O przeczytanej historii za chwilę – chciałam zacząć od kilku słów o redakcji i korekcie. Podobno robiły ją 3 osoby. Na ich miejscu szczerze wstydziłabym się do tego przyznać. Nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałam tak wiele błędów w jednym miejscu – chyba 8 lat temu, kiedy sprawdzałam wypracowanie czwartoklasisty. Czwartoklasiście można jednak wybaczyć, że słowo „jasnoróżowy” czy „półtoralitrowy” pisze oddzielnie, że nie zna partykuły "zresztą", czy że nie odróżnia "tak że" od "także". Kiedy jednak takie błędy robi redaktor/korektor, to chyba na dobranoc powinien poczytać słownik, z pewnością zaś nigdy nie powinien zawodowo zajmować się poprawianiem tekstów. Czytelnik ma ochotę wydłubać sobie oczy. Niestety nie są to pojedyncze błędy, bo to można byłoby przełknąć, choć z przeogromnym trudem. W pewnym momencie błędy zaczynają się pojawiać hurtowo, po kilka na stronie, tak jakby przed wydaniem nikt tego nie czytał. Nie mówiąc o interpunkcji, która leży jak klepka. Jako czytelnik czułam się zawiedziona, że ktoś dał mi produkt potraktowany po macoszemu, jako zaś filolog polski na zmianę miałam ochotę przeklinać (że ktoś, kto ma takie braki w wykształceniu, porywa się na redakcję książki) i rwać włosy z głowy. Jedno słowo podsumowania: WSTYD.

Jeśli chodzi o samą historię – książka przypomina spotkanie przy kawie z przyjaciółką, która dzieli się szczegółami dotyczącymi swoich przedślubnych przygotowań. Jest więc miło, ciepło i zabawnie. Ponieważ śledzę Nicole i Kubę na instagramie, czytam też bloga mamyginekolog oraz jej facebooka, czytałam z przyjemnością. Niestety ze względu na wcześniej wspomnianą "redakcję", musiałam robić przerwy, bo prawdziwie chciało mi się płakać.

Mam nadzieję, że przy kolejnym wydaniu książka przejdzie korektę osoby, która zna język polski.

O przeczytanej historii za chwilę – chciałam zacząć od kilku słów o redakcji i korekcie. Podobno robiły ją 3 osoby. Na ich miejscu szczerze wstydziłabym się do tego przyznać. Nie pamiętam, kiedy ostatnio widziałam tak wiele błędów w jednym miejscu – chyba 8 lat temu, kiedy sprawdzałam wypracowanie czwartoklasisty. Czwartoklasiście można jednak wybaczyć, że słowo...