Książka ma swoje słabsze i mocniejsze fragmenty, ale ogółem jest bardzo ważna i potrzebna. Dzięki takim publikacjom wypływa na wierzch cały ten syf, który Kościół stara się skrzętnie ukryć w swoich "czterech ścianach". Warto przeczytać.

Książka ma swoje słabsze i mocniejsze fragmenty, ale ogółem jest bardzo ważna i potrzebna. Dzięki takim publikacjom wypływa na wierzch cały ten syf, który Kościół stara się skrzętnie ukryć w swoich "czterech ścianach". Warto przeczytać.

Pierwszy raz spotykam się z tak pięknym opisem uczucia homoseksualnego, więc można tę książkę polecić katolickim homofobom (opinia heretyka-heteryka).

Pierwszy raz spotykam się z tak pięknym opisem uczucia homoseksualnego, więc można tę książkę polecić katolickim homofobom (opinia heretyka-heteryka).

"Kamień węgielny. Mój bunt przeciw hipokryzji Kościoła" to książka autorstwa byłego księdza. Autor w swoim dziele nie pozostawia suchej nitki na instytucji Kościoła, wypunktowując dokładnie wszystkie jego mankamenty.

Krzysztof Charamsa był duchownym przez kilkanaście lat, swoją drogę zawodową kończąc na salonach Watykanu. Jako homoseksualista nie mógł pogodzić się z odrzuceniem jakie Kościół serwuje części społeczeństwa do której sam należy. W jego sercu toczyła się walka pomiędzy oddaniu służbie Bogu a sprzeniewierzeniu się korporacyjnej i zaściankowej władzy Kościoła.

Będąc w centrum najwyższego zwierzchnictwa Kościoła codziennie obserwował obłudę i zakłamanie tego, jak sam mówi, korporacyjnego środowiska. W swoim dziele punktuje błędy poszczególnych papieży, ale również ludzi z niższych stołków. Prezentując swój życiorys pokazuje co pchnęło go do zostania księdzem i co wpłynęło na to, że w końcu po latach wewnętrznej walki, tę funkcję porzucił.

Jest to lektura, która staje w totalnej opozycji do instytucji Kościoła, z jednoczesnym ogromnym szacunkiem i oddaniem dla wiary w Boga. A ja pod ogromną ilością opinii autora się podpisuję.


Mój bookstagram: my.books.shelf

"Kamień węgielny. Mój bunt przeciw hipokryzji Kościoła" to książka autorstwa byłego księdza. Autor w swoim dziele nie pozostawia suchej nitki na instytucji Kościoła, wypunktowując dokładnie wszystkie jego mankamenty.

Krzysztof Charamsa był duchownym przez kilkanaście lat, swoją drogę zawodową kończąc na salonach Watykanu. Jako homoseksualista nie mógł pogodzić się z...

Ciutke zbyt egzaltowana, ale z wieloma spostrzezeniami na temat kosciola sie zgadzam.

Ciutke zbyt egzaltowana, ale z wieloma spostrzezeniami na temat kosciola sie zgadzam.

Jeśli ktoś liczy na tanią sensację to się rozczaruje. Smutna opowieść o obrzydliwym zakłamaniu KK. Zmusza do myślenia, a każde wydarzenie/zarządzenie można bez problemu znaleźć w internecie. Ważna pozycja zwłaszcza dzisiaj.

Jeśli ktoś liczy na tanią sensację to się rozczaruje. Smutna opowieść o obrzydliwym zakłamaniu KK. Zmusza do myślenia, a każde wydarzenie/zarządzenie można bez problemu znaleźć w internecie. Ważna pozycja zwłaszcza dzisiaj.

Ta książka to potwierdzenie tego co napisał autor "Sodomy". O tyle ciekawa pozycja, że pisze ją ksiądz homoseksualista, który sam nie wytrzymuje tego co znajduje się w Watykanie. W książce Krzysztof Charamsa pokazuje swoją osobistą perspektywę. To książka o indywidualnym odbieraniu tamtej rzeczywistości księdza geja nękanego przez gejów. Nie poznacie oczerniających treści, nazwisk, sytuacji kompromitujących. Jednak warto poznać perspektywę księdza homoseksualisty. Język teologów nigdy nie był wprost i tu jest tak samo. Czasem zawile opisuje Charamsa sprawy proste. Tłumaczy go jednak to że był długo wśród osób, które mówią byle co i niewiele z tego wynika. Polecam, zwłaszcza po książce Sodoma.

Ta książka to potwierdzenie tego co napisał autor "Sodomy". O tyle ciekawa pozycja, że pisze ją ksiądz homoseksualista, który sam nie wytrzymuje tego co znajduje się w Watykanie. W książce Krzysztof Charamsa pokazuje swoją osobistą perspektywę. To książka o indywidualnym odbieraniu tamtej rzeczywistości księdza geja nękanego przez gejów. Nie poznacie oczerniających treści,...

Kościół Katolicki jako instytucja w Polsce jak i wielu innych krajach ma bardzo silną pozycję. Swoje wpływy wykorzystuje do nacisków na rządy, forsowania zmian w prawie, edukacji czy sferze światopoglądowej. Jednocześnie dla wielu ludzi wiara i kościół są ważną częścią ich życia codziennego. Osoby wierzące kierują się wytycznymi kościoła w podejmowanych decyzjach i wyborach życiowych. Więc kiedy przeglądając, jedną z internetowych księgarni natrafiłem na książkę „Kamień węgielny. Mój bunt przeciwko hipokryzji Kościoła” postanowiłem ją zakupić i przeczytać. Chciałem zobaczyć jak Kościół Katolicki wygląda od środka i jest ocenianiy przez jednego z jego funkcjonariuszy.

Autor Krzysztof Charmasa były ksiądz katolicki, filozof, bioetyk, teolog, wykładowca. Autor wielu artykułów i książek, poruszających tematykę teologii, wiary czy religii. Były drugi sekretarz Międzynarodowej Komisji Teologicznej przy Kongregacji Nauki Wiary (dawniej Święta Inkwizycja) w Rzymie w latach 2011–2015. Specjalizował się w teologii dogmatycznej i fundamentalnej oraz metodologii teologicznej, krytyk Kościoła katolickiego.

Charamasa w swoje książce opisuje nam pokrótce swoją młodość, dom rodzinny, szkołę. Dowiadujemy się dlaczego postanowił zostać księdzem, jak wyglądało jego życie w kilku seminariach. Wspinając się na szczeblach kariery doszedł do stanowiska drugiego sekretarza Międzynarodowej Komisji Teologicznej przy Kongregacji Nauki Wiary, dawniej Świętej Inkwizycji. Czym dłużej przebywa i wyżej się wspina w strukturze kościoła katolickiego, tym bardziej dostrzega hipokryzje w nim panującą. Kościół od wieków kieruję ludźmi, wykorzystując do tego jedną z najintymniejszych sfer życia, jaką jest nasza seksualność. Narzuca swoim wiernym zasady i wytyczne oparte na własnych doktrynach, które nie przystają do zmieniającego się świata czy obowiązującej i ogólnie uznawanej wiedzy naukowej. Podporządkowuje kobiety mężczyznom, szerzy nienawiść do homoseksualistów. Hipokryzja kościoła polega na tym że wśród księży i dostojników kościelnych jest wielu gejów, którzy w swoim otoczeniu i na zewnątrz są zatwardziałymi homofobami. Jednocześnie często te same osoby w zaciszu gabinetów czy swoich domów są w związkach z mężczyznami lub utrzymują z nimi przelotne kontakty seksualne.

Autor opowiada nam swoją drogę do odkrycia swojej seksualności, zaakceptowania siebie takim jakim jest. Drogę do postawienia swojego kamienia węgielnego, jako fundamentu dalszego życia. W październiku 2015 roku Krzysztof Charamsa dokonuje coming outu, chce w ten sposób zwrócić uwagę katolików na hipokryzje panującą w Kościele Katolicki i zapoczątkować jego odnowę.

„Kamień węgielny. Mój bunt przeciwko hipokryzji Kościoła” jest to ciekawą i godna polecenia pozycja zarówno dla niewierzących jak i wierzących. Zwłaszcza powinny po nią sięgnąć osoby którym zależy na dobru Kościoła Katolickiego i jego wiernych.

Kościół Katolicki jako instytucja w Polsce jak i wielu innych krajach ma bardzo silną pozycję. Swoje wpływy wykorzystuje do nacisków na rządy, forsowania zmian w prawie, edukacji czy sferze światopoglądowej. Jednocześnie dla wielu ludzi wiara i kościół są ważną częścią ich życia codziennego. Osoby wierzące kierują się wytycznymi kościoła w podejmowanych decyzjach i wyborach...

Ta książka ogromnie mnie zmęczyła. Daję 2* tylko z szacunku do czasu i energii, którą autor włożył w pisanie. Nie znalazłam w niej nic z tego, czego oczekiwałam, rzeczywiście prawie w całości jest to opis uczuć i własna ocena KK, niewiele faktografii. Ponadto wciąż miałam uporczywe wrażenie, że autor bardzo chciałby coś powiedzieć, ale ostatecznie za każdym razem zachowawczo się wycofywał. Nie polecam z racji wartości merytorycznej tej książki - jako osoba neutralna wyznaniowo.

Ta książka ogromnie mnie zmęczyła. Daję 2* tylko z szacunku do czasu i energii, którą autor włożył w pisanie. Nie znalazłam w niej nic z tego, czego oczekiwałam, rzeczywiście prawie w całości jest to opis uczuć i własna ocena KK, niewiele faktografii. Ponadto wciąż miałam uporczywe wrażenie, że autor bardzo chciałby coś powiedzieć, ale ostatecznie za każdym razem...

W porównaniu z innymi książkami byłych księży intelektualistów (np. Obirek, Bartoś) książka jest słaba. Autor ma tendencje do wpadania w długie monologi myślowe, bardzo emocjonalne i dość nudne. Koncentruje się na zjawisku homoseksualizmu w Kościele, twierdząc, że około połowa księży to homoseksualiści. Względnie ciekawe są fragmenty dotyczące okresu jego pracy w Kongregacji Nauki Wiary. Jednak faktografii jest w tej pracy mało, dominują krzykliwe i monotematyczne przemyślenia Autora dotyczące praw homoseksualistów i innych mniejszości seksualnych. Autor czasami (raczej nieświadomie) obraża inne mniejszości (np. osoby niepełnosprawne, porównując kilkakrotnie formację seminaryjną do kształcenia osób "upośledzonych umysłowo"). Niektóre partie są wręcz żenujące (np. Autor uważa Benedykta XVI za gejowskiego bo ubierał czerwone buciki). Jak na wiek oraz poziom wykształcenia Charamsy zaskakuje jego spora niedojrzałość emocjonalna. Spodziewałem się w miarę konstruktywnej krytyki Kościoła oraz szeregu faktów, książkę jednak dokończyłem z trudem oraz sporym rozczarowaniem (niewiele jest informacji na temat kulisów pracy Charamsy w Międzynarodowej Komisji Teologicznej, są to zwykłe plotki). Jeśli taki poziom reprezentują osoby w Kościele na wysokich stanowiskach w Rzymie, to rzeczywiście nie jest z tą instytucją dobrze...

W porównaniu z innymi książkami byłych księży intelektualistów (np. Obirek, Bartoś) książka jest słaba. Autor ma tendencje do wpadania w długie monologi myślowe, bardzo emocjonalne i dość nudne. Koncentruje się na zjawisku homoseksualizmu w Kościele, twierdząc, że około połowa księży to homoseksualiści. Względnie ciekawe są fragmenty dotyczące okresu jego pracy w...

Mnie też marzy się taka Polska. Polska bez krzyży w szkołach, bez pomników kościoła, bez narzucania wiary.

Mnie też marzy się taka Polska. Polska bez krzyży w szkołach, bez pomników kościoła, bez narzucania wiary.