Bardzo piękna, a zarazem tragiczna opowieść o wielu odcieniach miłości.
W pędzie życia nie potrafimy docenić chwil spędzonych z najbliższymi czasem tak zatracamy się w pracy, że nie potrafimy docenić tego jak wiele miłości okazują nam najbliźsi poprzez zrobienie rano kawy, podwiezienie do pracy, kupno ulubionych przekąsek i zauważamy to dopiero najczęściej go mało brakuje abyśmy to stracili.Nie doceniamy starań drugiej strony.
Taki właśnie jest Cameron- komendant w małym miasteczku a zarazem przywódca szkockiego klanu. Nie docenia ile robi dla niego żona Allie która cały swój wolny czas poświęca na to aby mężowi było wygodniej, zwozi i odbiera jego garnitury z pralni, gotuje, sprząta to dla niego rusza na wycieczki w góry i wędkuje nie mając czasu na własne pasje. Nawet swoją kwiaciarnię otworzyła jak najbliżej posterunku by być bliżej męża. W mieście pojawia się Mia, który jednym spojrzeniem powoduje że Cameron gotowy jest uczynić dla niej wszystko, zostawić żonę, pracę, obowiązki przywódcy klanu. Wiele będzie się musiało zdarzyć aby Cam zauważył jak bardzo oddaną była jego żona i jak zostanie zaskoczony gdy raptem wystawi wszystkie jego rzeczy z domu i urządzi licytację dla sąsiadów.
Będzie musiał zrozumieć też co jest w stanie zrobić mężczyzna nie widzący nic poza miłością i oddaniem dla swojej żony. A to za sprawą Jamiego jego kuzyna, który na prośbę śmiertelnie chorej żony skrócił jej cierpienia dusząc ją poduszką. To Cameron będzie musiał go aresztować, przesłuchać a następnie oskarżyć i uczestniczyć w sprawie sądowej, której finał okaże się zaskakujący.
W książce została opisana pięknie historia 10 lat małżeństwa Jamiego i Maggie już dawno nie czytałam opowieści o tak wielkiej miłości, aż w pewnym momencie łzy cisnęły mi się do oczu.
Czytając tą książkę ma się szansę dokonać rachunku własnego małżeństwa czy jestem osobą kochającą w 40% czy 60% bo nigdy to nie rozkłada się po równi. Może czasami warto wstać znad komputera i zamiast na odchodne powiedzieć mężowi cze, przytulić go dać buziaka i powiedzieć pa kochanie. Bo tak naprawdę nie wiadomo ile beztroskich chwil jeszcze przed nami.
Polecam doskonała lektura na jesienne wieczory.
Biorę się do czytania dziewiątego kręgu :)

Bardzo piękna, a zarazem tragiczna opowieść o wielu odcieniach miłości.
W pędzie życia nie potrafimy docenić chwil spędzonych z najbliższymi czasem tak zatracamy się w pracy, że nie potrafimy docenić tego jak wiele miłości okazują nam najbliźsi poprzez zrobienie rano kawy, podwiezienie do pracy, kupno ulubionych przekąsek i zauważamy to dopiero najczęściej go mało brakuje...