Czym jest uzależnienie? To niepohamowana chęć powtarzania jakiegoś działania lub karmienia swojego ciała i umysłu jakąś używką. Może nią być wszystko, poczynając od narkotyków, a kończąc na grach komputerowych.
Można się także uzależnić od ludzi – od ciepła, uczuć i całego dobra, które z nich wypływa.
A czy można uzależnić się od nich mimo, że w świat wysyłają niemal tylko samo zło?
Okazuje się, że w pewnym sensie tak.

Bohaterka „Strefy cienia”- Ula, podejmując decyzję o ucieczce z domu w wieku jeszcze nastu lat, zna tę przymusową zależność od innego człowieka jak mało kto. I choć jej imię jest w książce fikcyjne to jej przeżycia jakie śledzimy podczas lektury – jak najbardziej prawdziwe.
Wszystko zaczyna się od jej decyzji o ucieczce z domu – zmęczona ciągłymi napięciami w rodzinie i brakiem zrozumienia ze strony jej członków, postanawia opuścić tę bezpieczną przystań i zaryzykować życie na niepewnym gruncie.
Bez żadnego pomysłu na to co dalej zrobić i gdzie iść, postanawia zwrócić się o pomoc do człowieka, którego poznała niedawno wracając ze szkoły – wsiadając wtedy do auta mężczyzny, który z powodzeniem mógłby być jej dziadkiem, nie wiedziała jeszcze jaką przyszłość on jej zgotuje…
Zdawałoby się, że to człowiek o czułym i ciepłym sercu, o szczerych i dobrych
zamiarach, czasem tylko trochę nerwowym…Okazuje się, że to jednak fatamorgana, którą Ula chciała widzieć cały czas. Wizja ta trzymała się jej bardzo długo (kilka lat) i skończyła tam gdzie kończy się każde uzależnienie – na samym dnie wszystkiego co najgorsze…

Roman nie był dobrym człowiekiem…Roman był chorym psychopatą, przestępcą, który jakimiś magicznymi zdolnościami potrafił zjednywać sobie ludzi i ich zaufanie. A gdy ci mimo wszystko dostrzegli pod tą fałszywą maską, jego prawdziwe oblicze, ten natychmiast zmieniał taktykę działania i szantażował ich, byleby osiągnąć swoje cele.
Ula była jedną z jego wielu ofiar, kto wie czy jednak nie najbardziej poszkodowaną bowiem brzemię tej znajomości będzie nosić do ostatnich dni swojego życia…

Po lekturze tej, nasuwa się cała masa pytań, na które nam czytelnikom pewnie łatwo sobie odpowiedzieć z poziomu obserwatora, jednak bardzo trudno ze strony ofiary.
Podstawowe pytanie to dlaczego pozwoliła na to by ten koszmar tak długo trwał? W książce pada na nie odpowiedź, choć ta szokuje i wydaje się być totalnie irracjonalna (mimo, że na swój dziwny sposób jest oczywista).
Ula przez długi czas byłą figurką z plasteliny dla Romana – podatną na formowanie po każdym jego krzyku. Była jego zabawką zamkniętą w klatce. Była dla niego
żoną, gosposią, panią do reprezentacji i kochanką mimo, że on niszczył ją konsekwentnie latami. Dlaczego przy nim trwała? Bo go kochała nad życie…

„Strefa cienia” to trudna lektura będąca rozliczeniem się autorki z przeszłością, formą autoterapii. A czym ma być dla czytelników? Na pewno w jakimś stopniu przestrogą i na pewno próbą ułatwienia wniknięcia w psychikę osoby zaszczutej przez tyrana, bowiem łatwo kogoś ocenić i powiedzieć, że „sama sobie winna” albo „jakby od razu od niego odeszła to…”.
Tam gdzie problemy rodzą się w mrocznej części psychiki człowieka nic nie jest łatwe i oczywiste.

Nie polecam ani nie odradzam przeczytania tej lektury. Kwestię wyboru pozostawiam Wam choć dla mniej jest ona bardzo cenna.

{{http://ksiazkowka.blox.pl}}

Czym jest uzależnienie? To niepohamowana chęć powtarzania jakiegoś działania lub karmienia swojego ciała i umysłu jakąś używką. Może nią być wszystko, poczynając od narkotyków, a kończąc na grach komputerowych.
Można się także uzależnić od ludzi – od ciepła, uczuć i całego dobra, które z nich wypływa.
A czy można uzależnić się od nich mimo, że w świat wysyłają niemal...