Do tej książki byłem nieco zniechęcony już na początku, bo mimo przeciętnych recenzji musiałem ją kupić — niestety, piszę pracę o podobnym temacie, więc pominąć jednej z nielicznych polskich książek na ten temat zwyczajnie nie mogłem. Nie mogę powiedzieć, że jest rozczarowany. Kampanie Lucjusza Licyniusza Lukullusa to książka… akceptowalna.
Zacznę od tego, że jej tytuł jest zwodniczy, gdyż sugeruje, że to pozycja poświęcona historii militarnej. W rzeczywistości jest to pełnoprawna biografia, obejmująca całe życie Lukullusa, a działania wojenne na wschodzie obejmują jedynie dwa z pięciu rozdziałów. Treść zawiera kilka błędów (szacując liczebność armii Lukullusa, autor wykorzystał dane dotyczące czasów Scypionów, a nie armii po reformach Mariusza; Pompejusz i Lukullus spotkali się w Danala, a nie w Dardanos; pontyjska armia miała rydwany z kosami, a nie wozy), ale nie dyskwalifikują one ogólnego odbioru, a opisy bitwy pod Tigranocertą i „cywilnego” życia Lukullusa są naprawdę dobre. Większym problemem jest powierzchowność analizy dokonanej przez autora. Nie dosyć, że pominął on dwa źródła: "Bibliotekę" Focjusza (zawiera ona streszczenie kronik Memnona z Heraklei, to jedno z najważniejszych źródeł z epoki!) oraz
"Podstępy wojenne" Frontyna, to jeszcze w większości przypadków nie ma on swojego zdania. Przez to jego „rekonstrukcja wydarzeń” jest w zasadzie połączeniem kronik Appiana i pism Plutarcha. A że są one ze sobą dosyć zgodne, to nie pozostaje zbyt wielkie pole do interpretacji. W przypadku gdy te się nie zgadzały, pan Bazentkiewicz zwykle nie opowiadał się po żadnej ze stron i przechodził do dalszej relacji. Również bibliografia jest uboga; większość pozycji stanowią różnego rodzaju podręczniki, a tematu dotyczy bezpośrednio jakieś pięć książek. Na szczęście należą do nich dobre prace Seagera, Sherwin-Whita, Keavenaya, McGinga i Eckhardta.
W pracy próżno szukać czegoś na temat armii pontyjskiej i armeńskiej (chociaż jest aneks poświęcony tamtejszej jeździe). Opis wojsk Mitrydatesa to właściwie dosyć dokładna parafraza fragmentu Żywotu Lukullusa Plutarcha (rozdział 7). Skoro autor nie chciał dodawać niczego od siebie, dlaczego po prostu go nie zacytował? Na jego niekorzyść przemawiają również liczne truizmy, jak stwierdzenie, że „jazdę galijską dzielono na ciężką i lekką”.
Pod względem językowym ta książka to potworek. Powtórzenia są notoryczne, podobnie jak błędy interpunkcyjne. Jest też kilka głupich literówek (imperator podczas triumfu wjeżdżał rydwanem na PALATYNAT) Autor w niezręczny sposób wprowadzał w tekst cytaty. Jeden z nich został poprzedzony słowami: ,,Lukullus oświadczył...”, po czym wstawił cytat zaczynający się w ten sposób: „Lukullus przemawiając...”. Można to było zrobić dużo lepiej. Ogólnie książka wygląda na poddaną jedynie powierzchownej korekcie. Pierwszy błąd znalazłem już… w spisie treści, według którego książka ma dwa czwarte rozdziały.
"Kampanie Lucjiusza Licyniusza Lukullusa na Wschodzie" mogę niestety polecić tylko osobom, które nic nie wiedzą na temat dokonać rzymskiego wodza i chcą to szybko zmienić. Dla tych, którzy przeczytali cokolwiek na ten temat będzie ona stratą czasu.

Do tej książki byłem nieco zniechęcony już na początku, bo mimo przeciętnych recenzji musiałem ją kupić — niestety, piszę pracę o podobnym temacie, więc pominąć jednej z nielicznych polskich książek na ten temat zwyczajnie nie mogłem. Nie mogę powiedzieć, że jest rozczarowany. Kampanie Lucjusza Licyniusza Lukullusa to książka… akceptowalna.
Zacznę od tego, że jej tytuł...