„Z pozdrowieniami z piekła”

Po raz kolejny hasła wydawcy wyrządziły dobrej książce sporą krzywdę – porównanie zabójcy z debiutu Cody’ego McFadyena do Hannibala Lectera od początku nasuwa przypuszczenia co do jego tożsamości, przymiotniki „brutalny” i „wstrząsający” są nad wyraz, każdy fan gatunku z pewnością zanurzał się w nieco mroczniejszych fabułach. Owszem, McFadyen ma potencjał, który być może raźnie wykiełkował w jego kolejnych powieściach, jednak „Cień” gubi swój impet, finał nie wbija w fotel….

Z całą pewnością należy stwierdzić, że „Cień” – tom otwierający serię o perypetiach agentki Smoky Barrett – to zgrabnie skonstruowany thriller psychologiczny. Fabuła nie jest skomplikowana i dość przewidywalna, jednak rozbudowane tło, w którym zanurzeni są bohaterowie sprawia, że powieść czyta się naprawdę z zainteresowaniem. Pomysł, na który wpadł autor – by sprawę morderstw nowoczesnych, prostytuujących się kobiet spleść z legendarnymi poczynaniami zabójcy sprzed wieków – jest interesujący, jednak ostateczny projekt literacki trochę kuleje. Wydaje mi się, że McFadyen, maniakalnie skupiający się na osobistych dramatach bohaterów, zapomniał o tym, że to postać mordercy powinna być wierzchołkiem narracji. Podczas lektury zabrakło mi jego magnetyzującej obecności, tych kilka listów, które dostarcza na posterunek agentki Barrett wraz z tajemniczymi nagraniami video (McFadyen niestety bezlitośnie zaniechał dokładnych opisów, co zawierają, a przecież czytelnik szczególnie na to liczy) to zupełnie za mało, by wytworzyła się ta szczególna nić między czytającym a literackim uosobieniem zła.

„Cień” nie uniknął potknięć, które śmiało można podciągnąć pod schematyzm. Główna bohaterka – Smoky Barrett – to kobieta po traumatycznych przejściach, śniąca koszmary, a jednocześnie (i paradoksalnie!) niezwykle silna psychicznie i odważna. To, co spotkało ją i jej najbliższych z rąk pewnego seryjnego mordercy determinuje wydźwięk całej historii przedstawionej w „Cieniu”. Mamy zatem dramat agentki Barrett z tajemniczym zabójcą w tle. Potrzeba akceptacji, trudy macierzyństwa, dylematy miłości i przyjaźni to pierwszy plan narracji McFadyena. Konfrontacja z mordercą skłania bohaterów – Smoky Barrett oraz życiowo doświadczonych członków jej zespołu i jednoczesnych przyjaciół – do pokonania własnych lęków, odkrycia w sobie sporych pokładów siły psychicznej i znalezienia w tym całym bajzlu miejsca dla jako takiej normalności. Psychologizm postaci tej konkretnej narracji nie może równać się z tym, który stanowi o genialności choćby prozy Deavera czy Harrisa, daje on jednak złudzenie pewnej wiarygodności, choć miejscami trochę przesadzonej i przekombinowanej.

Cody McFadyen zadebiutował ciekawą wariacją na temat obłąkanego ucznia krwawej przeszłości, wzorującego się na pochłoniętym przez mroki dziejów autentycznym zbrodniarzu. Koncept dobry, wykonanie trochę słabsze, mimo to talent autora ma potencjał. Póki co, „Cień” to miła lektura bez większych aspiracji. Czy polubicie podopiecznych agentki Barrett? Czy tożsamość zabójcy nie odkryje się przed wami tak łatwo, jak przede mną? Czy jego dzieło wstrząśnie wami do głębi drodzy czytelnicy? Życzę wam tego. Ja pozostaję nieprzekonana.

„Z pozdrowieniami z piekła”

Po raz kolejny hasła wydawcy wyrządziły dobrej książce sporą krzywdę – porównanie zabójcy z debiutu Cody’ego McFadyena do Hannibala Lectera od początku nasuwa przypuszczenia co do jego tożsamości, przymiotniki „brutalny” i „wstrząsający” są nad wyraz, każdy fan gatunku z pewnością zanurzał się w nieco mroczniejszych fabułach. Owszem, McFadyen ma...