Prawdopodobnie moja relatywnie niska ocena wynika z odmiennego podejścia do trudnych ludzi -- autorka (jak zrozumiałem) zakłada, że interakcja jest długa i konieczna, więc podaje sposoby jak nie dać się pognębić. Wg mnie szkoda życia, wszystko co trzeba zrobić to dokonać oceny i jeśli mamy do czynienia z "trudną" (toksyczną) osobą, to należy zakończyć relację. Fail fast. Do niczego bowiem nie jesteśmy przyspawani -- pracy, męża/żony, itd. Ze względu więc na fundamentalne różnice w podejściu do spotkanych osób lektura była dla mnie dość jałowa.

Wyłowiłem mimo wszystko dwie ciekawe rady -- jak rozmawiać z trudnymi osobami, to przydaje się także w stosunku do "dobrych" osób, ale w sytuacjach stresu. Kapitalne rady i przykłady, aż żałuję, że "Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi" tych porad nie zawiera (w olbrzymim skrócie, aby własnymi słowami streszczać wypowiedzi drugiej osoby).

I druga cenna rada -- jak zrywać kontakty. Do tej pory uważałem, iż należy "honorowo" drugą stronę o tym poinformować, bo to grzecznie, wypada, itd. Autorka przekonała mnie, że właśnie nie, ponieważ ten przekaz informacji jest także formą kontaktu, więc na nowo pobudza interakcję.

Prawdopodobnie moja relatywnie niska ocena wynika z odmiennego podejścia do trudnych ludzi -- autorka (jak zrozumiałem) zakłada, że interakcja jest długa i konieczna, więc podaje sposoby jak nie dać się pognębić. Wg mnie szkoda życia, wszystko co trzeba zrobić to dokonać oceny i jeśli mamy do czynienia z "trudną" (toksyczną) osobą, to należy zakończyć relację. Fail fast. Do...