Pozorna słabość, pozorna obojętność, pozorne małżeństwo, które powinno być zgodne, szczęśliwe i trwałe. Ale ból, rozczarowanie, strach powodowane przez wydawałoby się najbliższą osobę są w przypadku głównej bohaterki debiutanckiej powieści Natalii Nowak-Lewandowskiej jak najbardziej prawdziwe i przeszywające czytelnika na wskroś.

Anna i Piotr Sokołowscy to para kochających się i wspierających ludzi. Nad ich związkiem z wolna zaczynają się jednak gromadzić czarne chmury, ponieważ wielokrotne starania o powiększenie rodziny kończą się porażką i frustracją obu stron. Niepostrzeżenie Piotr ewoluuje z troskliwego małżonka w perfidnego tyrana, który całą odpowiedzialność za trudności w donoszeniu ciąży zrzuca na Annę, osaczając ją coraz bardziej w kręgu zastraszenia i poczucia winy. Z kolei Anna z pogodnej i optymistycznie nastawionej do życia kobiety zamienia się w kulącą się pod wzrokiem męża, rozdygotaną osobę, tłumaczącą sobie zmiany w zachowaniu męża jako reakcję na stres. W parze z terrorem psychicznym bardzo szybko zaczyna iść przemoc fizyczna, tak dotkliwa, że Anna tracąc w jej wyniku kolejne dziecko przechodzi potężne załamanie nerwowe, ocierające się o granice szaleństwa. Szczęśliwie na jej drodze staje doktor Stanisław Niewiadomski, który jako powiernik Anny okazuje się wsparciem w najtrudniejszych momentach. Anna nie pozostaje również bez deklaracji pomocy ze strony Jana Zawadzkiego, mężczyzny, którego skreśliła ze swojego życia, wiążąc się z Piotrem. Pomoc tę jednak odrzuca, wiedziona fałszywym przeświadczeniem, że raz złożona przysięga małżeńska tłumaczy wszystko.

Czy Anna pozostanie jednak w swoim uporze do końca życia? Jaki sposób działania ostatecznie obiorą dr Niewiadomski oraz Janek, któremu Anna nigdy nie będzie obojętna? Zachęcam Was z całego serca do zakupu książki i znalezienia odpowiedzi na te pytania.

„Pozorność” to książka, która bardzo mocno miesza w naszych duszach i umysłach, ponieważ dotyka tak trudnej i szokującej tematyki jaką jest przemoc domowa. Znamy ją z telewizji, kiedy dochodzi do rodzinnych tragedii, znamy z opowiadań znajomych, może sami jesteśmy świadkami niepokojących wydarzeń za ścianą, może nawet… w tym najczarniejszym scenariuszu, sami jesteśmy ofiarami niczym nieuzasadnionego nadużywania siły ze strony członka rodziny. Stworzona przez Natalię historia jest uniwersalna, bo z brutalną szczerością obnaża fakt, że to co przydarzyło się Annie Sokołowskiej, mogło czy może przytrafić się każdemu z nas.

Jeszcze ważniejsze przesłanie jest takie, że nie można pozostać głuchym na krzywdę drugiego człowieka, bo to znieczulica i ludzka obojętność z kategorii „mnie to nie dotyczy” prowadzą do największych dramatów. Należy być jednak świadomym, że pomoc niesiona na siłę i wbrew woli poszkodowanej osoby może odbić się od ściany zaprzeczeń i wyparcia problemu. Nie oznacza to jednak przyzwolenia na wycofanie się i pozostawienie ofiary samej sobie. „Pozorność” jest bardzo ważnym głosem w dyskusji nad prawami kobiet i społecznym napiętnowaniem sprawców przemocy fizycznej i psychicznej nad swoimi najbliższymi.

Gorąco polecam tę powieść, przy czym ostrzegam: jeśli rozpoczniecie lekturę wieczorem, nie ustaniecie dopóki nie dowiecie się, jak zakończyła się ta historia. Ponadto trudno będzie Wam zasnąć z nadmiaru myśli i wrażeń.

Pozorna słabość, pozorna obojętność, pozorne małżeństwo, które powinno być zgodne, szczęśliwe i trwałe. Ale ból, rozczarowanie, strach powodowane przez wydawałoby się najbliższą osobę są w przypadku głównej bohaterki debiutanckiej powieści Natalii Nowak-Lewandowskiej jak najbardziej prawdziwe i przeszywające czytelnika na wskroś.

Anna i Piotr Sokołowscy to para kochających...