Ta książka otworzyła mi oczy... Łujanienko w swych powieściach ciągle szuka idealnego ustroju państwowego. W "Patrolach" mamy tajne służby dbające o równowagę dobra i zła na świecie. W "Brudnopisie" planety "ćwiczebne", gdzie historia biegnie do pewnego momentu równolegle, a potem zostaje zmieniona tylko w nieznacznej części, aby sprawdzić, czy ten system wypali... W "Zimnych brzegach" bieg historii i ustroju politycznego zmieniło inne zakończenie historii Zbawienia z Jezusem i jego siostrą na czele, a najcenniejszą walutą jest żelazo zamiast złota.

Z kolei "Tańce na śniegu" to wycieczka w przyszłość: podróże międzyplanetarne i kolonizacja Wszechświata na modłę Gwiezdnych Wojen. Jest więc Imperium, które rządzi się bezwzględną logiką np. niektóre planety mniej przyjazne życiu wprowadzają "ustawowe prawo do śmierci", z którego może skorzystać każdy obywatel i przekazać swoją opłatę bytową na swoje dziecko. Są też "jedi", ugrupowanie genetycznie zaprogramowanych i doskonale wyszkolonych rycerzy broniących pokoju we Wszechświecie.

Pojawia się też alternatywa dla tego "wypacykowanego" Imperium, nowy system, który sprawia, że ludzie stają się jeszcze lepsi, ale nie do końca świadomie. Które rozwiązanie okaże się ciekawsze? Imperialne, logiczne i nieempatyczne czy Szronowe, zaprojektowane i narzucone? Tego wszystkiego dowiadujemy się poznając losy małego chłopca Tikkereya, który ma to szczęście, że na swej drodze spotyka wielu życzliwych i pomocnych ludzi.

Ta książka otworzyła mi oczy... Łujanienko w swych powieściach ciągle szuka idealnego ustroju państwowego. W "Patrolach" mamy tajne służby dbające o równowagę dobra i zła na świecie. W "Brudnopisie" planety "ćwiczebne", gdzie historia biegnie do pewnego momentu równolegle, a potem zostaje zmieniona tylko w nieznacznej części, aby sprawdzić, czy ten system wypali... W...