https://oddam-ci-ksiazke.blogspot.com

The call to książka, którą okrzyknięto nowymi Igrzyskami śmierci. Cała tajemnica, jaką otoczony był ten tytuł, sprawiała, że miałam ogromną ochotę sprawdzić o co chodzi z tą nowością. Gdy tylko do mnie przyszła byłam niesamowicie podekscytowana, a do tego jeszcze ta nieziemska okładka, która cały czas przyciągała mój wzrok. Tylko czy treść dorównuje tej wspaniałej oprawie?

Główną bohaterką tej powieści jest Nessa. Dziewczyna, jak większość osób w jej wieku, uczęszcza do szkoły przetrwania, która ma na celu przygotować ją na Wezwanie. Nastolatkowie w różnym wieku przez cały okres dojrzewania są świadomi, że mogą w każdym momencie zniknąć. A znikają zawsze na trzy minuty i cztery sekundy. Tylko niewielkiej części z nich udaje się wrócić z krainy Sidhe - krwiożerczych Wróży, którzy polują na wezwane nastolatki. Nessa od samego początku wie, że chce przeżyć, jednak jak ma to zrobić, gdy choroba nóg nie pozwala jej na ucieczkę?

Przyznam się, że zanim zaczęłam czytać tę książkę, zapoznałam się z kilkoma opiniami na jej temat. Z tego co zauważyłam zdania są dość mocno podzielone. Część osób bardzo ją zachwala, a druga połowa wręcz przeciwnie, uważa, że jest to nieudolne połączenie wszystkich serii młodzieżowych, które ukazały się w ostatnich latach. Ja znajduję się gdzieś pośrodku tych dwóch grup i już piszę dlaczego.

Pomysł, jaki autor miał na tę książkę, bardzo mi się spodobał. Nastolatkowie zostają wezwani do magicznej krainy Sidhe na trzy minuty i cztery sekundy, jednak po drugiej stronie czas ten płynie w zupełnie inny sposób. Aby przeżyć trzeba wykazać się niesamowitym sprytem, ale również odrobiną szczęścia, bo inaczej do świata ludzi zostaną odesłane tylko szczątki wezwanej osoby. Mimo, że idea wezwań kojarzyła mi się lekko z osławionym pudłem z Więźnia labiryntu, to wciąż byłam zainteresowana tym, co autor wymyślił w swojej książce.

Cały świat tej powieści zapowiadał się naprawdę genialnie. Sidhe to stworzenia z którymi jeszcze nigdy nie spotkałam się w literaturze, więc można uznać ich za powiew świeżości i naprawdę liczyłam, że ta pozycja będzie właśnie czymś nowym wśród znanych nam wszystkim schematów. Z jednej strony taka była, ponieważ otrzymałam historię, która mnie zaciekawiła, jednak z drugiej cały czas mi coś w niej nie grało. Brakowało mi głębszego wejścia w tę rzeczywistość, która miała ogromny potencjał. Przez całą lekturę miałam wrażenie, że autor tylko powierzchownie przedstawia mi świat, tak jakby sam do końca nie był pewny, w którą stronę chce go rozbudować. Przez to książka w moich oczach wydała się niedopracowana, pisana wręcz od niechcenia.

Z bohaterami również nie potrafiłam się bliżej zaprzyjaźnić. Są oni kreowani na postacie jednotwarzowe, które od początku do końca albo są w stu procentach dobre albo złe. Oczywiście pojawia się kilka wyjątków, które potrafią zaskoczyć zmianą strony po której walczą, jednak większość z nich łatwo rozszyfrować już po kilku stronach. Do samego końca miałam nadzieję na jakiś zwrot akcji, który pozwoli mi zmienić zdanie i który pokaże, że się myliłam. Jak możecie się domyślić nic takiego niestety nie nastąpiło. Skłamałabym jednak, gdybym napisała, że żaden bohater nie zdobył mojej sympatii. Owszem tacy się pojawili, ale po zamknięciu książki od razu zapomniałam o ich losach.

Powieść ta nie jest pozbawiona zalet, a jedną z nich jest zdecydowanie klimat. Mroczna i brutalna otoczka cały czas towarzyszy bohaterom. Nic nie jest tutaj idealizowane, a krew leje się strumieniami. Autor nie oszczędzał mi opisów zmasakrowanym ciał wezwanych nastolatków i cały czas podkreślał, że taki los może spotkać każdego. Dlatego nie polecam przywiązywać się do jakiegokolwiek bohatera, bo bardzo prawdopodobne jest to, że za kilka stron zginie podczas Wezwania. Cieszę się, że O' Guilin poszedł właśnie w tę stronę i nie zaserwował mi kolejnej uroczej opowieści dla młodzieży, w której dobro zawsze zwycięża nad złem, a giną tylko ci źli.

Mówi się, że nie powinno się oceniać książki po okładce, ale muszę tutaj o niej wspomnieć. Wydawnictwo Czwarta Strona spisało się znakomicie i oprawa graficzna The call jest zachwycająca. Nie da się przejść obok tej powieści obojętnie. Złoty tytuł przepięknie mieni się w słońcu, a malutkie czaszki zamiast cyfry zero w numeracji stron są genialnym detalem. Musicie przyznać, że o wiele przyjemniej czyta się książkę, gdy oprócz interesującej treści posiada również śliczne "opakowanie".

The call jest książką dobrą. Myślę, że dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tego typu literaturą, bardzo przypadnie do gustu. Ja niestety nie mogę zaliczyć jej do grona moich ulubieńców, ale nie trafia również na listę porażek książkowych. Jest poprawnym wstępem do serii, która mam nadzieję zostanie odrobinę lepiej dopracowana. Liczę, że będzie mi dane odkryć nowe tajemnice świata Sidhe oraz że przy następnym spotkaniu z twórczością tego autora zostanę mile zaskoczona.

https://oddam-ci-ksiazke.blogspot.com

The call to książka, którą okrzyknięto nowymi Igrzyskami śmierci. Cała tajemnica, jaką otoczony był ten tytuł, sprawiała, że miałam ogromną ochotę sprawdzić o co chodzi z tą nowością. Gdy tylko do mnie przyszła byłam niesamowicie podekscytowana, a do tego jeszcze ta nieziemska okładka, która cały czas przyciągała mój wzrok. Tylko czy...