Po pierwsze książka jest o korzeniach i o tym, że nie należy się odcinać. Gustaw i Konrad, dwaj uczestnicy masowej emigracji, wylatują do Ziemi Obiecanej, do krainy bajobongo, kierunek: Dublin. Miasta, w którym ciągle leje, a autochtoni traktują "naszych" jak ścierki do wycierania podłóg. Ci dwaj mężczyźni (a osób jest więcej, bo na wyspach jest 1 milion Polaków?) lecą jednak, by znaleźć lepszą przyszłość. Czytając jednak książkę dowiemy się, że przyszłość jest gdzie indziej.

Ja pójdę dalej i przywołam słowa Rimbaud`a: "Życie jest gdzie indziej"! (może nie jestem odpowiednią osobą do recenzowania tego dzieła, gdyż jestem usposobiony mocno patriotycznie)

Gustaw i Konrad swe imiona zawdzięczają bohaterowi "Dziadów". Bo po drugie książka jest o przyjaźni. O tym, że nie należy w innych ludziach odnajdywać pierwiastka siebie, tylko dbać o to, co powoduje, że się wyróżniamy. Kochajmy się, choć nigdy nie będziemy tacy sami - hasło tak banalne, że często o nim zapominamy. Gustaw i Konrad, mimo, że są całkiem różni, stanowią symbiotyczny kolektyw. Analogia do Gustawa-Konrada jest dość silna.

Życie na emigracji jest ciężkie. Choć nasi bohaterowie są wykształceni i po angielsku mówią lepiej niż miejscowi Irole, pracują jako śmieciarze w fabryce, która produkuje nie-wiadomo-co. Ucieczka w świat kaczora Duffy`ego i w symbolikę "Małego Księcia" jest metodą na utrzymywanie kolorów w tym smutnym jak basset mieście. Wrzuca się wszystkich Polaków do jednego worka, dlatego, że... zresztą zwrócicie uwagę czytając książkę.

Po trzecie "Przebiegum Życiae" jest o spełnianiu marzeń. Temat ten jednak jest potraktowany bardzo srogo.

Ponglish, którym napisana jest cała powieść, w pewnych momentach bawi, a w niektórych drażni. Zdaję sobie sprawę, że taki był zamiar autora, ale czasem język mnie męczył. Poza tym sakra ty vole, książka jest very pierdolista, so jeśli chcesz have fun, musisz ją read.

I pamiętajcie - nasz dom nie tam gdzie śpimy, a gdzie nasze serce.

Rzewny maderfaker

Po pierwsze książka jest o korzeniach i o tym, że nie należy się odcinać. Gustaw i Konrad, dwaj uczestnicy masowej emigracji, wylatują do Ziemi Obiecanej, do krainy bajobongo, kierunek: Dublin. Miasta, w którym ciągle leje, a autochtoni traktują "naszych" jak ścierki do wycierania podłóg. Ci dwaj mężczyźni (a osób jest więcej, bo na wyspach jest 1 milion Polaków?) lecą...