Kolejna dołączyła.

Kolejna dołączyła.

To już 6 tom czyli połowa historii i nadal jest super. Na początku tego tomu bohaterki są w trasie i Yuki myśli , że to wycieczka z okazji zakończenia szkoły. W pewnej chwili się zatrzymują i Kurumi idzie do sklepu , a Yuki proponuję , że pójdzie z nią , a po ich wyjściu Miki mówi , że Yuu jest niesamowita , a Rii się z nią zgadza , a w sklepie Kurumi patrzy chwilę na Yuki i zaczyna mówić , że ostatnio Yuki , ale Yuki jej przerywa i pyta czy wypiękniała i Kurumi żartuję , a potem mówi , że nie ważne. I następnie dziewczyny zatrzymują się na noc i dziewczyny mówią Yuki , że zawsze jest pomocna , a rano jadą dalej i nagle w radiu słyszą transmisję i dociera do nich , że ktoś żyję , a my widzimy jakąś dziewczynę przy radiostacji , która nie traci nadziei , że ktoś ją słyszy i zaprasza ich na wypicie herbaty. A rano dziewczyny ruszają w dalszą drogę i chcą odnaleźć tajemniczą dziewczynę. W trakcie drogi widać , że Miki boi się spotkać kolejną osobę , bo nie wiadomo jaka ona będzie , ale Yuki ją uspokaja. W końcu docierają do budynku z radiem , ale nikogo tam nie ma. Tylko list i jakaś osoba piszę , że została zarażona i żałuję , że nie może się z nimi napić herbatki i zostawia im klucz. I okazuję się , że to klucz do kampera i dziewczyny jadą dalej kamperem i jadą nad wodę , a tam Kurumi i Miki rozmawiają , że Yuki się zmieniła. Potem nadchodzi noc i Miki się budzi i widzi jak Kurumi idzie w stronę trupów i goni ją i obie uciekają nad wodę i Miki chcę wiedzieć co Kurumi wyprawia i pyta czy lek nie zadziałał , ale Kurumi mówi , że zadziałał , bo przecież jest z nimi i Miki mówi , że tak ma zostać i Kurumi obiecuję , że zostanie. A nad ranem Rii jakoś dziwnie się zachowuję i nagle mówi Yuki , że miała młodszą siostrę , ale zapomniała o niej , bo zaczęła traktować Yuki jak młodszą siostrę i zaczyna panikować , ale Yuki ją uspokaja. Potem znów mamy wieczór i Kurumi zauważa napis mówiący , że jacyś ludzie są w podstawówce i dziewczyny tam idą. Tylko Miki została pilnować wozu. A , gdy są w środku Rii jest pewna , że coś słyszała i wścieka się , że reszta nic nie słyszała. Potem wracają się przespać , ale Rii w nocy wraca do szkoły i zachowuję się jakby szukała swojej siostry. A rano dziewczyny zauważają brak Rii i są przerażone , ale nagle do kampera wchodzi Rii i razem z nią jest mała dziewczynka. A potem Rii chcę wiedzieć jak dziewczynka ma na imię , ale ta milczy więc Rii nazywa ją imieniem siostry( Ruusia) , a Yuki rozśmiesza dziewczynkę. Następnie widzimy jak dziewczynka ciągle ściska Rii i w końcu docierają na uniwersytet i wtedy ktoś każę im się nie ruszać i odłożyć wszystkie rzeczy i nagle do nich strzela(chyba z kuszy) I właśnie w takiej chwili kończy się tom 6. Powiem , że zakończenie mnie po prostu rozwaliło. Ciekawe kto do nich strzelił i dlaczego. intryguję również postać dziewczynki , która na razie się nie odzywa , ale przywiązała się do Rii. Tylko niepokoi mnie to , że Rii zaczyna się zachowywać jakby to był jej siostra. A to może zaszkodzić zarówno jej jak i dziewczynce. Tak samo wciąż ciekawi kwestia Yuki. Niby żyję w tej iluzji , ale zachowuję się jakby wszystko wiedziała. Może dziewczyna udaję , że wciąż wierzy w iluzje , a tak naprawdę wie co się dzieję , a robi to by dawać uśmiech swoim przyjaciółkom , bo przecież sama mówiła kilka tomów temu Miki , że chciała być przydatna dlatego zaczęła się uśmiechać. Manga naprawdę coraz bardziej mnie wciąga i intryguję. I jeszcze szkoda , że dziewczyny nie dotarły do tej dziewczyny , która nadawała i mówiła , że czeka na kogoś by napić się herbaty. Niestety dziewczyna nie doczekała ich przybycia.

To już 6 tom czyli połowa historii i nadal jest super. Na początku tego tomu bohaterki są w trasie i Yuki myśli , że to wycieczka z okazji zakończenia szkoły. W pewnej chwili się zatrzymują i Kurumi idzie do sklepu , a Yuki proponuję , że pójdzie z nią , a po ich wyjściu Miki mówi , że Yuu jest niesamowita , a Rii się z nią zgadza , a w sklepie Kurumi patrzy chwilę na Yuki...

Sytuacja w stosunkowo bezpiecznej do tej pory szkole robi się niezbyt ciekawa. Nie tylko zaczynają kończyć się zapasy, ale również pojawiają się inne nieprzewidziane problemy. Dziewczyny od samego początku starały się być silne, ale powoli coraz bardziej dociera do nich beznadziejność sytuacji. Nadchodzi ten dzień, kiedy zmuszone są one do opuszczenia znanego sobie miejsca i wyruszenia w nieznane. Podróż, która obfitować będzie nie tylko w niebezpieczeństwa związane z zombie, ale również w coraz bardziej wyczuwalną atmosferę pesymizmu i rezygnacji. Poznajemy odrobinę przeszłości Yuuri, która do tej pory była niekwestionowaną liderką grupy, a teraz popada w coraz to większe odrętwienie. Ekspedycja chwilowo kończy się na terenie lokalnego Uniwersytetu, na którym jest grupka ocalałych. Euforia z odnalezienia innych ludzi przyćmiewa dziewczynom zdrowy rozsądek. Szybko jednak zostają uświadomione, że w obecnym świecie odnalezienie innych żywych ludzi wcale nie musi oznaczać szczęścia.


Przedstawienie zarysu fabularnego bez wdawania się w szczegóły, aby nie szafować spoilerami, wcale nie jest taki łatwe. Tym bardziej że w tomikach 5-8 naprawdę sporo się dzieje i członkinie Klubu Szkolnego Życia, zdecydowanie mają pełne ręce roboty. Cała historia mam tutaj bardzo wyraźną strukturę sinusoidalną, są momenty pełne wartkiej akcji, aby po chwili mocno stonować wydarzenia i poświęcić trochę czasu na bardziej rozbudowane dialogi. Ma to swoje wady i zalety, ale na pewno sprawia, że cała akcja jest odpowiednio stopniowana. Poruszony we wcześniejszych tomach wątek tajemniczej apokalipsy, jest tutaj bardzo powoli rozwijany. Postępuje to jednak bardzo powoli, ewidentnie mająca na celu wydłużenie całej historii, co prowadzi momentami do chwil znużenia. Więcej miejsca tym razem poświęcono psychice bohaterek, które przecież wciąż są tylko nastolatkami. Ciężar psychiczny, jaki na nie spadł, musiał mieć na nie jakiś wpływ i coraz bardziej jest to widoczne. Coraz bardziej „zagęszcza” się również klimat mangi, która momentami staje się coraz bardziej mroczna, nie stroniąc od mocniejszych i brutalniejszych momentów, co jakiś czas serwując czytelnikowi coś zaskakującego. Wyraźniej niestety widać również niektóre wady tytułu. Jedną z nich jest postać Yuki, której zachowanie momentami potrafi strasznie irytować. Dziewczyna zamyka się mocniej w swoim wyimaginowanym świecie, powodując wiele problemów reszcie grupy. Sam już do końca nie jestem pewien czy cierpi ona naprawdę na syndrom wyparcia, czy tylko udaje, bo tak jej wygodniej. Rozumiem założenia, jakimi kierował się Norimitsu Kaihou podczas tworzenia tej postaci, ale są chwile, w których zdecydowanie przesadził i zamiast humoru i koloryty (który początkowo wprowadzała ona do historii),zaczyna się pojawiać irytacja. Mocno wyczuwalne są również niektóre absurdy historii (ale na to jeszcze można przymknąć oko),na przykład takie jak to, że prawie wszyscy ocaleli ludzie to nastolatki.

Rysunki nadal trzymają swój dobry poziomi nic nie wskazuje na to, aby Sadoru Chiba miał zaliczyć jakiś wyraźny spadek formy artystycznej. Śmiało można nawet napisać, że pod pewnymi względami nawet się on poprawił. W rysunkach wyraźniejsza jest większa dynamika, a kreska stała się odrobinę pewniejsza i bardziej wyrazista.

Cała recenzja na stronie: PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=116811

Sytuacja w stosunkowo bezpiecznej do tej pory szkole robi się niezbyt ciekawa. Nie tylko zaczynają kończyć się zapasy, ale również pojawiają się inne nieprzewidziane problemy. Dziewczyny od samego początku starały się być silne, ale powoli coraz bardziej dociera do nich beznadziejność sytuacji. Nadchodzi ten dzień, kiedy zmuszone są one do opuszczenia znanego sobie miejsca...

WYCIECZKA PRZEZ APOKALIPSĘ

W niemal każdej mandze typu szkolne życie nadejść musi moment, kiedy kończy się szkoła. Czasem zaczyna się inna, czasem kończy się opowieść. W świecie zombie też nie może zabraknąć tego typu zmiany, skoro głównymi bohaterkami są uczennice. I nie zabrakło, a nowy tom „Szkolnego życia!” przynosi kilka ciekawych wydarzeń i wprowadza na łamy nowe postacie.

Dla czwórki nastolatek żyjących w murach liceum Megurigaoka nadszedł czas zmian. Muszą porzucić szkołę i wybrać się na studia – a właściwie w jakieś nowe miejsce, choć uniwersytet nie wydaje się wcale takim złym rozwiązaniem. Wpierw jednak chcą odbyć ostatnią szkolną wycieczkę, która ma być jednocześnie ich wyprawą do nowego miejsca. Biorą więc samochód i wyruszają w świat. Teraz znów muszą szukać jedzenia, może przy okazji znajdą jakieś mangi, przydałoby się też odpocząć, bo życie w samochodzie męczy, ale na to jednak nie ma czasu. I nagle, kiedy chcą puścić muzykę z odtwarzacza, trafiają w radiu na audycję prowadzoną przez kogoś z okolicy. Dziewczyna puszczająca w eter piosenki zaprasza do siebie wszystkich chętnych, ale niepokojący jest jeden fakt – kaszel, który ją męczy. Czy to naprawdę tylko przeziębienie? Cóż, Yuki, Kurumiś, Rii i iMii wkrótce się o tym przekonają.
Co więcej stan Kurumiś po kuracji zaczyna martwić jej koleżanki. Pojawiają się pytania czy rzeczywiście udało się ją wyleczyć, skoro jej zachowanie zaczyna być coraz dziwniejsze. Jakby tego było mało Rii przypomina sobie o swojej młodszej siostrze, a kiedy w ręce dziewczyn wpada informacja, że w podstawówce, do której ta chodziła, są ocaleli zaczyna się kolejna akcja ratunkowa…

Zacznijmy od tego, że „Szklone życie!”, choć z tomu na tom robi się coraz ciekawsze, pojawia się w nim także coraz więcej błędów. Widać to wyraźnie po tym tomie. Bo niestety, ale wątek z zapomnieniem przez Rii o siostrze jest nieprzekonujący, a przy okazji czytelnik zaczyna zastanawiać się czy zagładę przeżyły tylko przedstawicielki płci pięknej (bo jedynie one się odnajdują) czy też może autorzy po prostu wolą towarzystwo ślicznych nastolatek – temu drugiemu zresztą nie da się zaprzeczyć niezależnie od odpowiedzi. Ten tom wyjaśnia wprawdzie czy na świecie są jeszcze jacyś mężczyźni (przynajmniej częściowo; wcześniej można było tylko przypuszczać, bo płci żołnierzy mimo wszystko nie poznaliśmy),ale czy zmieni ono odczucia?

To nieważne. Ta manga jest tak sympatyczna, że chętnie przymykam oczy na podobne rzeczy. To w końcu rozrywkowy horror z wielkookimi dziewczynami w mini spódniczkach, czy ktokolwiek ma jakieś oczekiwania odnośnie głębi czy logiki? Liczy się zabawa, a ta jak zwykle jest dobra, czasem słodka, czasem mroczna, a czasem krwawa, ale na pewno nie nudząca i bardzo, bardzo przyjemna. Także pod względem grafiki łączącej urok, subtelna erotykę, słodką prostotę i realizm. Dlatego też jeśli szukacie lekkiej zabawy z dreszczykiem, zombie i porcją tajemnic, „Szkolne życie!” się Wam spodoba. Polecam.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2017/08/17/szkolne-zycie-6-sadoru-chiba-norimitsu-kaihou-nitroplus/

WYCIECZKA PRZEZ APOKALIPSĘ

W niemal każdej mandze typu szkolne życie nadejść musi moment, kiedy kończy się szkoła. Czasem zaczyna się inna, czasem kończy się opowieść. W świecie zombie też nie może zabraknąć tego typu zmiany, skoro głównymi bohaterkami są uczennice. I nie zabrakło, a nowy tom „Szkolnego życia!” przynosi kilka ciekawych wydarzeń i wprowadza na łamy nowe...

Wolałbym, żeby seria zakończyła się na tomie 5., bo scenarzysta wyraźnie nie ma pomysłu, co zrobić ze swoimi bohaterkami. Cliffhanger na końcu tomiku pozostawia czytelników z nadzieją, że może jednak kolejny tom będzie lepszy.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Wolałbym, żeby seria zakończyła się na tomie 5., bo scenarzysta wyraźnie nie ma pomysłu, co zrobić ze swoimi bohaterkami. Cliffhanger na końcu tomiku pozostawia czytelników z nadzieją, że może jednak kolejny tom będzie lepszy.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture