Początek był obiecujący, niestety im dalej tym gorzej. Ledwo dotrwałam do końca.

Początek był obiecujący, niestety im dalej tym gorzej. Ledwo dotrwałam do końca.

Nah, książka mi nie podeszła, ale to może z powodu przydługawych opisów i ogólnej oprawy i historii

Nah, książka mi nie podeszła, ale to może z powodu przydługawych opisów i ogólnej oprawy i historii

Ma początku pomyślałam, że to będzie coś bo zaczynało się na prawdę obiecująco a tu bum...i nagle inne przeniesienie do innej rzeczywistości i tu moje brrr co jest??? Męczyłam się z czytaniem w końcu nie dokończyłam bo fabuła poszła na WAKACJE! Autor nie ogarnął własnego pomysłu...no nuda i monotonia.

Ma początku pomyślałam, że to będzie coś bo zaczynało się na prawdę obiecująco a tu bum...i nagle inne przeniesienie do innej rzeczywistości i tu moje brrr co jest??? Męczyłam się z czytaniem w końcu nie dokończyłam bo fabuła poszła na WAKACJE! Autor nie ogarnął własnego pomysłu...no nuda i monotonia.

Świetna, pełna tajemnic, mroku i dusznej atmosfery, nieszablonowa, świetnie skonstruowana i wciągająca. Jest to literatura dla młodych ludzi, którzy poszukują czegoś więcej niż powtarzalności i grozy pełnej oklepanych schematów. Świetny debiut młodego autora.

Świetna, pełna tajemnic, mroku i dusznej atmosfery, nieszablonowa, świetnie skonstruowana i wciągająca. Jest to literatura dla młodych ludzi, którzy poszukują czegoś więcej niż powtarzalności i grozy pełnej oklepanych schematów. Świetny debiut młodego autora.

Ta książka to horror. Niestety nie jako treść, ale całość. Z całym szacunkiem dla pana Jacka, którego miałem okazję poznać na Falkonie lubelskim, ale jest to słaba książka. W sumie to zbiór opowiadań. Pierwsze jakoś przeczytałem, z nadzieją, że dopiero się rozkręca. I faktycznie coś zaczęło się dziać, tylko po to żeby skończyć jedno opowiadanie i zacząć kolejne.
Podejście nr 2 uświadomiło mnie niestety, że lepiej nie będzie...
Dawno już męczyłem się czytając książkę. Sporo błędów, niejasności, ogólnie pomieszane toto jest.
Pomysł nawet ciekawy bo nie ma wielu tekstów tak nam bliskich (szkoła, nasze miasto itp.),ale niestety zmarnowany.
Ogólnie książka słaba, ale jedna gwiazdka więcej z szacunku dla pana Jacka.

Ta książka to horror. Niestety nie jako treść, ale całość. Z całym szacunkiem dla pana Jacka, którego miałem okazję poznać na Falkonie lubelskim, ale jest to słaba książka. W sumie to zbiór opowiadań. Pierwsze jakoś przeczytałem, z nadzieją, że dopiero się rozkręca. I faktycznie coś zaczęło się dziać, tylko po to żeby skończyć jedno opowiadanie i zacząć kolejne.
Podejście...

Ostatnimi czasy niemal cała polska kultura skupiła się na wejrzeniu wstecz. Na szukaniu inspiracji w naszej historii, opisywaniu tak jej jasnej, jak i mrocznej strony. Jacek Radzymiński również sięga do tej studni – znajdziemy tu nuty patriotyczne, czy echa przodków, mające wpływ na życie teraz i dziś. Do tego silnie zarysowana podstawa religijna, koncept, który wyznacza pewną perspektywę odczytywania znaczeń kolejnych opowieści, który wiąże je i nakierowuje czytelnika na następne tropy.
„Rozeznanie duchów” to intrygująca groza niepokoju, duchowej bolączki, ludzkiego cierpienia, bo opętania przez wewnętrzne demony, operowania w rzeczywistości na granicach jawy i snu.

Ostatnimi czasy niemal cała polska kultura skupiła się na wejrzeniu wstecz. Na szukaniu inspiracji w naszej historii, opisywaniu tak jej jasnej, jak i mrocznej strony. Jacek Radzymiński również sięga do tej studni – znajdziemy tu nuty patriotyczne, czy echa przodków, mające wpływ na życie teraz i dziś. Do tego silnie zarysowana podstawa religijna, koncept, który wyznacza...

„ … Z butą godną jakobinów, Iza poinformowała Gosię,
że inteligentni ludzie w dwudziestym pierwszym wieku powinni wiedzieć,
że nie ma czegoś takiego, jak nadprzyrodzone wyjaśnienia ...”

Tym razem, na moim blogu książka, która opowiada o cyklicznej fali samobójstw. Jeżeli zaczynacie się bać, to chyba dobrze wróży samej powieści. To mroczna nienawiść, przeszkody i przekrwione od łez oczy …

Autorem publikacji jest Jacek Radzymiński, który z wykształcenia jest historykiem. W swojej pracy zawodowej, stara się łączyć zamiłowanie do przeszłości z działalnością społeczną. Ponadto, instruktor harcerski. Interesuje się horrorami i mitologią, a teraz, odważył się napisać powieść.

Akcja książki rozgrywa się w Warszawie. W elitarnym liceum dochodzi do wielu naruszeń i fali samobójstw. Obce siły, nie są bardzo wybredne. Nawiedzone miasto staje się dość dziwne. Bo czy można porozumieć się z jednym duchem, by zaalarmować innych?

Przypadków samobójstw jest wiele. To lektura przeznaczona dla młodzieży, oraz dojrzałego czytelnika. Kryminał, który daje do myślenia, jest zadedykowany wujkowi pisarza Leszkowi Pietrzakowi, oraz Adamowi Podlewskiemu.

Samobójstwo zaś, jest zjawiskiem wstrząsającym, oraz wynikiem dramatycznej decyzji człowieka pogrążonego w cierpieniu i desperacji. Ofiarą samobójstwa jest nie tylko osoba, która targnęła się na swoje życie. To także jej bliscy, rodzina, przyjaciele, znajomi, sąsiedzi, lekarze i terapeuci, którzy próbowali pomóc i zapobiec nieszczęściu. Niestety, gdy dochodzi do najgorszego, jest za późno …

Przecież na marginesie, nie tylko polskiego społeczeństwa, żyją tacy, którzy musieli się nauczyć rozpoznawać niejasne granice między tym, co normalne, a tym co nadprzyrodzone. Czy są na pozycji przegranej? Z każdą kolejną stroną, odbiorca zostaje wciągnięty w fabułę, ale o tej przygodzie, nie będzie łatwo zapomnieć.

Mam pewne zastrzeżenia, ale jak na pierwszy kontakt z twórczością Jacka Radzymińskiego, bilans jest pozytywny.

Gorąco polecam
Katarzyna Żarska
(www.redaktor21.bloog.pl)

Wydawnictwo: FANTOM
Oprawa: miękka
Liczba stron: 328

„ … Z butą godną jakobinów, Iza poinformowała Gosię,
że inteligentni ludzie w dwudziestym pierwszym wieku powinni wiedzieć,
że nie ma czegoś takiego, jak nadprzyrodzone wyjaśnienia ...”

Tym razem, na moim blogu książka, która opowiada o cyklicznej fali samobójstw. Jeżeli zaczynacie się bać, to chyba dobrze wróży samej powieści. To mroczna nienawiść, przeszkody i...

Książka, po której dłużej wsłuchasz się w szum wody pod prysznicem, a nad każdym przywidzeniem dłużej się zastanowisz. Lektura pozostawiająca po sobie niepokój. Taki właśnie powinien być horror.

Książka, po której dłużej wsłuchasz się w szum wody pod prysznicem, a nad każdym przywidzeniem dłużej się zastanowisz. Lektura pozostawiająca po sobie niepokój. Taki właśnie powinien być horror.

Ta książka jest jak nowa znajomość.
Zwykli ludzie, przepełnieni codziennością, których spotkały niezwykłe rzeczy.
Z zaskoczeniem, a potem zrozumieniem obserwowałam jak radzą sobie z losem, wsiąkają w to co dzieje się naokoło i w środku nich samych.
Książkę czytałam szybko i z lekkością, chociaż to co było w niej kluczowe, rozgrywało się w głowach bohaterów, poruszały mnie ich emocje i myśli.
Najlepsze było to, że nie udało mi się domyślić co będzie dalej, jakby ta historia była prawdziwym życiem.

Ta książka jest jak nowa znajomość.
Zwykli ludzie, przepełnieni codziennością, których spotkały niezwykłe rzeczy.
Z zaskoczeniem, a potem zrozumieniem obserwowałam jak radzą sobie z losem, wsiąkają w to co dzieje się naokoło i w środku nich samych.
Książkę czytałam szybko i z lekkością, chociaż to co było w niej kluczowe, rozgrywało się w głowach bohaterów, poruszały...

A jeśli w szkole czyha na nas coś gorszego niż fizyka, chemia organiczna i całki? Jeśli, tak całkiem na serio, w naszej szkole dzieje się coś dziwnego, czujemy specyficzną aurę zła (i nie jest to zołzowata pani od matmy). Jeśli tuż po przekroczeniu progu oplatają nas macki strachu i namacalnej wręcz, emocjonalnej udręki? Czy istnieją nawiedzone szkoły?

Tematem przewodnim Rozeznania duchów jest fala samobójstw, która cyklicznie dotyka warszawskie, elitarne liceum. Wiadomo – szkoła na wysokim poziomie, wyścig szczurów, w którym chcąc nie chcąc każdy uczeń uczestniczyć musi. Do tego wysokie wymagania rodziców, złamane serce, brak odporności na niepowodzenia – niekiedy wielka kumulacja wszystkich problemów inicjuje podjecie decyzji o odebraniu sobie życia... Niepokojący i bardzo niejasny pozostaje fakt, dlaczego uczniowie i absolwenci właśnie TEJ szkoły zdają się być mniej oporni na... no właśnie? Na co?

Rozeznanie duchów podzielono na pięć części, które początkowo sprawiają wrażenie odrębnych opowiadań, które, jak się później okazuje, mają punkty styczne i wzajemnie się uzupełniają.
Klimat opowiadania Rozeznanie duchów ma swą specyfikę: wprowadza czytelnika w stan niepokojącej, nieco chaotycznej niewiadomej. Nie wiemy kim są "oni", nie wiemy, kim jest "ona" – dziewczyna Karola, nie mamy pewności jak wiele ofiar pochłonie fala i czym tak w ogóle owa "fala" jest. Same znaki zapytania. Czytając o perypetiach Klaudii zupełnie nieświadomie umysł zezuje w stronę Carrie Kinga. Czytelnik czeka, aż wydarzy się coś spektakularnego... ale nic z tego, bo rozdział/opowiadanie urywa się w najmniej spodziewanym momencie, potęgując tym samym ciekawość.

Memoria to trochę jak literacki odpowiednik zasady nieoznaczoności Heisenberga – nie jesteśmy w stanie określić co jest jawą, co jest snem, jaka jest przeszłość i czy nie ulegnie ona zniekształceniu. I nigdy nie będziemy w stanie określić, czy to, co obserwujemy, dzieje się naprawdę. Motyw przewodni niezwykle interesujący i pomysłowy.

Eskalacja konfliktu miedzy dwiema nastolatkami w Dwuspojrzeniu nieuchronnie prowadzi do niebezpiecznego finału. Obóz harcerski. Jedna z uczestniczek wyróżnia się na tle innych nastolatek. Jest dziwna, żyje w swoim świecie i ewidentnie ma problemy natury emocjonalnej, raz pełna euforii, chwilę później na skraju załamania nerwowego. Obserwujemy problemy wychowawców ze spacyfikowaniem rozszalałej grypy nastolatków, konflikt miedzy dwiema silnymi osobowościami i kilka niepokojących, intrygujących wątków. Ale z zasianego ziarna grozy w tej konkretnej historii nic nie wyrosło. Od obozowego konfliktu Ady i Julki następuje przekłucie balonu ekscytacji, który sukcesywnie pompował się od momentu rozpoczęcia lektury. Bo o ile dwa pierwsze opowiadania przyprawiają o lekki dreszczyk grozy i wyczuwalną gęsią skórkę, to kolejne: Obok Orła i Bóg wypadł z interesu są głównie popisem umiejętności literackich Autora.

Bezsprzecznie swobodny styl i niewymuszone dialogi to największy atut tej powieści. Jacek Radzymiński z niebywałą lekkością odmalowuje realia polskiej rzeczywistości. Jestem pod wielkim wrażeniem wiedzy i umiejętności operowania słowem. W treść powieści Autor wplótł etos harcerza.

Przypuszczam, że subtelny, acz nienachalny wydźwięk religijny Rozeznania duchów będzie z pewnością "punktem zapalnym" wśród recenzentów: "a po co? a dlaczego? a w jakim celu?". W moim odczuciu wątek jest ciekawy i potrzebny.

Rozeznanie duchów to dobry debiut literacki polskiego pisarza młodego pokolenia. Z uwagą będę śledzić poczynania Jacka Radzymińskiego na rynku wydawniczym i poszukiwać kolejnych książek Autora.

http://tylkoskonczerozdzial.blogspot.com/2017/05/rozeznanie-duchow-jacek-radzyminski.html

A jeśli w szkole czyha na nas coś gorszego niż fizyka, chemia organiczna i całki? Jeśli, tak całkiem na serio, w naszej szkole dzieje się coś dziwnego, czujemy specyficzną aurę zła (i nie jest to zołzowata pani od matmy). Jeśli tuż po przekroczeniu progu oplatają nas macki strachu i namacalnej wręcz, emocjonalnej udręki? Czy istnieją nawiedzone szkoły?

Tematem przewodnim...