Imperatorze, jedyny władco!
Wiem, że ostatnio zajmuję Ci dużo czasu, pisząc listy jak szalony. Uznałem jednak, że potrzebuję wytchnienia. W ten sposób słucham jakiś dziwnych fizycznych rzeczy, czytając powieść grozy. Od Śląskich Targów Książki, o których już do Ciebie pisaliśmy, czekałem, aż będę mógł przeczytać „Teatr lalek”, tytuł brzmi ciekawie, nieprawdaż? W końcu się udało, zrobiłem te nieszczęsne urodziny i, nie zgadniesz, ale dostałem stos książek (i płytę!!!).
W ten oto sposób bardzo pozytywnie nastawiony, co zawsze ma duży wpływ na odbiór, Imperatorze, zacząłem czytać.
Lektura mająca trochę ponad trzysta stron zajęła mi zaledwie jeden dzień i to poniedziałek. Już samo to czyni ją książką godną polecenia. Nie mogłem się oderwać, a kiedy już musiałem coś zanotować, to moje myśli wciąż zaprzątały pytania dotyczące akcji i bohaterów.
Imperatorze, ja teraz faktycznie boję się dźwięku dzwonków wietrznych… Nie wiem, jak mogłem być tak głupi i jako dziecko mieć takie w pokoju…
Na szczęście Ty jesteś osobą o mocnych nerwach, więc żadne opisy Cię nie przerażą, jednak lepiej nie polecaj tej książki komuś, kto źle reaguje na dokładne opisy bólu. Autor od nich nie stronił. A w pewnym momencie zrobiła się krwawa jatka.
Przesyłam wraz z listem szczegółową recenzję. Mam nadzieję, że czytasz to, co Ci polecam! Bo inaczej narobisz sobie zaległości na półce chwały!
Przerażony
Nikodem
PS. Biorąc pod uwagę ostatnią stronę… Ciekawe czy mogę liczyć na kontynuację, czy autor chce mnie pozostawić w niepewności? Jak sądzisz?
Napisz, jak przeczytasz!
Niki

http://zaczytanejeze.blogspot.com/2017/11/teatr-lalek-piotr-borlik.html

Imperatorze, jedyny władco!
Wiem, że ostatnio zajmuję Ci dużo czasu, pisząc listy jak szalony. Uznałem jednak, że potrzebuję wytchnienia. W ten sposób słucham jakiś dziwnych fizycznych rzeczy, czytając powieść grozy. Od Śląskich Targów Książki, o których już do Ciebie pisaliśmy, czekałem, aż będę mógł przeczytać „Teatr lalek”, tytuł brzmi ciekawie, nieprawdaż? W końcu się...