Do grzybów mam stosunek cokolwiek ambiwalentny - z jednej strony bardzo mnie interesują, z drugiej autentyczne się nimi brzydzę i w pełni rozumiem, dlaczego Lovecraft stworzył postać upiornych kosmicznych grzybów Mi-Go. Czy na świecie istnieje jakakolwiek roślina tak dziwna, niepasująca do niczego i niepodlegająca żadnym regułom jak grzyb?

Z grzybami problem polega na tym, że nie da się załatwić połowy objętości książki komunałami o fotosyntezie, o zrzucaniu liści na jesieni, o zapyleniu i tak dalej. Grzyb nie fotosyntezuje.
Owocnik grzyba wyrasta, gdzie mu się podoba, a przynajmniej tak to wygląda z ludzkiego punktu widzenia. Nie ma co pisać o ziarenkach, bo co z tego, że zarodniki grzybów są regularnie wszędzie, skoro ich nie widać? Na dokładkę różnice między niektórymi gatunkami zobaczyć można dopiero pod mikroskopem.

No to o czym tu pisać? O mikoryzie, ekologii i toksynach plus garść anegdotek, żeby nie zmęczyć czytelnika.
Kłopot w tym, że mikoryza jak na ludzkie pojęcie jest kompletnie zwariowana (serio, wyobrażacie sobie, że wasze ciało nie protestuje, kiedy coś w was wrasta?), a toksykologia na ludzie pojęcie jest, cóż, skomplikowana.
Książka Hofrichtera jest zatem wypadkową tych dwóch: albo szczegóły z życia autora, które chociaż urocze, nic mnie nie obchodzą, albo skomplikowane mykologiczne kwestie, na których objaśnienie autorowi nie starcza czasu, miejsca i cierpliwości (bo chyba nie wiedzy, chociaż z drugiej strony przeglądając bibliografię można nabrać wątpliwości). Mam takie brzydkie wrażenie, że książka ta powstała z przeglądania profesjonalnych portali mykologicznych - niby poziom wysoki, ale ten poziom tworzą oderwane od siebie informacje, które paradoksalnie nic nie wnoszą.

Sami widzicie, że to nie są tematy na lekki bestseller, chyba że autor ma cudowny dar pisania prosto o rzeczach trudnych. Niestety, na fali popularności gniotów Wohllebena jakoś autorzy nie bardzo chcą podejmować trud pisania książek o zagadnieniach trudnych dla laików.

Moja wiedza o ekologii, mikoryzie i toksykologii powiększyła się zatem minimalnie. Mogę wyrecytować, co która toksyna robi, ale nadal nie wiem, skąd się bierze, jak działa, jak się to odkrywa i dlaczego grzyb ją robi. Nie wykluczam, że nie tylko ja tego nie wiem i mykologowie na próżno łamią sobie głowę nad pozornie prostymi pytaniami, ale czytelniczy niedosyt i tak pozostaje.

W "Tajemniczym życiu grzybów" znajdziemy sporo anegdot z tajemniczego życia autora (degustacja grzybów, szukanie grzybów, oświadczyny za pomocą grzybów), trochę "zajawek", czym aktualnie zajmuje się mykologia i historii o historii grzybów.
Amatorom polecam rozkoszować się grzybowym aromatem świąt zamiast marnować czas, a osobom pobieżnie zainteresowanym przyrodą sugeruję szukać dalej.

Do grzybów mam stosunek cokolwiek ambiwalentny - z jednej strony bardzo mnie interesują, z drugiej autentyczne się nimi brzydzę i w pełni rozumiem, dlaczego Lovecraft stworzył postać upiornych kosmicznych grzybów Mi-Go. Czy na świecie istnieje jakakolwiek roślina tak dziwna, niepasująca do niczego i niepodlegająca żadnym regułom jak grzyb?

Z grzybami problem polega na...