Książka jest zapisem poglądów Alfreda Adlera który to był uczniem słynnego Zygmunta Freuda. Autor porusza wiele zagadnienień i dodatkowo opisuje stany psychiczne swoich pacjentów.
W książce są ciekawe fakty dotyczące chorób psychicznych jednak styl pisarski jest kiepski ponieważ nie zawsze mogłem zrozumieć co Adler chciał przekazać odbiorcom. Poza tym niektóre zagadnienia są nieaktualne gdyż psychologia stałe się rozwija i część wątków został już obalonych. Chociaż na to można przymknąć oko w porównaniu do języka autora.

Książka jest zapisem poglądów Alfreda Adlera który to był uczniem słynnego Zygmunta Freuda. Autor porusza wiele zagadnienień i dodatkowo opisuje stany psychiczne swoich pacjentów.
W książce są ciekawe fakty dotyczące chorób psychicznych jednak styl pisarski jest kiepski ponieważ nie zawsze mogłem zrozumieć co Adler chciał przekazać odbiorcom. Poza tym niektóre zagadnienia...

Generalnie to mam słabość do austriackich osobistości świata nauk społecznych XX wieku (ogólnie rzecz ujmując),ale książka autorstwa Alfreda Adlera mnie rozczarowała.
Autor wprowadził znane dziś bardzo pojęcie kompleksu niższości, zwracając uwagę na fakt, że jednostki, które zmagają się z przytłaczającym poczuciem niższości, często próbują to zrekompensować poprzez rozwinięcie przesadzonej i niezdrowej potrzeby wyższości. W swoich badaniach Adler również przedstawiał koncepcję dążenia do wyższości, podkreślając, że głównym motywem jednostek jest wrodzone pragnienie przezwyciężenia poczucia niższości i osiągnięcia osobistej oraz społecznej wartości.
Austriacki psycholog wyrażał również przekonanie, że kolejność urodzenia w rodzeństwie wpływa na rozwój osobowości i charakterystyczne cechy jednostki. Jego teoria sugeruje, że pierworodni, dzieci środkowe i najmłodsze doświadczają różnych sytuacji i wykazują odmienne cechy w związku z ich pozycją w rodzeństwie.
Nie mniej istotne jest dla Adlera podkreślanie faktu, że każda osoba kształtuje wyjątkowy styl życia, w którym ukazują się spójne wzorce zachowań, postaw i wyborów, wpływając w ten sposób na jej indywidualność. W ten sposób, poprzez sposób życia, jednostka manifestuje swoje przekonania, interakcje społeczne i osobiste cele.

Generalnie to mam słabość do austriackich osobistości świata nauk społecznych XX wieku (ogólnie rzecz ujmując),ale książka autorstwa Alfreda Adlera mnie rozczarowała.
Autor wprowadził znane dziś bardzo pojęcie kompleksu niższości, zwracając uwagę na fakt, że jednostki, które zmagają się z przytłaczającym poczuciem niższości, często próbują to zrekompensować poprzez...

Alfred Adler (1870-1937) był austriackim lekarzem, psychiatrą i psychoterapeutą, który znacząco przyczynił się do rozwoju psychologii i psychoterapii. Jest uważany za jednego z pionierów psychologii indywidualnej, która skupia się na rozumieniu jednostki w kontekście jej otoczenia społecznego.

Adler uważał, że poczucie niższości jest jednym z kluczowych motywatorów ludzkiego zachowania. Twierdził, że jednostka dąży do przezwyciężenia tego poczucia niższości poprzez rozwój poczucia własnej wartości i zdolności. Adler opracował również koncepcję "stylu życia", który odnosi się do unikalnego sposobu, w jaki jednostka postrzega świat i reaguje na niego.

Alfred Adler (1870-1937) był austriackim lekarzem, psychiatrą i psychoterapeutą, który znacząco przyczynił się do rozwoju psychologii i psychoterapii. Jest uważany za jednego z pionierów psychologii indywidualnej, która skupia się na rozumieniu jednostki w kontekście jej otoczenia społecznego.

Adler uważał, że poczucie niższości jest jednym z kluczowych motywatorów...

Zaskakująco aktualna.
Teoria Adlera zbudowana jest wokół trzech najważniejszych sfer określających kierunek życia: społeczeństwo, zawód, miłość; a skupił się najbardziej na tej pierwszej, przekształcającej się niejako w zmysł "poczucia społecznego".

Opisał tu głównie rozpieszczone dzieci oraz kompleksy wyższości i niższości.

Znalazła się garść krytycznych i słusznych uwag pod adresem Freuda, choć, gdy ten wykazywał fanatyzm wobec seksualności, to Adler w podobnym stopniu wszechmoc przypisywał czynnikom środowiskowym, a dokładniej wychowaniu we wczesnej fazie dzieciństwa. Jak dla mnie trochę za dużą rolę przypisywał czynnikom zewnętrznym, dewaluując cechy wrodzone i wolę. Zapewne wynika to z badania głównie osób z problemami, które rzeczywiście mogą posiadać słabą wolę, podatną na zautomatyzowane myśli i uczucia.

Niezwykłą wartością odznacza się rozdział trzynasty, zawierający użyteczne porady wychowawcze.

Godna polecenia, wartościowa i aktualna, szczególnie w dobie "siedemdziesięciu płci", "po co nam płeć?" czy "kobiet jako ułomnych mężczyzn" - Adler już w swoich czasach utyskiwał na irracjonalne tendencje środowiska psychologicznego. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie co by zrobił, gdyby dowiedział się o "bezstresowym wychowaniu".

"Zdaje się, że Freud o wiele więcej wiedział niż rozumiał".

"Poczucie społeczne oznacza przede wszystkim dążenie do pewnej formy wspólnoty, którą należy wyobrazić sobie jako wiekuistą, tj. taką, jaką można by ją sobie wyobrazić, gdyby ludzkość osiągnęła swój cel działalności. Nigdy nie chodzi o obecne społeczeństwo czy wspólnotę ani też o istniejące formy polityczne czy religijne; cel, który najbardziej nadaje się do doskonałości, musiałby być celem oznaczającym idealną wspólnotę ludzkości, ostateczne wypełnienie ewolucji. Oczywiście czytelnik może mnie zapytać, skąd o tym wiem. To pewna, że nie z bezpośredniego doświadczenia; muszę bowiem przyznać, że mają słuszność ci, którzy w psychologii indywidualnej widzą wiele metafizyki. Jedni chwalą nas za to, inni natomiast ganią. Istnieje niestety wielu ludzi mających zupełnie błędny pogląd na metafizykę, ludzi, którzy pragnęliby z życia ludzkości wykluczyć wszystko, czegokolwiek oni sami nie umieją bezpośrednio zrozumieć. W ten sposób jednak powstrzymalibyśmy wszelkie możliwości rozwoju, wszelką nową myśl. Każda bowiem nowa idea leży poza obrębem bezpośredniego doświadczenia. Z doświadczeń bezpośrednich nie rodzi się nigdy nic nowego, lecz dopiero z idei zespalającej, która poszczególne fakty empiryczne wiążą z sobą. Możecie to nazwać spekulacją lub transcendencją, nie ma nauki, która by ostatecznie nie wchodziła w pewien sposób w morze metafizyki. Nie widzę powodu, by obawiać się metafizyki, wszak zapłodniła ona w najsilniejszym stopniu życie i rozwój ludzkości. Ponieważ nie jest nam dana prawda absolutna, przeto musimy się zastanawiać nad przyszłością, nad rezultatem naszych czynności itd. Nasza idea wspólnoty jako ostatecznej formy ludzkości, jako stanu, w którym wyobrażamy sobie rozwiązanie wszystkie zagadnienia życia, wszystkie stosunki ze światem zewnętrznym - jako osądzającego ideału oraz wytyczającego nam kierunek ostatecznego celu - ta idea musi zawierać w sobie również cel idealnej wspólnoty, gdyż wszystko, co uważamy za wartościowe w życiu, wszystko, co trwa, stanowi po wsze czasy wytwór poczucia społecznego".

Zaskakująco aktualna.
Teoria Adlera zbudowana jest wokół trzech najważniejszych sfer określających kierunek życia: społeczeństwo, zawód, miłość; a skupił się najbardziej na tej pierwszej, przekształcającej się niejako w zmysł "poczucia społecznego".

Opisał tu głównie rozpieszczone dzieci oraz kompleksy wyższości i niższości.

Znalazła się garść krytycznych i słusznych uwag...

Porusza ciekawe kwestie, chociaż spodziewałem się czegoś innego.

Porusza ciekawe kwestie, chociaż spodziewałem się czegoś innego.

Ten, kto (zgodnie ze swoim stylem życiowym) ocenił tę książkę poniżej pięciu gwiazdek -jest rozpieszczony i ma niski poziom poczucia społecznego.

P.S Teoria A. Adlera o istniejącym kompleksie niższości/wyższości brzmi sensownie.

Ten, kto (zgodnie ze swoim stylem życiowym) ocenił tę książkę poniżej pięciu gwiazdek -jest rozpieszczony i ma niski poziom poczucia społecznego.

P.S Teoria A. Adlera o istniejącym kompleksie niższości/wyższości brzmi sensownie.

Alfred Adler w przystępny sposób dzieli się z nami swoimi (kształtowanymi przez lata) poglądami na temat życia. Porusza tutaj kilka ważnych kwestii: sens życia – jak go rozumieć, co nadaje naszemu życiu sens, jakie są nasze podstawowe zadania życiowe; nasze dążenie do wielkości spowodowane poczuciem niskiej wartości; zaburzenia nerwicowe (opisuje zwłaszcza te, które wynikają z rozpieszczenia w dzieciństwie); zboczenia płciowe i kilka innych.
Książka jest cenna i wartościowa. Dla mnie osobiście odkrywcza – pozwoliła mi inaczej spojrzeć na swój neurotyzm, co spowodowało przełom w postrzeganiu siebie i otaczającego świata, a tym samym zaprowadziło na drogę uzdrowienia. Niektóre z poglądów Adlera zadziwiająco aktualne; część zaś przestarzała i z pewnością dla niektórych dzisiaj nie do przyjęcia (np. spojrzenie na homoseksualizm). Lekturę poleciłabym każdemu, komu zależy na głębszym wejrzeniu w siebie, kto często zadaje sobie pytania na temat celu naszego pobytu na ziemi, a także wszystkim zainteresowanym zgłębianiem psychologii. Na szczególną uwagę zasługują odniesienia do Freuda (Adler był jego uczniem),które są konstruktywną krytyką światopoglądu twórcy psychoanalizy.

Alfred Adler w przystępny sposób dzieli się z nami swoimi (kształtowanymi przez lata) poglądami na temat życia. Porusza tutaj kilka ważnych kwestii: sens życia – jak go rozumieć, co nadaje naszemu życiu sens, jakie są nasze podstawowe zadania życiowe; nasze dążenie do wielkości spowodowane poczuciem niskiej wartości; zaburzenia nerwicowe (opisuje zwłaszcza te, które...