Jest mi niezmiernie przykro wystawiać taką ocenę. Nie jest to pierwsza książka Paulo Coelho, jaką miałam okazję czytać, toteż tym bardziej jestem zdziwiona, że tak zawiodłam się na jego twórczości. „Alchemik” i „Jedenaście Minut” poruszyły mnie na długo, „Brida” wywoływała po każdej stronie irytację i znudzenie.

Kiedy zetknęłam się z pierwszym tytułem Coelho, byłam zaskoczona tak zaciętą nagonką na autora. To co wszyscy nazywali truizmem było dla mnie odkrywaniem na nowo pewnych życiowych prawd. Po lekturze „Bridy” w pełni zrozumiałam niechęć do osoby Coelho. Przedobrzył i to konkretnie.

W książce nie ma momentów, które zatrzymałyby na dłużej. Najbardziej podobała mi się rozmowa Bridy z mamą, a pochłonęła aż dwie czy trzy strony… Reszta nie jest nawet warta dyskusji, że tak to określę – fabuła opiera się na „rozmowach o dupie Maryny”. Czytanie nieznośnie mi się dłużyło i odetchnęłam z wielką ulgą, kiedy dobrnęłam do końca.

Szczerze? Odłożyłabym tę pozycję w kąt po pierwszych stronach, gdybym nie obiecała komuś, że ją przeczytam.

Jest mi niezmiernie przykro wystawiać taką ocenę. Nie jest to pierwsza książka Paulo Coelho, jaką miałam okazję czytać, toteż tym bardziej jestem zdziwiona, że tak zawiodłam się na jego twórczości. „Alchemik” i „Jedenaście Minut” poruszyły mnie na długo, „Brida” wywoływała po każdej stronie irytację i znudzenie.

Kiedy zetknęłam się z pierwszym tytułem Coelho, byłam...