Michael Brown dokonał bardzo subiektywnego wyboru tekstów Pisma Świętego, bardziej i mniej znanych objawień oraz świadectw osób, które doświadczyły śmierci klinicznej i poszły w stronę światła. Zebrał je w tej publikacji dodając własne opinie i przemyślenia. Myślę, że dla wielu osób wierzących będzie to interesująca lektura, zwłaszcza zapiski dotyczące czyśćca i cierpień dusz czyśćcowych. A jednak jest w tej książce, a raczej w sposobie pisania autora coś, co każe mi podchodzić do niej z daleko idącą ostrożnością. Mam wrażenie, że za dużo w tych opisach egzaltacji ocierającej się o dewocję. Brown kładzie nacisk głównie na grzeszną naturę człowieka a nie na łaskę bożego miłosierdzia. W jego nawoływaniach do pokuty i nawrócenia gdzieś w tle czai się poczucie wyższości i pewien rodzaj pogardy.

Książkę tę pożyczyła mi znajoma, której pomogła ona przetrwać czas żałoby po śmierci człowieka, którego bardzo kochała. Ta tragedia bardzo zbliżyła ją do Boga i kościoła. Mnie „Po życiu” zostawia z pewnym niesmakiem, którego źródła nie umiem określić. Więc powstrzymam się od oceniania tej lektury – najwyraźniej to nie był mój czas na pojęcie przesłania, które ona niesie.

Michael Brown dokonał bardzo subiektywnego wyboru tekstów Pisma Świętego, bardziej i mniej znanych objawień oraz świadectw osób, które doświadczyły śmierci klinicznej i poszły w stronę światła. Zebrał je w tej publikacji dodając własne opinie i przemyślenia. Myślę, że dla wielu osób wierzących będzie to interesująca lektura, zwłaszcza zapiski dotyczące czyśćca i cierpień...