Książki Krzysztofa Bochusa przypominają eleganckie płaszcze na wystawie ekskluzywnego butiku, które znakomicie się prezentują, ale jak je człowiek przymierzy to nagle się okazuje, że tu piją, tam uwierają, a na deszcz to się już nijak nie nadają. "Czarny manuskrypt" nie przypadł mi go gustu, a w "Martwym błękicie" autor powtórzył praktycznie wszystkie grzeszki z przereklamowanego debiutu. Z całej powieści najbardziej podobała mi się okładka (pierwsza klasa!). Bohaterowie nie budzą sympatii, śledztwo nie wciąga, rozwiązanie zagadki jest naciągane, a barwne opisy Pomorza lat 30-tych to zdecydowanie za mało, aby zaintrygować czytelnika. Jeżeli kogoś interesują ciekawostki historyczno-malarsko-religijne to w kolejnej odsłonie przygód Christiana znajdzie coś dla siebie. Dla mnie "Martwy błękit" jest książką z gatunku... martwych ;-). Może w wypadku kryminału nie powinien to być zarzut, ale tak po ludzku zabrakło mi w tej historii bez życia odrobinki serca.

Książki Krzysztofa Bochusa przypominają eleganckie płaszcze na wystawie ekskluzywnego butiku, które znakomicie się prezentują, ale jak je człowiek przymierzy to nagle się okazuje, że tu piją, tam uwierają, a na deszcz to się już nijak nie nadają. "Czarny manuskrypt" nie przypadł mi go gustu, a w "Martwym błękicie" autor powtórzył praktycznie wszystkie grzeszki z...