Namiętności gubią ludzi. Otwierają w ich duszach Puszkę Pandory, a w wewnątrz niej samo zło.
Nie każdy da się namiętnościom pogrążyć. Są ludzie, którzy potrafią trzymać je na wodzy, mieć jakąś kontrolę, by za bardzo się nie rozbestwiły. Bo namiętności wcale nie są takie złe, ale gdy komuś puszczą hamulce i namiętności niczym szarańcza rozleją się po jego duszy, stanie się zwierzęciem, które spełnia swoje rządze, kiedy tylko odezwie się potrzeba...
Zazdrość i egoizm często idą w parze. Jeśli zaatakują ludzkie namiętności, jakąś poplątaną duszę zaprowadzi w otchłań ciemności. W tej otchłani kwitnie grzech, sumienie robi się z kamienia, pokusa robi wodę z mózgu.
...
Lecz czymże byłoby życie bez namiętności, nagłych porywów serca, siły pożądania. Z tym, że tak jak ze wszystkim, zawsze trzeba zachować granice, odpowiedni pułap, którego się nie przekracza. Namiętności najbardziej smakują, gdy relacje są pełne wzajemności. Życie bez nich straciłoby smak. Wystarczy jedynie nauczyć swoje emocje, by potrafiły te namiętności kontrolować, tak by nikomu żadnej krzywdy nimi nie wyrządzać. Bo nic na siłe jak to mówią.
A ci, którzy nie potrafią okiełznać swoich pragnień, krok po kroku sprowadzają swoją duszę w otchłań ciemności...

"Gdybyś nie czuł nic, oznaczałoby to, że nie ma w tobie żadnej miłości, żadnej namiętności. A bez namiętności jesteśmy nikim."
Hugh Laurie – Sprzedawca broni


"Pamiętaj, namiętności rządzą światem. Wiesz o tym nie jesteś analfabetą. Bez namiętności świat nadal byłby pusty i bezkształtny. Weź Don Kichota. On nie siedzi w bujanym fotelu, lamentując, jaka nudna ta La Mancha. On wkłada miskę na głowę, dosiada wiernej szkapiny i wyrusza przed siebie, dokonać wielkich czynów."
John Maxwell Coetzee – Powolny człowiek

***

Myśląc właśnie o takich książkach jak "Istota zła" wyobrażam sobie wielki biały karton. To szalenie abstrakcyjne i fantastyczne marzenie, które nigdy nie się wydarzy, ale tak marząc, nie robię nikomu krzywdy, a przy okazji w tak niezwykły sposób podkreślę, to jak wielkie wrażenie, co w moich myślach i emocjach pozostawiła.
...a może wcale nie musiałoby to być wielki biały karton. Równie dobrze może być to czysty zeszyt, blok rysunkowy. A więc idąc tą drogą dalej, przypuśćmy, że czytam jakąś scenę, fragemnt, opis postaci, miejsca albo wszystko w jednym. Taki wycinek z treści, mógłby być rozrysowany zarówno na jednej, kliku stronach, a nawet kilkunastu. Wszystko zależne jest od bogactwo naszej wyobraźni.
...i w momencie, gdy czytane słowa wsiąkają w myśli, na tej czystej płaszczyźni samoczynnie i jednocześnie pojawiają się pierwsze zarysy, kontury, barwy. Móc jednocześnie czytać i obserwować takie zjawisko to czysta fantastyka, wręcz baśń, ale jakże pięknie byłoby coś takiego przeżyć. Właśnie tak książki budują w umyśle człowieka wyobraźnię, która wspaniale rzeźbiona, może zabierać go w tak niezwykłe miejsca...
...
...i taka "Istota zła" na takim kartonie jako rysunek bądź zbiór całego mnóstwo obrazków, prezentowałaby się malowniczo, wyjątkowo. Powieść czyta się wyśmienicie, rozwija, pozwala spojrzeć na świat z kolejnej perspektywy następnego autora. Podoba mi się jego spojrzenie na świat. Niby nic odkrywczego, ale na pewne sprawy patrzy nieco inaczej, z typowym dla Włochów temperamentem, charakterem. Da się odczuć po sprawach, które zaczepia, wątkach dłuższych, krótszych, które porusza, czy jedynie detalach, że jest ciekawy życia i dostrzega wartościowe rzeczy. To wszystko w połączeniu z fabułą dają powieść przemyślaną, dobrze ułożoną w głowie, dojrzałą przede wszystkim.
W tej dziedzinie sztuki jaką jest pisanie, osoby ją uprawiające mają wspaniałe umysły, pełne mądrości, w genialny sposób czytają rzeczywistość, obserwują świat, ludzi i wnoszą od siebie ciekawe wnioski; Za ich pisaniem stoi zapewno i czytanie, bo jak wiadomo jedno bez drugiego musi razem współprawcować, by działać na słowa w magicznych sposób. Każda przeczytana książka bądź napisana jest jak podróż, a jak dobrze wiemy, podróże kształcą. Bez czytania nie można być dobrym pisarzem moim zdaniem.

***

A wracając do powieści jestem przekonany, że gdyby obok leżał ten blok, czy czysty zeszyt to wraz z jednoczesnym czytaniem tej książki, powstałyby piękne, wyraziste obrazy, rysunki...
...
Bo oprócz tego, że jest to książka, która pozwoli doświadczyć czegoś ważnego swemu czytelnikowi, to przy okazji jest napisana tak lekko, że praktycznie czyta się sama, a wyobraźnia na spokojnie przez treść prowadzi, opowiadając historię przerażającą, pełną mroku, zła, nienawiści, zazdrości, egoizmu, wszystkiego, co czyni człowieka upadłym, pogrążonym w mrocznej strefie swojej duszy.
Do tego miejsca, które wybrał sobie autor na prowadzenie akcji, zapieraja dech w piersi. Piękne zaśnieżone szczyty, wąwozy, jaskinie, nieziemskie tereny Alp. To wszystko znajdziemy w tej książce.
Mam nadzieję, że jeszcze o tym panu kiedyś usłyszymy, bo debiut zaliczył nadzywczaj udany...
...
A tak jako ciekawostkę powiem, że sam King był tą książką zachwycony. Wcale się temu nie dziwię, bo jak znam Kinga, ten mroczny klimat był dla niego papierkiem lakmusowym. Mrok i King bardzo często idą w parze.
...
ale oprócz tego nie zabraknie zwierzątka, przerażającego do szpiku kości. Lecz mało tego, że nie jest z tego wieku, ani poprzedniego, czy jeszcze wcześniejszych. Ono nawet nie jest z tej epoki. Stańcie twarzą w twarz z tym zwierzątkiem, a emocji na samą myśl, nie zabraknie...

Namiętności gubią ludzi. Otwierają w ich duszach Puszkę Pandory, a w wewnątrz niej samo zło.
Nie każdy da się namiętnościom pogrążyć. Są ludzie, którzy potrafią trzymać je na wodzy, mieć jakąś kontrolę, by za bardzo się nie rozbestwiły. Bo namiętności wcale nie są takie złe, ale gdy komuś puszczą hamulce i namiętności niczym szarańcza rozleją się po jego duszy, stanie się...