Sarah MacLean ma to coś, moi drodzy.
Zakochuję się w każdej jej książce.

Co prawda Dont Judge Lady By Her Cover (te oryginalne tytuły są stokroć lepsze. Naprawdę nie rozumiem jak to jest, że przy tłumaczeniu nie można przełożyć tego dosłownie, luuuudu T.T) nie było dla mnie tak zabawne, jak mogło być, bo zaspoilerowałam sobie to, kim jest Chase już przy czytaniu opisów podczas lektury pierwszej części serii (O Ciekawości, przeklinam Cię!), ale i tak było zabawnie.
Bardzo.

Co prawda, ta książka nie ma takiego uroku co pierwsza część czy inteligentnego poczucia humoru co druga, ale posiada pewność siebie i werwę gł. bohaterki, a to już coś. Poza tym cały ten cykl czytałam po angielsku (no, poza trzecią częścią, której jeszcze nie czytałam w ogóle) i wydaje mi się, że te romanse są jakieś takie inne, kiedy czyta się je w oryginale. xD Nie wiem jak opisać to uczucie. Takie... bardziej na miejscu? Ciekawsze? Przekład zabiera im jakąś małą, ale znaczącą cząstkę uroku. :)

Sarah MacLean ma to coś, moi drodzy.
Zakochuję się w każdej jej książce.

Co prawda Dont Judge Lady By Her Cover (te oryginalne tytuły są stokroć lepsze. Naprawdę nie rozumiem jak to jest, że przy tłumaczeniu nie można przełożyć tego dosłownie, luuuudu T.T) nie było dla mnie tak zabawne, jak mogło być, bo zaspoilerowałam sobie to, kim jest Chase już przy czytaniu opisów...