Łatwa. Prosta. Autentyczna. Przyjemnie przyswajalna.

Tytułowy Chmurołap to ojciec głównego bohatera. Jest pijakiem, awanturnikiem i nieuleczalnym marzycielem. Jego całe życie to hodowla błękitnych gołębi. Nie szanuje swojej żony, nie jest dumny ze swego syna (dobrze uczącego się piłakrza, który chce zostać prawnikiem). Nazywa pierworodnego Księciem i wpaja, że jest potomkiem prastarego rodu znad Wisły i w pełni zasługuje na swój szlachetny przydomek. Przy każdej okazji opowiada synowi podania związane z ich małą ojczyzną, które przedstawia jako opowieści rodzinne. W końcówce książki okazuje się, że prawda dotycząca legend nie jest taka kolorowa i syn pośrednio zmienia stosunek do ojca...

Co jest piękne w tej książce?
Prostota. Nie ma górnolotnych wyrażeń ani zdań. Nie znajdziemy tu trudnych słów ani filozoficznych tematów. Każdy rozdział opisuje inne wydarzenie z życia księcia: od tych najprostszych, codziennych do tych bardziej trudnych dylematów w życiu nastolatka.
Są kontakty z rówieśnikami,miłość, niezrozumienie przez rodziców, a nawet, molestowanie seksualne. Jest przemoc, wyobcowanie, krzywda. Podane w bardzo przystępny sposób dla każdego. Ot, taka historia o dojrzewaniu w małej wsi, chłopca z ambicjami okraszona legendami świętokrzyskimi.

Co mi się podobało?
Ludowość. Główny bohater jest stworzony na bazie podań i legend. Jego cały światopogląd i niejednokrotnie postrzeganie innych rodzi się z wniosków po opowiadaniach ojca. To dobre,że Masternak sięgnął po aspekt ludowości, tak niestety ostatnimi czasy zapomnianej przez rodaków. Wstydzimy się swoich tradycji, zamykamy cepelie a piękne łowickie wzory, które niegdyś szumnie gościły w domach Polaków, chyłkiem zamykane są w szafach. Miło, że ktoś nam przypomniał o tym, że ze swoich korzeni trzeba być dumnym.

Łatwa. Prosta. Autentyczna. Przyjemnie przyswajalna.

Tytułowy Chmurołap to ojciec głównego bohatera. Jest pijakiem, awanturnikiem i nieuleczalnym marzycielem. Jego całe życie to hodowla błękitnych gołębi. Nie szanuje swojej żony, nie jest dumny ze swego syna (dobrze uczącego się piłakrza, który chce zostać prawnikiem). Nazywa pierworodnego Księciem i wpaja, że jest...