O Gruzji powstały tak wspaniałe reportaże jak "Dobre miejsce do umierania" Wojciecha Jagielskiego czy "Toast za przodków" Wojciecha Góreckiego. O esencji gruzińskości zaś, by napisać nieco pretensjonalnie, czyli o...górach Kaukazu właśnie, powstała tak zajmująca książka podróżnicza jak "Chleb i proch" Tony'ego Andersona. Krótką książeczkę Zofii Piłasiewicz, opisać by zaś można jako relację ze spokojnej, dość zwyczajnej podróży po Gruzji starszej pani (podobnej do tysięcy takich "wypadów" Polaków do ojczyzny Medei na przestrzeni ostatnich lat). Ot, Swanetia, czyli musowo Uszguli, wieże mieszkalne, spojrzenie na Szcharę, Uszbę, dalej Kazbek i rześkość w powietrzu oraz chłód odwiecznego klasztoru Cminda Sameba, potem Mały Kaukaz- Bordżomi, Tbilisi -balkony i łaźnie etc., etc. Nic nowego.
Zofia Piłasiewicz (jak sama przyznaje) nie ma ani przygotowania, ani nawet zamiaru napisania wnikliwego reportażu o kulturze, polityce czy społeczeństwie gruzińskim, nie znajdziemy tu też opowieści "z perspektywy wałęsającego się psa" (jak napisał kiedyś Szczygieł o prozie Hugo-Badera), jest za to garść impresji podróżnych, trochę (nużących) osobistych perypetii z drogi ("przyjechaliśmy, zjedliśmy, zobaczyliśmy, rozmawialiśmy, zjedliśmy i czekaliśmy, a potem odjechaliśmy i się przespaliśmy"), Piłasiewicz świadoma nikłej objętościowo i merytorycznie zawartości książeczki stara się też umieszczać od czasu do czasu garść opowieści: a to o Medei, Nino i Tamarze, a to cytuje pamiętniki podróżników sprzed lat, a to znowu, fragmenty prozy XIX wiecznych polskich zesłańców.
Mimo całej swej prostoty i banalności książeczka ta, w tej jakże pojemnej kategorii, jaką jest literatura podróżnicza - sprawdza się. Piłasiewicz zwłaszcza w opisach przyrody i krajobrazu ma lekkie pióro, poetycką wrażliwość i bystre oko- w miejscach gdzie sam byłem jej trącące może nieco Orzeszkową impresje nadzwyczaj dobrze opisują rzeczywistość czy "klimat" miejsca. Jako lektura pod namiot, gdy czeka się na zmianę pogody "na górze", nadaje się znakomicie.

O Gruzji powstały tak wspaniałe reportaże jak "Dobre miejsce do umierania" Wojciecha Jagielskiego czy "Toast za przodków" Wojciecha Góreckiego. O esencji gruzińskości zaś, by napisać nieco pretensjonalnie, czyli o...górach Kaukazu właśnie, powstała tak zajmująca książka podróżnicza jak "Chleb i proch" Tony'ego Andersona. Krótką książeczkę Zofii Piłasiewicz, opisać by zaś...