Osiemnastoletnia Ewa zostaje wydana za starszego o dwadzieścia lat owdowiałego małżonka swej zmarłej starszej siostry. Temu małżeństwu nikt nie wróży świetlanej przyszłości… Celiowski, ojciec trójki dzieci nie cieszy się dobrą opinią wśród towarzystwa, jednak w Ewie nie budzi on odrazy, a jako przyszły mąż daje jej wyczekiwaną latami nadzieję na poprawę losu dziecka niechcianego i odtrąconego przez własnych rodziców, tylko dlatego, że nie urodziło się chłopcem. Zahukana i poniewierana najmłodsza córka mecenasa Więckowskiego zostaje panią we dworze i jest uwielbiana przez męża. Oboje pragną zostawić przeszłość za sobą i odciąć się od Więckowskiego. Dwór skrywany na końcu alei starych topoli kryje w sobie tajemnice, o których nie pozwoli zapomnieć…
~*~
Po latach tajemnice wprowadzają coraz większy niepokój w Ewie, która za wszelką cenę postanawia rozwikłać zagadkę śmierci swojej siostry. Dzieci dorosły i wyruszyły w świat na zagraniczne studia. Jednak na drodze Ewy staje kuzyn męża, który za wszelką cenę próbuje ją uwieść, choć ta stara się go do siebie zniechęcić. Jednak pewne wydarzenia wstrząsają ułożonym życiem Ewy, a relacje między poszczególnymi członkami rodziny Celiowskich stają się bardzo skomplikowane. Co się wydarzy? Czego Ewa dowie się o swoim mężu i nieżyjącej siostrze? Czy skrywane przez lata urazy pozwolą kiedykolwiek na wybaczenie i scalenie rodziny?



Kiedy tylko mam okazję, z ogromną przyjemnością sięgam po książki, których akcja rozgrywa się w wiekach ubiegłych. Aleja starych topoli to powieść osadzona w większości w XX wieku, swój początek mając u schyłku wieku XIX – 1890 roku… Agnieszka Janiszewska przenosi czytelnika w świat skandali towarzyskich, gdzie pozory były w cenie, spychając w cień prawdę, emocje i uczucia…


To, co urzeka w Alei starych topoli to klimat, jaki autorka stworzyła w powieści. Oddaje on rzeczywistość tamtych czasów, a opisy pozwalają dokładnie wyobrazić sobie ów krajobrazy wsi, miasta, ale i sukien oraz „wyglądu” stosunków rodzinnych i towarzyskich. Plastyczność i lekkość języka sprawia, że powieść tę czyta się szybko i z dużym zainteresowaniem następujących po sobie wydarzeń. Niemniej, by móc w pełni poznać całą historię, jak i mieć lepszy jej obraz, należy przeczytać oba tomy, gdyż w moim odczuciu po zakończeniu lektury pierwszego, sprawiał on wrażenie niekompletnego i pozostawia poczucie braku czegoś, co wyróżniłoby historię w nim opisaną. Dopiero przeczytanie drugiego nadaje sensu jego poprzednikowi oraz dostarcza pełnego obrazu historii Ewy i jej rodziny, tworząc intrygującą obyczajówkę z wątkami nieco sensacyjnymi…

Agnieszka Janiszewska dopracowała całość do najmniejszego szczegółu. Tajemnice i zagadki dotyczące rodziny Ewy wprowadzają poza odrobiną tajemniczości, delikatne napięcie, które wciąga czytelnika strona po stronie.
Autorka w powieści postawiła również na mnogość postaci i wielowątkowość. W wielu przypadkach duża ilość jednego i drugiego wprowadza chaos i dezorientacje. Czytelnik czuje się zagubiony, często trudno poskładać sobie chronologicznie zdarzenia i dopasować do nich postaci. Jednak autorka wybrnęła z tego problemu mistrzowsko. Wszystko składa się w logiczną całość, ubarwiając ją i sprawiając, że jest ona dużo ciekawsza.


Kreacje bohaterów również nie pozostawiają cienia wątpliwości, iż autorka poświęciła im dużo czasu. Dopracowani pod względem psychologicznym, idealnie oddający wyobrażenie o ludziach, którzy stąpali po XXwiecznej Warszawie i Paryżu. Sposób, w jaki zostali wykreowani, pozwala poczuć towarzyszące im emocje w różnych sytuacjach, a w pewien sposób także wczuć się w daną postać i spojrzeć na wydarzenia z jej perspektywy.


Z pewnością jest to bardzo dobry ogląd w obyczajowość ówczesnego społeczeństwa, jego relacji – tych rodzinnych, ale i towarzyskich. Zwroty akcji i wątki poboczne tworzą w Alei starych topoli obraz zawiłych relacji rodzinnych, pokazując tym samym, jak wielką rolę odgrywały wtedy pozory tuszujące wszelkie niesnaski między członkami rodzin.
Aleja starych topoli to również obraz zmian zachodzących w Warszawie… to czasy, w których kobiety zaczęły zyskiwać więcej praw, a pewne schematy zaczęły zanikać – m.in. młode kobiety zyskały możliwość nauk na zagranicznych uniwersytetach, czy wybierały sobie przyszłych małżonków same.


Podsumowując: Aleja starych topoli to powieść obyczajowa przeplatana mnóstwem tajemnic rodzinnych, ukazująca przemiany społeczne i obyczajowe na przełomie XIX i XX wieku. To historia, która wciąga od pierwszych stron pierwszego tomu do ostatniej drugiego… Historia pełna różnorakich wątków, które uzupełniają się wzajemnie, nadając powieści głębie i wyrazistość… Agnieszka Janiszewska wykreowała ówczesną rzeczywistość, dopracowując ją w najdrobniejszych szczegółach, by czytelnik mógł wczuć się w klimat tamtych czasów i odbyć osobistą podróż aleją starych topoli…


Polecam!

Osiemnastoletnia Ewa zostaje wydana za starszego o dwadzieścia lat owdowiałego małżonka swej zmarłej starszej siostry. Temu małżeństwu nikt nie wróży świetlanej przyszłości… Celiowski, ojciec trójki dzieci nie cieszy się dobrą opinią wśród towarzystwa, jednak w Ewie nie budzi on odrazy, a jako przyszły mąż daje jej wyczekiwaną latami nadzieję na poprawę losu dziecka...