Część III cyklu dotyczy księżnej Harriet – przyjaciółki Jemmy. Powieść czyta się szybko, jest wesoła i romantyczna.

Tylko… tylko… przyznaję, że miałam delikatne obawy, kiedy główna bohaterka przebrała się za mężczyznę i zbliżyła się do głównego bohatera, na początku całkowicie nieświadomego, że ma przed sobą kobietę, a nie młodego, pięknego mężczyznę:). Aż do momentu wydania tajemnicy – te wszystkie jazdy konne, śniadania, walki na rapiery miały tyle dwuznaczności, że wprowadziły malutki:)! zamęt w seksualność głównego bohatera.

Tak tu, myślę, że Jem powinien wcześniej domyślić się, że Harriet/Harry jest kobietą:). Z drugiej strony - ich relacje były bardzo zabawne, zwłaszcza gdy bezpardonowo traktował ją jak niedoświadczonego młokosa, a nie damę.

Turniej szachowy nadal trwa. Jemma dostała swoje szachy. Mam jednak wrażenie, że cena całego turnieju będzie bardzo wysoka. Kiedy Jem mówił o klątwie, pomyślałam, że w następnych tomach będzie się działo!

I ciekawe, co będzie z księżną Isadorą? - ale w sumie osiągnęła swój cel:).

Zmiękczanie Villiersa nadal trwa - ale trudno:). Od romansów nie można przecież żądać nic ponad to, co oferują:).

Część III cyklu dotyczy księżnej Harriet – przyjaciółki Jemmy. Powieść czyta się szybko, jest wesoła i romantyczna.

Tylko… tylko… przyznaję, że miałam delikatne obawy, kiedy główna bohaterka przebrała się za mężczyznę i zbliżyła się do głównego bohatera, na początku całkowicie nieświadomego, że ma przed sobą kobietę, a nie młodego, pięknego mężczyznę:). Aż do momentu...