UWAGA: Książka wymaga skupienia przy czytaniu.
Tworzenie światów zupełnie fikcyjnych, rządzących się nowymi prawami fizyki i normami społecznymi nie jest łatwe, niełatwe jest też czytanie o nich- dzieło Dukaja wymaga skupienia, uwagi i sporej dozy wyobraźni abstrakcyjnej.
Rzeczywistość, którą przedstawia "Perfekcyjna niedoskonałość" jest światem końca naszego milenium. Jest to więc rzeczywistość odległa nam, w końcu, jeśli chodzi o cywilizację, to niesamowity szmat czasu... Z drugiej jednak strony, człowiek Dukaja wciąż ma wiele wspólnego z tym, którego znamy, chociaż podobieństwa te zaczynają z wolna się zacierać.
Rozpoczynając lekturę będziemy musieli przyswoić sobie sporą ilość nowych terminów, wśród których stahs (Standard Homo Sapiens) czy phoebe (Post-Human Being) są bodaj najłatwiejszymi do zrozumienia i zapamiętania. Chwilami można poczuć lekką dezorientację ilością i skomplikowaniem terminów.
Główny bohater powieści, Adam Zamoyski wcale nie jest w łatwiejszej sytuacji; zmartwychwstaniec z XXI wieku, mimo, że w swoich czasach był informatykiem terminologii kosmicznej, w XXIX rozumie tyle, ile zrozumiałaby średnio inteligentna małpa. Nie wie, co tu robi, nie wie, po co jest potrzebny. Mimo wszystko jednak dość szybko adaptuje się w nowym środowisku, przyswajając sobie nowe normy i technologie...Ale czy będzie w stanie zachować umiar w dążeniu do formy doskonałej, bezcielesnej?

"W świecie imitacji doskonałych sztuka rodzi się z przekłamań w kopiowaniu."

Główną problematyką utworu jest utrata człowieczeństwa i zacieranie jego granic wskutek postępu technologicznego i z tym tematem poradził sobie Dukaj doskonale, zasiewając ziarno niepewności w umyśle czytelnika i z typową dla filozofa złośliwością pozostawiając go bez odpowiedzi. Bo i co by to była za zabawa? W erze, w której nikt już swojego ciała nie identyfikuje ze sobą, pytanie o to, czym właściwie jest człowiek nie jest wcale pytaniem łatwym.
Pojawia się także problem cywilizacyjno-kulturowy; Tradycje sztywno ograniczają stahsów, czyniąc z nich niejako niewolników pewnych, z góry ustanowionych norm i wykluczając jakikolwiek rozwój języka czy tradycji. Jest to jedyny sposób na powstrzymania zaniku cywilizacji jako takiej, ale czy jest on naturalny?

Książka jest chwilami piekielnie zagmatwana, równie wciągająca, pełna dziwnej i wytrącającej z równowagi terminologii i filozoficznych rozważań, słowem- warto przeczytać!

Recenzja także na:
http://k-jak-kocham-k-jak-ksiazki.blogspot.com/

UWAGA: Książka wymaga skupienia przy czytaniu.
Tworzenie światów zupełnie fikcyjnych, rządzących się nowymi prawami fizyki i normami społecznymi nie jest łatwe, niełatwe jest też czytanie o nich- dzieło Dukaja wymaga skupienia, uwagi i sporej dozy wyobraźni abstrakcyjnej.
Rzeczywistość, którą przedstawia "Perfekcyjna niedoskonałość" jest światem końca naszego milenium. Jest...