Książka jest zacna.
To niejako hołd dla poległych bohaterów poprzednich części. ich imiona przewijają się co jakiś czas, wracają tęsknym echem ich istnienia i niebytu.
Ale to też opowieść o równowadze, która zawsze dąży do tego, by być. W każdej sytuacji.
Zaskoczeniem jest dla mnie wyjaśnienie bogini Tornada. Smutnym jest los Sha`ik Odrodzonej. Rozbrajał mnie Perła i Struna. Zaskakiwał Karsa - i ten ostatni był dla mnie olbrzymim, przyjemnym zaskoczeniem. Jego wybitna przemiana, od oślepionego wizjami po zbuntowanego wojownika.
Erickson pokazuje, jak ludzie mogą si zmieniać, wraz z kolejnymi sytuacjami w ich świecie i życiu. Jak wiele może ulegać zmianom.
3Lektura jest jednak ciężka. W pewnym momencie musiałam ją przerwać, skupić się na innych lekturach, odpocząć...
Ale potem równowaga została zachowana. Niemal pochłaniałam kolejne strony, towarzysząc przybocznej Travore na Raraku, pragnąc zobaczyć, jak potoczy się ta z góry skazana na prawdopodobną klęskę bitwa.
Jak się skończyła?
Co z wszystkimi żyjącymi bohaterami?
Trzeba przeczytać.
Bo warto.

Książka jest zacna.
To niejako hołd dla poległych bohaterów poprzednich części. ich imiona przewijają się co jakiś czas, wracają tęsknym echem ich istnienia i niebytu.
Ale to też opowieść o równowadze, która zawsze dąży do tego, by być. W każdej sytuacji.
Zaskoczeniem jest dla mnie wyjaśnienie bogini Tornada. Smutnym jest los Sha`ik Odrodzonej. Rozbrajał mnie Perła i...