To kolejna książka o Kirgistanie, którą przeczytałem i jestem zły.
Bardzo podoba mi się refleksyjny styl autora, ale na poziomie faktów, książka nie trzyma się kupy. Przykłady z pierwszych 30 stron:
- opis lotu ze Stambułu do Osz porównany do jazdy pociągiem w Rosji: picie wódki, zakąski - to są bajki. Owszem, panuje na lotach bałagan - Pegasus Airlines, Manas Air nie do końca panują nad pasażerami, ale porównywanie lotu do "płackarntej" to mocne nadużycie
- podane w książce przyczyny zamieszek w Osz w 2010 roku - dążenia niepodległościowe Uzbeków to wierutna bzdura. Nikt tam nie wszczynał żadnych protestów ani zamieszek ani nie chciał przyłączenia obwodów do Uzbekistanu.
- stwierdzenie "Uzbecy maja mentalność Timura" i rozwinięcie to poziom WC Kwadrans. Powinien być jeszcze opis typowego Uzbeka z pokazywaniem jego uzębienia, mięśni i postawy ciała... Straszna krzywda dla tych ludzi, powielanie bzdurnych stereotypów.
- pisanie o Osz: Uzbeków jakby tutaj nie było... a cały południowo-zachodni Osz? Przecież to jest Uzbecka część miasta. Nawet na zdjęciach satelitarnych Google Maps widać nowiutkie błyszczące dachy - nowe domy postawione po pogromach w 2010 roku.
- pisanie o Uzbekach jako o biednych i porównywanie z zaradnymi/sprytnymi Kirgizami to jakieś nieporozumienie. W Jalalabadzie pierwsze płonęły i były plądrowane sklepy Uzbeków, hotele - przez bandy Kirgizów, którzy przyjechali spoza miasta.

Do tego maniera człowieka cywilizowanego rodem z "Jądra Ciemności"...

Książka o Kirgistanie, w której nie ma słowa o ała kaczuu - barbarzyńskim zwyczaju porywania kobiet i zmuszania ich do małżeństwa? Podczas gdy szacuje się, że nawet co czwarte małżeństwo w Kirgistanie jest zawierane przez ała kaczuu. Autor pominął bardzo wiele elementów kirgiskiej kultury.
Nie wiem ile czasu autor spędził w Kirgistanie, ale za mało i ewidentnie obracał się w jednorodnym towarzystwie. Ta książka robi wielką krzywdę Kirgistanowi. Mnie przeraża. Język jest naprawdę ładny, ale oparty na bzdurach, powiela stereotypy, upraszcza i przeinacza.

Dla porównania proponuję przeczytać: Wystarczy przejść przez rzekę Ludwiki Włodek, Sowietstany Eriki Fatland czy Obłoki Fergany Przemysława Chwały. Najlepiej jednak pojechać do Kirgistanu.

Autorowi proponuję pojechać tam raz jeszcze. Posłużę za przewodnika. Ta książka to zło. Napisane bardzo ładnym językiem - to zło jeszcze gorsze.

To kolejna książka o Kirgistanie, którą przeczytałem i jestem zły.
Bardzo podoba mi się refleksyjny styl autora, ale na poziomie faktów, książka nie trzyma się kupy. Przykłady z pierwszych 30 stron:
- opis lotu ze Stambułu do Osz porównany do jazdy pociągiem w Rosji: picie wódki, zakąski - to są bajki. Owszem, panuje na lotach bałagan - Pegasus Airlines, Manas Air nie do...