Szok, Stephanie po słonecznych wakacjach wraca do Trenton ze śladem po obrączce. Co więcej unika zarówno Morellego, jak i Komandosa.
A jednak wcale nie taki szok i generanie cytując słąwną grupę z portalu fb: z uniesień pozostało mi wzruszenie ramion.
Kolejna część, kolejna intryga - generalnie nic nowego. Wszyscy czytelnicy zdają sobie, że seria o Plum jest jak ciastko z pokrokju "guilty pleasure". Wiemy, że nie powinniśmy ale i tak je zjemy. Problemem jest tylko to, że autorka do blisko 30 lat piszę te samą historię, tylko zmienia pobocznych bohaterów, czy też złoczyńców.
Stephanie ciągle ma tyle samo lat, ciągle jest niezdecydowana i generalnie nie nadaje się do roboty którą wykonuje. Morelli jedyne czego się nabawił to zgaga, natomiast jego libido od 30 lat jest niewzruszone. Komandos? To Komandos, nic więcej na jego temat czytelnik się nie dowie. Powrtót Joyce też nie należy do udanych. Co więcej Stephanie zdaje się zapomniała przez co rozpadło się jej pierwsze małżeństwo i perfidnie działa na dwa fronty. Nie mam nic przeciwko wyzwoleniu, ale to trochę niekonsekwentne ze strony autorki. Lula prawie jak każda inna postać w tej serii również się nie zmienia. Ciągle jest głupiutką, objadającą się kurczakiem i innymi dziwnymi potrawami dziewczyną, która potrafi sobie wmówić niemalże wszystko. I można by tak w nieskończoność. Nie zmienia się nic, a postaci zamiast dostąpić jakiegokolwiek rozwoju stały się jednowymiarowe. Jedyna zmiana, która następuje wraz z kolejną częścią jest taka, że coraz mniej lubię Stephanie. Dziewczyna, która deklaruje się na związek z jednym facetem po czym sypia ciągle z innym jakoś nie wzbudza sympatii. Takie działanie było ciekawe może przez jeden, góra dwa tomy. Bo wszyscy wiemy, że jest to bohaterka szalenie niezdecydowana. Ale jednak blisko 20 tomów? Przesada. Każdy by w takim czasie podjął już decyzję, jak nie Stephanie to któryś z Panów.
Zdaję sobie sprawę, że autorka kontynuuje schemat, który przynosi jej pieniądze i ciągłe zainteresowanie serią. Ale myślę, że dla fanów, którzy śledzą los Stephanie przynajmniej od kilku lat (ja sama zaczęłam dość późno, ale pierwszy tom serii w Polsce ukazał się w 2012 roku - w USA 1994!) odgrzewany w kółko kotlet i brak starzenia się postaci zaczyna powoli irytować. Przeczytałam wszystkie części, ale sądzę, że gdybym złapała 18 bez wcześniejszego poznania serii też bym nie miała problemu z odnalezieniem się w fabule.
Nie zrozumicie mnie źle, lubię usiąść sobie z tego typu książką na godzinkę przeczytać i wrócić do swojego życia. Pod tym względem jest genialna, szczególnie że mam w sercu pewien sentyment dla Morellego, babki Mazurowej i babki Belli (której w tej części bardzo mi brakowało). Więc czasem miło jest mi się z nimi spotkać. Ale równie przyjemne byłoby zobaczyć, że postaci się rozwijają.

Szok, Stephanie po słonecznych wakacjach wraca do Trenton ze śladem po obrączce. Co więcej unika zarówno Morellego, jak i Komandosa.
A jednak wcale nie taki szok i generanie cytując słąwną grupę z portalu fb: z uniesień pozostało mi wzruszenie ramion.
Kolejna część, kolejna intryga - generalnie nic nowego. Wszyscy czytelnicy zdają sobie, że seria o Plum jest jak ciastko z...