historia ma wzruszać, ma być ckliwa, ma być nafaszerowana miłością po grób. i tak się trzeba nastawiać przed przeczytaniem książki Sparksa. ;)

wiele razy płakałam, zwłaszcza w momentach, gdy Noah i Allie czytali pamiętnik. wzruszałam się, kibicowałam im do końca [znałam zakończenie :P], czułam się przepełniona miłością, która aż bije z postaci. dali mi nadzieję na to, że prawdziwe uczucia nie giną; że szczęście nie jest pustym słowem. lubię Noah - jest dla mnie ideałem mężczyzny; szkoda mi Allie, która musiała ponieść konsekwencje z życia w takiej, a nie innej rodzinie. wierzę tej książce, mimo wszystko.

co do stylu - Sparks nie zachwyca. po świetnych ekranizacjach jego powieści spodziewałam się cudownego stylu i artyzmu. dostałam dziwny, prostacki styl rodem z opowiadań dla hot14. niby czyta się lekko, ale nie jest to majstersztyk techniczny. wiele słów i zdań dopisałabym ołówkiem, by poprawić klimat książki.

jest to jedna z nielicznych książek, która zostaje przykryta przez doskonałą ekranizację. gdyby nie przepiękny film, w którym dodano wiele niesamowitych scen, których nie było w książce, pewnie moja ocena powieści byłaby lepsza. ;P

historia ma wzruszać, ma być ckliwa, ma być nafaszerowana miłością po grób. i tak się trzeba nastawiać przed przeczytaniem książki Sparksa. ;)

wiele razy płakałam, zwłaszcza w momentach, gdy Noah i Allie czytali pamiętnik. wzruszałam się, kibicowałam im do końca [znałam zakończenie :P], czułam się przepełniona miłością, która aż bije z postaci. dali mi nadzieję na to, że...