Świetnie napisana powieść, wyraziste postaci, których nie da się nie lubić. Niesamowicie obrazowo przedstawiony świat bohaterów.
Czyta się z zapartym tchem i trudno się oderwać.
Polecam

Świetnie napisana powieść, wyraziste postaci, których nie da się nie lubić. Niesamowicie obrazowo przedstawiony świat bohaterów.
Czyta się z zapartym tchem i trudno się oderwać.
Polecam

Nie da się odmówić A. Sapkowskiemu talentu pisarskiego. Jest też coś ciekawego w sposobie prowadzenia postaci oraz ich rozwijaniu. No i świat przedstawiony wydaje się taki bliski... swojski wręcz, co należy poczytywać za plus. Krew elfów trochę mnie zmęczyła pod koniec. Może oczekiwałem niesamowitych zwrotów akcji. Ale na pewno akcja rozwija się intensywniej z tomu na tom.

Proza Sapkowskiego nie jest jednak dla mnie bez wad. Denerwuje mnie np. że Andrzej opisuje prawie wszystkie dorosłe kobiety jako wciąż seksualnie rozochocone i żądne chłopa. Niekiedy bardziej pod tym względem niż mężczyźni. W jego świecie to faceci zgrywają niedostępnych (może poza Jaskrem). Po prostu to jest takie... mało realne. Ale w końcu to fantasy.

No i światopoglądowo się nieco nie zgadzam z autorem a bądź co bądź książka zawsze jakoś to autorskie spojrzenie na życie odbija. Ale to już akurat nie miejsce aby o takich sprawach rozprawiać. Oceniam książkę a nie poglądy.

Nie da się odmówić A. Sapkowskiemu talentu pisarskiego. Jest też coś ciekawego w sposobie prowadzenia postaci oraz ich rozwijaniu. No i świat przedstawiony wydaje się taki bliski... swojski wręcz, co należy poczytywać za plus. Krew elfów trochę mnie zmęczyła pod koniec. Może oczekiwałem niesamowitych zwrotów akcji. Ale na pewno akcja rozwija się intensywniej z tomu na tom....

Książka wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału i nie chciała wypuścić. Bardzo podobał mi się sposób i chronologia, w jakiej były przedstawione wydarzenia. Myślę, że zmienianie miejsca akcji co rozdział i rozmowy postaci, o tym co już się wydarzyło, gdy w poprzedniej części byliśmy jeszcze na długo przed tymi wydarzeniami, było świetnym wyborem dodajacym dynamiki.
Yennefer, Geralt, Ciri i Jaskier są świetnie zarysowanymi postaciami. Każdy z nich jest barwny na swój sposób. Co więcej miło się czyta o umacnianiu ich relacji i ich przygodach. Uwielbiam zgryzliwosci Yennefer, pewność siebie Jaskra, rozsądek Geralta i upartość Ciri.
Wchodząc w świat Wiedźmina ma się wrażenie, że jest to opowieść dużej skali - zarówno o relacjach między ludźmi, ale też o stosunkach między krajami i rasami.
Na pewno wrócę jeszcze kiedyś do tej lektury.

Książka wciągnęła mnie od pierwszego rozdziału i nie chciała wypuścić. Bardzo podobał mi się sposób i chronologia, w jakiej były przedstawione wydarzenia. Myślę, że zmienianie miejsca akcji co rozdział i rozmowy postaci, o tym co już się wydarzyło, gdy w poprzedniej części byliśmy jeszcze na długo przed tymi wydarzeniami, było świetnym wyborem dodajacym dynamiki.
Yennefer,...

storytel

storytel

geralt w roli ojca, kocham

geralt w roli ojca, kocham

Opinia o tej książce jak i o całej sagę znajdzie się w mojej wypowiedzi pod ,, Panią Jeziora"

Opinia o tej książce jak i o całej sagę znajdzie się w mojej wypowiedzi pod ,, Panią Jeziora"

Bardzo podobały mi się kreacje Yennefer i Triss. Niezwykle wyraziste charaktery, a obie wzbudzają sympatię czytelnika. W teorii nic wielkiego ani drastycznego w tej części się nie dzieje, ale fabuła jest tak interesująco poprowadzona, że ciężko się oderwać od lektury. Ogromnie doceniam wplecenie cytatu z "Ogniem i mieczem"! :)

Bardzo podobały mi się kreacje Yennefer i Triss. Niezwykle wyraziste charaktery, a obie wzbudzają sympatię czytelnika. W teorii nic wielkiego ani drastycznego w tej części się nie dzieje, ale fabuła jest tak interesująco poprowadzona, że ciężko się oderwać od lektury. Ogromnie doceniam wplecenie cytatu z "Ogniem i mieczem"! :)

Nie sposób oderwać się od "Krwi elfów". Sapkowski wie jak przyciągnąć czytelnika i nie puścić od pierwszej do ostatniej strony.

Nie sposób oderwać się od "Krwi elfów". Sapkowski wie jak przyciągnąć czytelnika i nie puścić od pierwszej do ostatniej strony.

Kolejna świetna pozycja opowiadająca o losach Wiedźmina Geralta!

Poprzednie dwie książki to były opowiadania i były one świetne, natomiast „Krew Elfów” to już
majstersztyk. Prowadzenie samej historii, barwne postacie, OPISY WALK to coś, co pokazuje że Sapkowski to mistrz w swoim fachu. Ta książka rozpoczyna spójną historię opisaną w późniejszych częściach i wydaje mi się że nie można było lepiej tego rozpocząć.

Każda z postaci jest opisana bardzo dokładnie, bardzo dobrze czuć też jakie więzi łączą poszczególne osoby. Prócz samego Geralta i jego druhów, na szczególną uwagę zasługuje relacja Ciri i Yennefer. Ja Wiedźmina zacząłem od gier komputerowych i tam tej relacji nie ma tak bardzo rozwiniętej, tutaj w zasadzie Yennefer mocno „matkuje” Lwiątko.

Jedyny minus dla mnie to dość długi fragment „polityczny”, ale wiem że jest on potrzebny. Takie pertraktacje to nie moje klimaty i mnie to po prostu nudzi, ale jest to element bardzo znaczący dla samej powieści, więc wybaczam :D

Nie mogę się doczekać aż zacznę kolejną część :)

Kolejna świetna pozycja opowiadająca o losach Wiedźmina Geralta!

Poprzednie dwie książki to były opowiadania i były one świetne, natomiast „Krew Elfów” to już
majstersztyk. Prowadzenie samej historii, barwne postacie, OPISY WALK to coś, co pokazuje że Sapkowski to mistrz w swoim fachu. Ta książka rozpoczyna spójną historię opisaną w późniejszych częściach i wydaje mi się...

Byłem sceptyczny, bo kiedyś już odbiłem się od sagi. Opowiadania - świetne, saga wydawała mi się dość surowa. Chociaż Krew Elfów to w połowie walka z problemami żołądkowymi oraz po ćwiartce akcji i nauki, dzieło jest spójne, zakończenie jednak ciągnie się niemiłosiernie i nie widzę w nim wielkiego sensu. Nie w takim sztucznym wydłużaniu go. Na koniec - dlaczego po tylu dniach niemożności samodzielnego funkcjonowania, Triss nagle wstaje i walczy? Nie wszystko rozumiem, może są to niedociągnięcia, a może jest w tym drugie dno które dopiero odczytam. Póki co - czytam dalej!

Byłem sceptyczny, bo kiedyś już odbiłem się od sagi. Opowiadania - świetne, saga wydawała mi się dość surowa. Chociaż Krew Elfów to w połowie walka z problemami żołądkowymi oraz po ćwiartce akcji i nauki, dzieło jest spójne, zakończenie jednak ciągnie się niemiłosiernie i nie widzę w nim wielkiego sensu. Nie w takim sztucznym wydłużaniu go. Na koniec - dlaczego po tylu...