Skoro przeczytałam „Czekoladę" postanowiłam dokończyć serię, stąd „Rubinowe czółenka".
No cóż, to jednak nie moja bajka. Książkę przeczytałam nawet dość szybko, ale nie znalazłam w niej nic, co mogłoby mnie zachwycić. Przede wszystkim od początku miałam trudności z rozdzieleniem narratora: są to trzy kobiety, a w zasadzie dwie kobiety i jedenastoletnia dziewczynka- niestety, zlewające się w całość, jakby były kopiami siebie, nie miały cech indywidualnych. Annie trochę odstawała od reszty, ale też nie za sprawą indywidualności charakteru, ale wieku, związanych z nimi kłopotów i faktu, że była uczennicą. I przyznam, że tylko fragmenty dotyczące dziewczynki i jej problemów z koleżankami, potrzebą bycia odrębną postacią, tak naprawdę mi się podobały. Pozostałe kawałki- czary, magia- to zupełnie odbiega od moich zainteresowań, nie wniosła więc niczego ciekawego. Na plus dla książki przemawia dość ciepły klimat, ale z braku treści klimat to trochę za mało. Miła bajka, wolę jednak realne wydarzenia. Zresztą dlatego też lubię czytać Harris, po lekturze „Pięciu ćwiartek pomarańczy" oraz „Dżentelmenów i graczy" ciągle mam nadzieję, że jeszcze trafię na podobne powieści.

Skoro przeczytałam „Czekoladę" postanowiłam dokończyć serię, stąd „Rubinowe czółenka".
No cóż, to jednak nie moja bajka. Książkę przeczytałam nawet dość szybko, ale nie znalazłam w niej nic, co mogłoby mnie zachwycić. Przede wszystkim od początku miałam trudności z rozdzieleniem narratora: są to trzy kobiety, a w zasadzie dwie kobiety i jedenastoletnia dziewczynka-...