Okazuje się, że to kolejna część całej serii, tymczasem to moja pierwsza styczność z tą autorką - jakoś przypadkiem akurat ta książka wpadła mi w ręce :)
Nie mniej jednak, raczej nie wrócę i nie będę nadrabiać poprzednich części.

Fabułą jest historia Andreasa Nillsona, dziewięciolatka, który zaginął na Gotlandii. Wiele lat wcześniej jego brat utonął, a matka nie bardzo radzi sobie z wychowaniem jego i siostry.
Wątek przeplata się z dwoma parami znajomych matki, którzy mają romans ze sobą oraz ich synami, którzy nie zaakceptowali nigdy Andreasa.
W tym samym czasie co chłopiec, ginie również syn uchodźców, którzy mieli być deportowani. Komisarz Maria Wern stara się rozwikłać zagadkę, oczywiście z pozytywnym skutkiem.

W przeciwieństwie do komisarza Harrego Hole, do którego nieustannie wracam w każdej części, czy też antropologa Davida Huntera, jak dla mnie komisarz Wern została przedstawiona jako nieangażująca za nadto w sprawę. Jasne, ma dzieci w podobnym wieku, więc traktuje to dość emocjonalnie, ale jednak brakuje mi jej zaangażowania w rozwikłanie całej zagadki. Subiektywnie podchodząc - niby rozwiązuje sprawę, ale nie poświęca się jej tak jak inni.

Dodatkowym minusem, który nie zachęca mnie do lektury pozostałych części jest rozwiązanie zagadki i zakończenie. Okazuje się, że obaj chłopcy schowali się w bunkrze, w którym przetrzymywane były radioaktywne (?) materiały. Ulegli poparzeniu i w ten sposób zginęli. No cóż... nie jest to dla mnie zakończenie godne thrillera/kryminału. Dlatego pomimo, że książkę czyta się dobrze, szybko i przyjemnie, jakoś mnie nie urzekła :)

Okazuje się, że to kolejna część całej serii, tymczasem to moja pierwsza styczność z tą autorką - jakoś przypadkiem akurat ta książka wpadła mi w ręce :)
Nie mniej jednak, raczej nie wrócę i nie będę nadrabiać poprzednich części.

Fabułą jest historia Andreasa Nillsona, dziewięciolatka, który zaginął na Gotlandii. Wiele lat wcześniej jego brat utonął, a matka nie bardzo...