bardzo lubię książki Jodi Picoult, bo zawsze znajdę w niej przemyślenia na ważne tematy społeczne, moralne, życiowe. i chociaż ostatnio trafiam na jej przeciętne książki i żadna nie jest w stanie podbić mojego serca tak, jak zrobiło to "Bez mojej zgody" i "Dziewiętnaście minut", to nadal bardzo ją cenię i czekam na więcej. ;)

tym razem na wokandzie odnajdujemy temat eutanazji. i to nie byle jakiej! głównym wątkiem jest historia Jamiego, który zabija żonę na jej własną prośbę - jej stan jest bowiem krytyczny, a ona sama nie jest w stanie znieść oczekiwania na śmierć i bycia ciężarem dla ukochanego. bez wątpienia każdego poruszy ta historia, zmusi do zastanowienia się, jaki byłby nasz własny, prywatny werdykt.

problemem "Deszczowej nocy" oprócz brzydkiej okładki i tragicznego tytułu [w oryginale "Mercy" - idealnie pasujący do fabuły, więc CZEMU, ach, CZEMU?!, nasi tłumacze/wydawnictwa wiecznie chcą coś przeinaczać?] jest fakt, że przez pierwszą połowę jest nudno, a w związku ze sprawą nie dzieje się nic. jesteśmy za to zmuszeni do poznawania dogłębnie małżeństwa Allie - właścicielki kwiaciarni - z Camem - komendantem policji i przy okazji kuzynem Jamiego. bliskim kuzynem, który najchętniej wsadziłby go od razu do więzienia z wyrokiem dożywocia. Allie nie jest ani asertywna, ani świadoma własnej wartości, a jej życie kręci się wokół Cama, który owinął ją sobie wokół palca. gdy nie popiera osądu męża, a w jej kwiaciarni pojawia się nowa asystentka, ich życie trochę się komplikuje.
krótko mówiąc: byli to bohaterowie, którzy mnie najbardziej irytowali, a zajmowali większą część książki.
gdy zaczęło się przygotowywanie do rozprawy, szukanie świadków, poznawanie historii Jamiego i Maggie, zrobiło się dynamiczniej, ciekawiej. tak, jak zawsze u Jodi, i tutaj czytelnik nie mógł się doczekać rozwiązania i ostatecznego werdyktu.

nie popieram wielu decyzji bohaterów, jednak bardzo do gustu przypadło mnie zakończenie: zarówno werdykt, jak i fakt, że wiele wątków pozostało bez zakończenia. czytelnik został naprowadzony, ale koniec ma sobie dopowiedzieć sam. dzięki temu zabiegowi, "Deszczowa noc" zostaje w naszej głowie na dłużej, co, moim zdaniem, rekompensuje wady powieści.

"Deszczowa noc" to jedna z pierwszych książek Picoult. czytałam już kilka jej powieści, przez co wyraźnie czułam pewne braki i niedoskonałości, do których nie byłam przyzwyczajona. styl pisania i prowadzenia fabuły uległ znacznej poprawie przez te lata, w których autorka tworzyła inne książki. oceniłam książkę jako przeciętną, bo jest przeciętna jak na tę autorkę, ale warto ją przeczytać, bo może zmienić światopogląd na wiele spraw.

bardzo lubię książki Jodi Picoult, bo zawsze znajdę w niej przemyślenia na ważne tematy społeczne, moralne, życiowe. i chociaż ostatnio trafiam na jej przeciętne książki i żadna nie jest w stanie podbić mojego serca tak, jak zrobiło to "Bez mojej zgody" i "Dziewiętnaście minut", to nadal bardzo ją cenię i czekam na więcej. ;)

tym razem na wokandzie odnajdujemy temat...