Agentka specjalna FBI – Smoky Barrett – zajmowała się właśnie bestiami. Takimi, co znamy ich z gazet i mrocznych, miejskich legend. Kolejne wampiry wyłaniają się z ciemności raz na jakiś czas, by dopadać dzieci, bądź bezbronne kobiety. Lecz Smoky w pewnym momencie straciła wszystko. Bestia zamordowała jej dziecko i męża, a ją samą oszpeciła – życie było dla Smoky najokrutniejszą karą. Ale koszmar się nie skończył. Bestia zarzuca swoją pętlę i krok po kroku zbliża się do swojej ofiary – po kolei giną związane z nią osoby. Bestia nie ukrywa, że celem jest Smoky – jej upokorzenie i psychiczne cierpienie.

To, co go szczególnie podnieca to kobieca siła Smoky. Chęć upokorzenia silnej kobiety jest motorem szczególnego upojenia dla „mężczyzny, który nienawidzi kobiet”. „Cień bestii” pokazuje jak ciężko trzeba walczyć, by się nie poddać, by nie powiedzieć – mam dość. Ten wewnętrzny konflikt jest uwypuklony przez temat powieści - „slasher”, bo „Cień bestii” jest krwawym „slasherem” stawia wybory moralne bohaterki na krawędzi dobrze zaostrzonego, rzeźnickiego noża.

„Cień bestii” to także psychologiczna rozgrywka, niemal podręcznik na temat psychiki kata i ofiary oraz relacji między nimi. Mroczny i krwawy bohater męski, Kuba Junior, swój rodowód wywodzi wprost od od słynnego Kuby Rozpruwacza. Uważa się za członka archaicznego bytu z innej planety, którego nie obowiązują normy moralne. Zatem im okrutniej tym lepiej według bestii z innego świata. Witamy w krwawej łaźni.

I taki jest „Cień bestii”, książka łącząca motywy znane z „Milczenia owiec” czy „Siedem” i rzetelną analizę psychosocjologiczną. A ponadto Cody McFayden nie odpuszcza i serwuje nam przemoc, fizyczną i psychiczną, w dawkach nie z tej ziemi.  

Sławomir Domański