Czy Eleonora nauczy się okazywać uczucia, a Marianna powściągać temperament? Kapryśna miłość i subtelny humor w najsłynniejszej wiktoriańskiej powieści wszech czasów.

Jaka powinna być panna na wydaniu? Obdarzona zacnym sercem, roztropna, opanowana, znajdująca przyjemność w robótkach ręcznych, rysunku, grze na instrumentach. I - najważniejsze - zdeterminowana, by jak najszybciej zostać szanowaną małżonką mężczyzny z towarzystwa. Ideały rzadko jednak chodzą po tym świecie, a panny Dashwood, mimo wszystkich swoich zalet, na pewno w ich gronie się nie znajdują.
Starsza Eleonora, nad wiek poważna, nie potrafi przyznać się nawet przed sobą, że uczucie, jakie żywi do swojego przyjaciela Edwarda jest o wiele cieplejsze niż przyjaźń. Młodsza Marianna, zakochana po uszy w młodym dżentelmenie nazwiskiem Willoughby, nie zawraca sobie już głowy innymi konkurentami. Czasem jednak romantyczne uniesienia nie popłacają... podobnie zresztą jak zbytnia rozwaga. Angielskie dworki z rozlegającym się na korytarzach śmiechem młodych dam, szelest muślinowych sukni, wspólne czytanie poezji, uprzejme konwersacje ukrywające skrępowaną konwenansami miłość

Po Dumie i uprzedzeniu chętnie sięgnęłam po Rozważna i romantyczna. Powieść jest dość banalna i wydarzenia przewidujące, ale miło jest spędzić trochę czasu na byciu pogrążonym w tej lekturze!

Zakończenie mało mi się podoba, gdyż myślałam, że sprawy inaczej się potoczą, ale i tak wszystko dobrze i szczęśliwie się skończyło!

Czy Eleonora nauczy się okazywać uczucia, a Marianna powściągać temperament? Kapryśna miłość i subtelny humor w najsłynniejszej wiktoriańskiej powieści wszech czasów.

Jaka powinna być panna na wydaniu? Obdarzona zacnym sercem, roztropna, opanowana, znajdująca przyjemność w robótkach ręcznych, rysunku, grze na instrumentach. I - najważniejsze - zdeterminowana, by jak...