Hiszpania to rzeczywiście nie tylko Barcelona, najczęściej chyba odwiedzane miasto Półwyspu Iberyjskiego, które i ja podziwiałam ponad rok temu. Przekonał mnie o tym Maciej Bernatowicz, oddając w ręce czytelników swoją książkę "Hiszpania. Fiesta dobra na wszystko". To syntetyczny, ale jakże bardzo wnikliwy obraz tego pięknego, ale zróżnicowanego kulturowo i historycznie kraju.

Autor - z racji wieloletniego zamieszkiwania w Hiszpanii, charakteru swojej pracy (jest dziennikarzem i komentatorem wydarzeń politycznych), a także licznych kontaktów zawodowych i towarzyskich - pokazał nam ten kraj od tzw. podszewki.
Maciej Bernatowicz ma przede wszystkim lekkie (w końcu dziennikarz!) pióro i to powoduje, że książkę się bardzo dobrze czyta. Na jej stronach przeczytamy o wielu ważnych aspektach życia współczesnych Hiszpanów, cofniemy się do odległej niekiedy historii oraz bogatej tradycji regionów. Pozwala to czytelnikowi na poznanie nie tylko Półwyspu Iberyjskiego, jakim jest obecnie, ale także całego kontekstu historycznego, który wpłynął na kształt dzisiejszej Hiszpanii.

Ja zwróciłam szczególną uwagę na fragmenty, dotyczące okresu po upadku dyktatury gen. Franco, okresu tyranii, zniewolenia i ogromnych prześladowań. Podziwiam Hiszpanów, że potrafili osiągnąć kompromis i porozumienie pomiędzy wrogimi sobie siłami politycznymi. Nastąpiła tzw. zmowa milczenia w odniesieniu do czasów wojny i frankizmu. Ogłoszono amnestię dla wszystkich więźniów politycznych, zrezygnowano z ich rozliczenia, zachowano nadane im wcześniej przywileje. Polityka historyczna państwa w odniesieniu do lat 1936-1975 praktycznie nie istniała, a w podręcznikach szkolnych ten okres przedstawiano w sposób neutralny. Ulice nadal nosiły imiona przedstawicieli reżimu, a pomniki Franco stały na placach wielu miast. To dzięki temu, tej ciszy wokół bolesnej dla wszystkich przeszłości, Hiszpania mogła dźwignąć się, odbudować kraj, rozwinąć się gospodarczo, wstąpić do UE i osiągnąć ważną pozycję w Europie i na świecie. Czy u nas nie można było tak samo postąpić? - takie nasunęło mi się pytanie po przeczytaniu tego fragmentu.

I jeszcze jedna bardzo istotna sprawa, którą autor podnosi w swojej książce, a związana z ostatnim zamachem terrorystycznym w Barcelonie. An-Andalus to arabska nazwa Półwyspu Iberyjskiego, którego hiszpańska część przez niemal 770 lat była w rękach muzułmanów, a o którą walczyli Hiszpanie. Dziś islamiści w ramach tzw. rekonkwisty dążą do odzyskania swoich wpływów w tej części Europy, stąd ich terrorystyczne zamachy i zapowiedzi dalszych działań.

Podsumowując z pełnym przekonaniem mogę powiedzieć, że książka ta to doskonałe źródło wiedzy o Hiszpanii; nie brak w niej miejsca na wnikliwe analizy sytuacji politycznej i gospodarczej, opisy miast wartych odwiedzenia, z ich niespotykanymi krajobrazami i zabytkami, tradycyjną kuchnią, fiestami, corridą, gonitwą byków w Pampelunie, zwyczajami, otwartymi na innych ludzi mieszkańcami, a także na ciekawostki dotyczące ich codziennego życia, a także życia i skandali rodziny królewskiej. Oczywiście nie mogło zabraknąć tematu piłki nożnej i dwóch najważniejszych drużyn, a więc Realu Madryt i FC Barcelona. Nie sposób wymienić wszystkich tematów, które autor poruszył w swojej książce. Pozycja warta polecenia.

Hiszpania to rzeczywiście nie tylko Barcelona, najczęściej chyba odwiedzane miasto Półwyspu Iberyjskiego, które i ja podziwiałam ponad rok temu. Przekonał mnie o tym Maciej Bernatowicz, oddając w ręce czytelników swoją książkę "Hiszpania. Fiesta dobra na wszystko". To syntetyczny, ale jakże bardzo wnikliwy obraz tego pięknego, ale zróżnicowanego kulturowo i historycznie...