Trochę zagubiona w historii Chin, w kolejnych najazdach i atakach w których ginęli kolejni bohaterowie odnalazłam baśń … Oto synowa Shangguan rodzi ósme dziecko – po siedmiu córkach wszyscy modlą się o chłopca… tymczasem do wioski zbliża się oddział armii japońskiej i już nic nie będzie jak przedtem… Po przejściu wojska z rodziny pozostaje matka, babka siedem sióstr i nowo narodzone bliźnięta w tym upragniony chłopiec… i to wlasnie Jintong hołubiony przez matkę, karmiony piersią przez wiele lat staje centralną postacią i narratorem książki. W książce dominuje postać matki, która za wszelką cenę, mimo utyskiwań i skarg stara się utrzymać rodzinę i nie chodzi tylko o jedność ale po prostu o życie… Rzeczywistość wyzierająca z kart często wzbudza odrazę, niechęć i łzy bo autor nie szczędzi naturalistycznych obrazów brudu, smrodu krwi i ran…
Nie jest to na pewno lektura łatwa –trudno odnaleźć się w historii Chin nie znając jej rysu historycznego poza tym łatwo się pogubić w postaciach… jednak tak jak pisałam na początku ja odnalazłam w tej książce baśń – piękną kobiecą sagę rodzinną która w czasach wojny, przemian politycznych i wielkiego cierpienia pozostawia ciągle nadzieję na odrodzenie się w przyszłym pokoleniu…

Trochę zagubiona w historii Chin, w kolejnych najazdach i atakach w których ginęli kolejni bohaterowie odnalazłam baśń … Oto synowa Shangguan rodzi ósme dziecko – po siedmiu córkach wszyscy modlą się o chłopca… tymczasem do wioski zbliża się oddział armii japońskiej i już nic nie będzie jak przedtem… Po przejściu wojska z rodziny pozostaje matka, babka siedem sióstr i nowo...