Na miły book!

On znowu to robi, dlaczego?... pytam się dlaczego?
Uniwersum które zbudował z takim pietyzmem, sam rujnuje przydługimi, suchymi opisami planet, krajobrazów i lokalnej przyrody à la Wikipedia.

Sama książka z wolna dryfuje od klasycznego SF gdzieś w stronę mistycyzmu i spirytyzmu, co sprawia że zaczynamy unosić się w oparach jakiegoś quasi-horroru.
Mamy tu również całe miriady postaci drugo i trzecioplanowych, często niewiele albo nic nie wnoszących do samej historii.
Opisy akcji zaś, które powinny być przecież ekscytujące, giną gdzieś zasypane lawiną słów i czasami stają się wręcz nużące...
Autor konsekwentnie gdzie tylko się da, upycha swą niewątpliwą fascynację seksem... A ja nie wiem po co?
Być może jest wyznawcą tezy że w odległej przyszłości seks stanie się ekwiwalentem dzisiejszego wspólnego wyjścia na lunch?

Mimo wszystkich swych wad książka jest niewątpliwie ciekawa. Wizję przyszłości którą uraczył nas Hamilton, można wywieść bezpośrednio z czasów obecnych. Cybernetyczne implanty, genetyczne modyfikacje, megakorporacje, problemy etniczne prowadzące do powstawania "narodowych" planet... Czyż to nie brzmi znajomo?

Po rozważeniu wszelkich za i przeciw daję sześć gwiazdek głównie za przebogate, drobiazgowo opisane uniwersum, licząc na poprawę w kolejnym tomie.
Fabularnie książka mi się nawet podoba, jednak sposób narracji autora jest dla mnie dość ciężkostrawny.

Jak chcecie to czytajcie, ale wszystko tu rozbija się o drobiazgi.

Na miły book!

On znowu to robi, dlaczego?... pytam się dlaczego?
Uniwersum które zbudował z takim pietyzmem, sam rujnuje przydługimi, suchymi opisami planet, krajobrazów i lokalnej przyrody à la Wikipedia.

Sama książka z wolna dryfuje od klasycznego SF gdzieś w stronę mistycyzmu i spirytyzmu, co sprawia że zaczynamy unosić się w oparach jakiegoś quasi-horroru.
Mamy tu...