Kto dobrze wspomina "Baśnie japońskie" Yei Theodory Ozaki, temu chciałabym zwrócić uwagę na dwa szczegóły: pierwszy zbiór nie był oznaczony jako tom 1, z czego wniosek, że po ciepłym przyjęciu czytelników wydawnictwo poszło za ciosem (postanowiło odciąć kupony...) i na szybciutko wypuściło tom drugi, a dalej - że tom drugi jest pracą zbiorową, a nie opracowaniem Yei Ozaki.

I to niestety widać. "Baśnie japońskie" zostawiły mi zaskakująco dobre wrażenia, jako książka stosunkowo sprawnie i bezpretensjonalnie napisana. Niestety, styl i poziom drugiego tomu pozostawia wiele do życzenia. Najgorzej jest, kiedy epizodyczne opowiastki są "rozpisywane" na siłę, więc czytelnik brnie przez te schematyczne opisy dzieciństwa, miłości rodzicielskiej, romansów i późniejszych bohaterskich dokonań.

Ja wiem, że jest sporo sztuką pisać oryginalnie na oklepane tematy, bardzo doceniam, że wydawnictwa i autorzy się nie zniechęcają, ale szkoda drzew, naprawdę. Kto bardzo musi, niech lepiej poszuka "Opowieści z Uji" lub innej klasycznej japońskiej kompilacji opowieści. Poziom będzie wyższy, treść bardzo podobna, ale "z pierwszej ręki", a nie w przekładzie marnego opracowania, a i satysfakcja z lektury większa.

Kto dobrze wspomina "Baśnie japońskie" Yei Theodory Ozaki, temu chciałabym zwrócić uwagę na dwa szczegóły: pierwszy zbiór nie był oznaczony jako tom 1, z czego wniosek, że po ciepłym przyjęciu czytelników wydawnictwo poszło za ciosem (postanowiło odciąć kupony...) i na szybciutko wypuściło tom drugi, a dalej - że tom drugi jest pracą zbiorową, a nie opracowaniem Yei Ozaki....