Po dość słabo ocenionej pierwszej książce, powieści fantasy „Wojny mroku” o walkach dwóch klanów wampirów, Adam Magdoń powraca tytułem „RzeczpostApokaliptyczna Polska” - dystopijną wizją świata zniszczonego wskutek wojny nuklearnej. Literatura postapokaliptyczna, będąca subgatunkiem science fiction, stała się w ostatnich latach bardzo popularna, głównie dzięki takim tytułom jak „Metro 2033”, „Igrzyska śmierci” czy „Niezgodna”. Również polscy autorzy coraz częściej próbują się zmierzyć z tym gatunkiem, zdecydowaną większość ich dzieł naprawdę warto przeczytać.

Książka przedstawia wydarzenia z I połowy XXII wieku. Świat powoli podźwiga się po kolejnym wielkim konflikcie zbrojnym, w wyniku którego doszło do niemal całkowitej destrukcji większości globu. Opad radioaktywny i nadmierne promieniowanie jądrowe wywołały u ludzi falę mutacji oraz typowych schorzeń popromiennych, a także doprowadziły do zniszczenia środowiska i poważnego kryzysu rolnictwa, przez co pośrednio do licznych śmierci głodowych. Światowa gospodarka upadła i tylko w najmniej doświadczonej skutkami wojny Polsce udało się ją częściowo odbudować. Sytuacja ta spowodowała niepohamowany wzrost migracji, głównie z Azji, oraz będący jej konsekwencją gwałtowny przyrost naturalny. Ludność wsi i mniejszych miejscowości przeniosła się do lepiej chronionych przed opadem radioaktywnym miast, tworząc z nich ogromne metropolie liczące średnio około trzystu milionów mieszkańców. Ograniczenie terytorialne przy tak dużej populacji wymagało rozbudowy budynków mieszkalnych, które obecnie sięgają od stu do dwustu pięter. Kryzys gospodarczy, patologiczny kapitalizm oraz polityka tzw. państwa minimum doprowadziły do skrajnego wyzysku pracowników oraz niewyobrażalnego wzrostu bezrobocia i nędzy. Szczególnie widoczne jest to w dolnych strefach miast, gdzie spotkać można ludzi wychudzonych, chorych i będących pod wpływem najróżniejszych używek. Ich jedynym źródłem utrzymania jest współpraca z przestępczością zorganizowaną, której biznesy rozwijają się nadzwyczaj dobrze. Politycy partii rządzącej oraz hierarchowie kościelni zamiast wspierać najbiedniejszych i likwidować przyczyny przestępczości, dbają jedynie o własne interesy. Walka z działalnością mafii realizowana jest głównie poprzez zaostrzanie prawa, powszechną inwigilację oraz ciągłe poszerzanie kompetencji policji. W roku 2121 utworzone zostają specjalne formacje policyjne o nazwie Kaci, wyposażone i uzbrojone w najnowszą technologię, mające za zadanie wykonywanie automatycznych wyroków śmierci za najcięższe przestępstwa.
W Krakowie, nazywanym teraz Nowym Krakowem, najsłynniejszy i najbardziej przerażający oddział katów to ZBIRY DRWALA, jednostka znana głównie z bezkompromisowości graniczącej z okrucieństwem i obsesyjnego przestrzegania prawa, w skład której wchodzą Gerard „ZOMO” Orłowski, Andrzej „Szrama” Koszycki i Tadeusz „Azbest” Sulik pod dowództwem komisarza Lecha „Drwala” Drwalskiego. W ciągu dekady od utworzenia tej formacji, kaci otrzymali praktycznie nieograniczone prawa i możliwości do przeprowadzania egzekucji głównie za produkcję narkotyków, zabójstwa, ataki na policjantów oraz działalność mafijną. Wprowadzenie kary śmierci nie przyniosło jednak spodziewanych rezultatów – środowiska przestępcze nasiliły opór przeciwko wymiarowi sprawiedliwości i nadal rosną w siłę. Od pewnego czasu największe zyski przynosi im nowy narkotyk o nazwie „Werewolf” lub „Wilkołak”, wywołujący agresję i przyrost siły.
Właściwa akcja książki rozpoczyna się, gdy do zespołu komisarza Drwalskiego przydzielony zostaje nowy członek, a właściwie członkini – aspirant Ewa „Rookie” Jastrzębska. Kobieta jest córką znanego polityka, lidera opozycji, zdecydowanego przeciwnika kary śmierci i utworzenia oddziałów katów. Drwal, świadomy sympatii komendanta Walczaka z partią rządzącą, słusznie podejrzewa w tym zagrywkę polityczną. Nie spodziewa się jednak, że makabryczne wydarzenia, których wkrótce będzie uczestnikiem, zostały dokładnie zaplanowane przez osoby na najwyższych stanowiskach.
Oddział Zbirów Drawala zostaje skierowany na misję, która początkowo wydaje się błaha i standardowa – walka z producentami narkotyków. Okazuje się jednak, że popularny „Werewolf” jest silnym mutagenem, radykalnie zmieniającym DNA biorcy, dosłownie przeistaczając człowieka w bestię. Na ulicach Nowego Krakowa wybucha anarchia, sytuacja z każdą chwilą nasila się i staje coraz bardziej przerażająca. Jednostki policji, katów oraz wojsko nie mają najmniejszych szans w starciu z watahami mutantów. Zbiry Drwala będą nie tylko walczyć z zezwierzęconymi narkomanami, ale próbują także uratować porwaną koleżankę z rąk legendarnej Księżniczki, szefowej nowokrakowskiej mafii, która bezpośrednio odpowiada za pojawienie się „Werewolfa” na rynku.

„RzeczpostApokaliptyczna Polska” to opasłe ponad 800-stronicowe tomisko, zawierające w sobie potężną dawkę mocnej, prawdziwe męskiej lektury. W książce na pierwszy plan wybija się wstrząsająca brutalność – morderstwa, gwałty, kanibalizm. Intrygi polityczne i walka o władzę przeniesione zostały na zupełnie inną skalę. Powieść odziera ze złudzeń i wyraźnie ukazuje realia systemu kapitalistycznego – współpracę korporacji i polityków w celu utrzymanie władzy i ciągłe bogacenie się elit poprzez wyzysk pozostałych grup społecznych. Właściwie, to fragmenty dotyczące polityki czy kościoła wydają się dziwnie podobne do stanu współczesnego.
Niezwykle rozbudowana fabuła, z każdą kolejną stroną staje się bardziej dynamiczna i dramatyczna. Akcja nie zwalnia nawet na chwilę, ukazując wydarzenia coraz bardziej krwawe, brutalne i przerażające. W powieści zabrakowało mi tła, szerzej perspektywy. Trochę szkoda, że większość treści zajmują sceny walki lub seksu, przedstawionego kontrastowo – bezlitosne gwałty oraz miłość lesbijska. Wszystkie najbliższe współpracownice Księżniczki były swego czasu brutalnie wykorzystywane przez mężczyzn, aktualnie żyją zaś w poligamicznym związku, opartym głównie na seksie.
Bohaterowie powieści to postaci, których nie można jednoznacznie określić jako czarne czy białe charaktery. Zdecydowana większość to ludzie prości i płytcy, nie wyróżniający się niczym, pozbawieni szerszych horyzontów. Niestety brakuje im tego czegoś, co pozwoliłoby ich zapamiętać. Jedyną naprawdę interesującą postacią jest Księżniczka, legendarna szefowa nowokrakowskiej mafii –kontrowersyjna, mściwa, nieustępliwa, dążąca do realizacji swojego planu bez względu na wszystko.
„RzeczpostApokaliptyczna Polska” to książka niezwykle wulgarna, napisana językiem szoku i skandalu, makabrycznie brutalne sceny ukazane są bardzo obrazowo i realistycznie. Rzeczywistość świata pozbawionego wszelkich reguł, została dodatkowo podkreślona prostym, pospolitym językiem. Dużą zaletą książki jest fakt, iż autor dostosował styl pisania do charakterów postaci i nie wkładał w usta prostych ludzi patetycznych monologów czy nawet skomplikowanych słów.
Świat stworzony przez Adama Magdonia niesamowicie wciąga, a akcja trzyma w napięciu do ostatniej strony. Pomimo ciężkiej i mocnej tematyki, książkę czyta się zaskakująco lekko i przyjemnie. Autor tak umiejętnie rozpisał niezwykle rozbudowaną fabułę, że czytelnik nawet przez moment nie czuje się w niej zagubiony. Niespodziewanie dla mnie, nie znudziłam nawet się przy wątkach politycznych, napisanych ciekawie i z charakterem.

„RzeczpostApokaliptyczna Polska” to książka w mocnym klimacie, ciekawa i wciągająca, jak najlepsze filmy kina akcji. To dopiero druga powieść autora, jednak wyraźnie widać postęp w warsztacie pisarskim. Nie ustrzegł się niestety wad, ale zdecydowanie warto ją przeczytać.
Szczerze polecam miłośnikom gatunku, chętnych by poznać nowych polskich twórców literatury postapokaliptycznej.

Po dość słabo ocenionej pierwszej książce, powieści fantasy „Wojny mroku” o walkach dwóch klanów wampirów, Adam Magdoń powraca tytułem „RzeczpostApokaliptyczna Polska” - dystopijną wizją świata zniszczonego wskutek wojny nuklearnej. Literatura postapokaliptyczna, będąca subgatunkiem science fiction, stała się w ostatnich latach bardzo popularna, głównie dzięki takim tytułom...