Jest to moja ulubiona część z całej serii. A to wszystko dzięki temu, że przybywają nowi bohaterowie, z którymi później jest cholernie ciężko się rozstać. Pamiętam słowa Stephena Kinga, który mówił, że Roland nie może przecież zostać sam, prawda? Wypadałoby kogoś dorzucić.
Tak oto poznajemy pierwszą nową postać: Edwarda Cantora Deana - Eddie'ego - rasowego ćpuna przewożącego nielegalnie narkotyki do Stanów. Nie mam pojęcia czemu, ale od samego początku spodobała mi się ta postać. W późniejszej historii odegrał bardzo ważną rolę, a kiedy poznało się go lepiej, był naprawdę fantastyczną i godną uwagi postacią. Jego poczucie humoru nieraz wywoływało uśmiech na mojej twarzy.
Eddie'ego poznajemy w trakcie lotu samolotem na lotnisko Kennedy'ego. King miał fajny pomysł z "wpuszczeniem" Rolanda do jego umysłu. Bardzo mi się podobało jak rozmawiali sobie za pomocą tylko i wyłącznie mózgów. I niezapomniany szczegół - kiedy już wylądowali w Nowym Jorku i wszystko było dobrze - kiedy Eddie kupił Rewolwerowcowi "astynę". ;)
Druga postać Odetta Holmes/Detta Walker (później znana jako Susannah Dean). Dość ciekawa postać, szczególnie, dlatego że chorowała na schizofrenię. Jej zachowanie nieraz przerażało i denerwowało. Niemniej jednak była bardzo ciekawą postacią. Pełniącą rolę kochającej matki, której potrzeba było całemu ka-tet.
Jack Mort. Tutaj powiem tylko jedno: dobrze, że się z nim stało, to co się stało. Dziękuję.
W niedługim czasie również spotykamy ponownie moją najukochańszą postać - Jake'a Chambersa, za którym bardzo tęskniłam. Wydaje mi się, że Jake stał się moją ulubioną postacią, dlatego że zaczynając tą książkę byłam z nim w bardzo podobnym wieku. Z książki na książkę, kiedy on był starszy, ja również. Dorastałam i zmieniałam się razem z nim. Jesteśmy do siebie podobni i dlatego tak bardzo pragnęłam go z powrotem w tej powieści. Cieszyłam się (ale to już chyba w trzeciej części, ups...) kiedy powrócił. Naprawdę. I byłam z nim całym sercem - w każdych następnych trudnych i tych wesołych chwilach - do końca całej serii. Cieszyłam się ze wszystkiego, co sprawiało mu radość i płakałam, kiedy i jemu było źle. Dlatego tak bardzo go pokochałam i koszmarnie znosiłam rozstanie z nim. Ale i również ze wszystkimi. To było naprawdę trudne pożegnanie.

Jest to moja ulubiona część z całej serii. A to wszystko dzięki temu, że przybywają nowi bohaterowie, z którymi później jest cholernie ciężko się rozstać. Pamiętam słowa Stephena Kinga, który mówił, że Roland nie może przecież zostać sam, prawda? Wypadałoby kogoś dorzucić.
Tak oto poznajemy pierwszą nową postać: Edwarda Cantora Deana - Eddie'ego - rasowego ćpuna...