Niby dobra a jednak przeciętna? W tym przypadku brak jednak troszkę czegoś pomiędzy. Praca dobra, bo autor opisał dość rzetelnie życie Władysława Wazy zza wyjątkiem jednego z najważniejszych wydarzeń w historii Polski czyli wybuchu powstania Chmielnickiego. Pod koniec książki autor jakby się spieszył i zdawkowo pisze o wojnie z Kozakami i Tatarami. Za mało jest również informacji odnośnie planowanej wówczas wojny z Turcją. Trochę to dziwi zważywszy, że Wisner podjął się oceny postaci i jego rządów, wzlotów i upadków. Książka wydaje się niedokończona

Niby dobra a jednak przeciętna? W tym przypadku brak jednak troszkę czegoś pomiędzy. Praca dobra, bo autor opisał dość rzetelnie życie Władysława Wazy zza wyjątkiem jednego z najważniejszych wydarzeń w historii Polski czyli wybuchu powstania Chmielnickiego. Pod koniec książki autor jakby się spieszył i zdawkowo pisze o wojnie z Kozakami i Tatarami. Za mało jest również...

Lepszą książką Wisnera była biografia Zygmunta III. W sprawach Władysława IV wyżej należy postawić biografię króla autorstwa Czaplińskiego.

Lepszą książką Wisnera była biografia Zygmunta III. W sprawach Władysława IV wyżej należy postawić biografię króla autorstwa Czaplińskiego.

Ogromnie sobie cenię dorobek prof. Wisnera w sprawie odmitologizowania polskich Wazów. Autor zwalcza prymitywne stereotypy i łaty przyklejane im od pokoleń, m.in. przez stronniczą (choć pisaną ładnym językiem) publicystykę Pawła Jasienicy ("Srebrny wiek"). Nie chodzi tu oczywiście o zrównywanie tych władców z Kazimierzem Wielkim a jedynie o uczciwy opis ich rządów. Mówienie i o sukcesach i o błędach, lecz zwracając przy nich uwagę na silnie skrępowaną władzę monarchy w RON. Tak robi prof. Wisner i za to właśnie ma mój ogromny szacunek.
To co może przeszkadzać w czytaniu książki to dość ciężki styl autora. Podczas wyliczeń, dajmy na to, piszę króciutkie zdania po kropce. Nieraz piszę mocno chaotycznie.
Tak więc jest to dokładne przeciwieństwo "Srebrnego wieku" wspomnianego już Jasienicy.
Oby więcej takich historyków i książek.

Ogromnie sobie cenię dorobek prof. Wisnera w sprawie odmitologizowania polskich Wazów. Autor zwalcza prymitywne stereotypy i łaty przyklejane im od pokoleń, m.in. przez stronniczą (choć pisaną ładnym językiem) publicystykę Pawła Jasienicy ("Srebrny wiek"). Nie chodzi tu oczywiście o zrównywanie tych władców z Kazimierzem Wielkim a jedynie o uczciwy opis ich rządów. Mówienie...

Franciszek Józef I miał powiedzieć, że po jego śmierci nastąpi kryzys i z tego powodu jego rządy będą później oceniane pozytywnie. Ta sama konstatacja przychodzi mi na myśl, gdy zastanawiam się nad postacią Władysława IV Wazy. Król to w polskiej tradycji zapamiętany dość dobrze, choć przecież... właściwie nic mu się nie udało. W XIX wieku akcentowano jego zwycięstwo w wojnie z Moskwą, choć na dobrą sprawę wcale ona taka udana nie była. Udział tego władcy, jeszcze jako królewicza, w bitwie chocimskiej był w istocie więcej niż skromny. Jakież więc sukcesy można zapisać na jego konto?

W swojej biografii Henryk Wisner w dużej mierze dekonstruuje pozytywny wizerunek Władysława IV. Tak jak w biografii Zygmunta III wskazuje na niepowodzenia, ale trudno wskazać jakieś osiągnięcia. Brak sukcesów w polityce zagranicznej, sprowokowanie do buntu Kozaków, ogólny brak systematyczności – w takich barwach odmalowuje postać władcy Autor biografii. Można więc tu powiedzieć o zawiedzionych nadziejach, jakie pokładano w królewiczu Władysławie Zygmuncie właściwie od jego narodzin w roku 1595. Warto w tym miejscu podkreślić, że Wisner dużo miejsca w swej książce poświęcił właśnie okresowi „królewiczowskiemu” w życiu swego bohatera. Można śmiało powiedzieć, że „Władysław IV Waza” Henryka Wisnera to praca udana i godna polecenia osobom zainteresowanym historią I Rzeczypospolitej.

Tomasz Babnis

Franciszek Józef I miał powiedzieć, że po jego śmierci nastąpi kryzys i z tego powodu jego rządy będą później oceniane pozytywnie. Ta sama konstatacja przychodzi mi na myśl, gdy zastanawiam się nad postacią Władysława IV Wazy. Król to w polskiej tradycji zapamiętany dość dobrze, choć przecież... właściwie nic mu się nie udało. W XIX wieku akcentowano jego zwycięstwo w...

Książka jedna z nielicznych opisująca szczegółowo biografie jednego z najlepszych władców Polski, szybko się ją czyta i zaciekawieniem.

Książka jedna z nielicznych opisująca szczegółowo biografie jednego z najlepszych władców Polski, szybko się ją czyta i zaciekawieniem.