Mam mieszane uczucia. Historia porusza, ale niektóre wątki są na końcu łopatologicznie wyjaśnione, postaci w dużej mierze określono jedną cechą, co przy takiej liczbie bohaterów na pewno ułatwiało przemykanie przez fabułę. Może przyczyną takiego zabiegu jest Elsa, ośmioletnia postać przewodnia, acz nie jestem przekonana - autor wykreował ją na naprawdę inteligentne stworzenie. Tą powieścią można owinąć się jak puszystym kocykiem, bo jest przekochana. W mojej ocenie jest tam jednak za dużo uproszczeń i pisarz trochę przesadził z powiązaniami między mieszkańcami kamienicy. Superplus za motyw przewodni i wyraziste charaktery, ALE odkrywanie coraz to kolejnych tajemnic... ile można, panie? Ile można?

Zdecydowanie bardziej podobała mi się pierwsza książka Fredrika Backmana. Tak czy siak, jeśli szukacie obyczajówki do przemielenia swojej duszy to polecam.
Nie wiem na ile ją ocenić, nie potrafię uśrednić wrażeń czysto literackich i emocjonalnych.

Mam mieszane uczucia. Historia porusza, ale niektóre wątki są na końcu łopatologicznie wyjaśnione, postaci w dużej mierze określono jedną cechą, co przy takiej liczbie bohaterów na pewno ułatwiało przemykanie przez fabułę. Może przyczyną takiego zabiegu jest Elsa, ośmioletnia postać przewodnia, acz nie jestem przekonana - autor wykreował ją na naprawdę inteligentne...