„Ludzie aż tak bardzo nie zmieniają się z upływem czasu”

Milczenie czasu jest kolejnym kryminałem z bohaterem Milczenia lodu i Milczenia nocy – bestsellerów nr 1 Amazonu.

Kim jest zaś sam autor?

Mówią o nim, że jest wielkim odkryciem literatury skandynawskiej. Jego powieści bardzo wysoko plasują się na listach bestsellerów. Jego pierwsza książka zawojowała światowy rynek. Zakupiono już nawet telewizyjne prawa do cyklu z Arim Thórem. Ragnar Jónasson na co dzień zaś pracuje jako prawnik i wykładowca prawa autorskiego. Mieszka z żoną i córkami w Raykiaviku.

Przyznam Wam się na wstępie, że zazwyczaj tego nie robię, ale tym razem pokusiłam się o sięgnięcie po książkę, która nie jest początkiem serii. Stwierdziłam, że skoro jest to kryminał, to powinnam to ze spokojem ogarnąć, gdyż jest to zupełnie nowa, inna niż w poprzednich książkach historia. Pewnie, zdarzały się nawiązania do poprzednich części, jednak czytelnik nie miał problemu z ogarnięciem tematu.

Dobra, bez bicia powiem, ze lekkie problemy jednak mógł mieć, jednak nie ze względu na nieznajomość cyklu Mroczna wyspa lodu, tylko przez wielowątkowość powieści, którą z początku trudno było ogarnąć. (Koniec końców okazało się to wielkim plusem, ale o tym później.)

Z racji tego, że ostatnimi czasy nie wyściubiałam nosa poza fantastykę, miałam również lekkie problemy, by wkręcić się w styl autora. Tu wszystko było zbyt realne (haha :D). Do tego jeszcze ten język śledczy… Przyznam się bez bicia, że początkowo widziałam same minusy. Prawie nic się nie działo, przyszedł koleś, który chciał, by wyjaśniono tajemnicę samobójstwa sprzed wielu laty, a do tego szalejąca epidemia w tym małym odciętym od świata miasteczku, zabójstwo syna polityka i porwanie dzieciaka… Brzmi fajnie, ale z początku jakość wcale tak nie było...

Ale… przetrwałam i BYŁO WARTO! (Choć kila razy książka już niemal została rzucona w kąt z etykietką – nuda)

„Byli kimś więcej niż tylko kochankami, byli partnerami, pokrewnymi duszami, wszystkie wolne chwile spędzali razem, układając plany na przyszłość.
A potem odeszła, jakby zniknęła w wieczornym mroku.
To stało się między pośpieszną kolacją a snem, który tamtej nocy nie przyszedł, między obszarpaną starą kanapą z Ikei a nową, którą mieli zamiar kupić, między jego oświadczynami na jednym kolanie a ślubem, którego nie było.”

Jak pewnie możecie się domyślić, wątki są ze sobą powiązane. Jasna sprawa, że nie powiem Wam jak, bo co to by była za frajda z czytania książki, skoro wszystko mielibyście wyłożone jak na talerzu, ale przyznam się, że jest ciekawie i zaskakująco. Mroczna przeszłość, dopada w najmniej oczekiwany momencie i okazuje się, że ma interesujące powiązanie z teraźniejszością. Jak wiadomo – kiedy grzebiesz w przeszłości, nie wiadomo czego się doszukasz…

Ragnar Jónasson sprawił, że czytając Milczenie czasu doskonale można poczuć klimat zimnej Islandii. Momentami ciarki przechodzą po ciele, a mroczna sceneria Siglufjörðuru tylko pognębia to wrażenie.

Wielkim plusem powieści jest to, że trudno przewidzieć jej zakończenie i rozwiązać zagadkę. Czytelnik jednak bardzo łatwo wkręca się w świat wykreowany przez autora i wspólnie z bohaterami podąża śladami poszlak. Nie jest to również historia przesadzona i wyrwana z realiów. Milczenie czasu jest opowieścią, która mogła mieć kiedyś miejsce.

Pomimo tego, że początkowo miałam wielkie obiekcje do tej książki, po przejściu momentu kryzysowego, naprawdę mnie wciągnęła i szybko skończyłam ją czytać. Akcja przyspiesza i wciąga czytelnika w swój mroczny, zimny świat. Sprawia, że można się poczuć jak śladek wydarzeń opisanych na kartach powieści. Im bliżej rozwikłania zagadki się znajdujemy, tym bardziej intrygujące się to staje.

Na uwagę z pewnością zasługuje również okładka powieści, która moim zdaniem idealnie komponuje się z treścią. Jest intrygująca i tajemnicza. Czerwone napisy w połączeniu z czarno białym zdjęciem wzbudzają niepokój, który czuć również w czasie czytania Milczenia czasu.

„Mówił, że ciemność bardzo źle wpływa na niektórych.”

Milczenie czasu nie jest tylko powieścią kryminalną. To również książka o ludziach, o ich charakterach, o tym, co ich kształtuje, co powoduje, że są samotni... To książka, która odzwierciedla człowieka, przystawionego do muru, znajdującego się w trudnej sytuacji życiowej.

Powieść Ragnara Jónassona nie jest może historią, w której akcja gna niczym na złamanie karku, to raczej książka z niesamowitym, niepokojącym klimatem, książka, w której zimno i pustka oddziaływują na czytelnika.

Był to bodajże pierwszy skandynawski kryminał, który trafił w moje ręce i muszę przyznać, że był to bardzo satysfakcjonująco spędzony czas. Z pewnością jeszcze nie raz sięgnę po tego autora, ale również po inne propozycje skandynawskich mistrzów.

„Ludzie aż tak bardzo nie zmieniają się z upływem czasu”

Milczenie czasu jest kolejnym kryminałem z bohaterem Milczenia lodu i Milczenia nocy – bestsellerów nr 1 Amazonu.

Kim jest zaś sam autor?

Mówią o nim, że jest wielkim odkryciem literatury skandynawskiej. Jego powieści bardzo wysoko plasują się na listach bestsellerów. Jego pierwsza książka zawojowała światowy...