Od dawna książka nie wciągnęła mnie tak mocno, od dawna nie miałem też takich trudności ze skończeniem jej. Jednakże to drugie bardziej zależne było od braku czasu niż od braku chęci. Miałem co do niej wątpliwości, ale momentalnie schowałem je do kieszeni po kilku już stronach.

Świetny pomysł, bardzo przyjemnie wprowadzony klimat, mistrzowsko rozbudowane postaci, palety zawiłości i wątków. Czasem miałem wrażenie, że Zafon się sam w tym wszystkim pogubił... a może taki miał zamiar, bym właśnie w ten sposób myślał.

Bardzo przyjemny początek, momentami daje przysnąć, by potem powalić na kolana, za chwilę znów pogłaszcze po twarzy, aby za jakiś czas dać tej samej twarzy placka na pobudkę.

Bardzo podoba mi się język, jakim posługuje się Zafon, mam nadzieję, że to nie tylko zasługa tłumaczenia. Bowiem da się wypisać całą masę cytatów, pięknych sformułowań, ponadczasowych i bardzo przyjemnie skonstruowanych spostrzeżeń. Opisy rzeczy, sytuacji, postaci, zachowań itp. znakomicie oddają naturę, o której nikt inny w ten sposób nie pisze np. kiedy czytasz o otwieraniu drzwi - czujesz ich zapach, jesteś w stanie wyobrazić sobie dźwięk ich otwierania, nawet jaki miały dotyk... we wszystkim Zafon prowadzi nas jak małe dziecko i pozwala ten świat obejrzeć takim, jakim on go widzi, jakim jest, jakiego my go nie widzimy, albo zapominamy, nie chcemy, nie możemy zobaczyć.

Mało kiedy nie chcę odpoczywać od autora. W tym przypadku mam straszną chrapkę na kolejne dwie części.

Polecam!!!

Od dawna książka nie wciągnęła mnie tak mocno, od dawna nie miałem też takich trudności ze skończeniem jej. Jednakże to drugie bardziej zależne było od braku czasu niż od braku chęci. Miałem co do niej wątpliwości, ale momentalnie schowałem je do kieszeni po kilku już stronach.



Świetny pomysł, bardzo przyjemnie wprowadzony klimat, mistrzowsko rozbudowane postaci, palety...