Pierwszy tom, z tego co pamiętam, ogromnie mi się podobał. Ceniłam w nim sobie to, że jest tak tajemnicza, i mimo, iż schematyczna, to potrafi zaskoczyć. Uważałam też, że historia w nim jest całkowicie zakończona, i nie wyobrażałam sobie w jaki sposób mogłaby być dalej kontynuowana. Ale wyszła druga część- więc jak tu się z nią nie zapoznać?

Rozpoczynając czytanie pamiętałam lekki zarys pierwszego tomu, ale w zasadzie nie pamiętałam wielu szczegółów. Postanowiłam jednak, iż w tym przypadku, nie wrócę do "Bólu", a zacznę od "Ognia". I okazało się to całkiem rozsądnym rozwiązaniem. Bo już po paru stronach, miałam konkretnie zarysowaną sytuację związaną z historią dziewczyn. Co więcej kontynuowane było to już od momentu, w którym zakończył się pierwszy tom.

I o ile początek był dla mnie ciekawy, bo poprzez niego, mogłam sobie świetnie przypomnieć, co działo się wcześniej, to już dalsza część nie była tek interesująca. Nużące w tym wszystkim było to, iż bohaterki tak długo rozwodziły się nad swoimi problemami. Rozumiem oczywiście fakt, iż miały one poważne dylematy, jednak czytanie przez kilka rozdziałów o tym samym, tych samych argumentów i tych samych rozwiązań, miałam dość tego, że wszystko wlecze się tak ślamazarnie. Bohaterki, co prawda urozmaicały to swoją osobowością, ale to nie zawsze.

Ale po jakimś czasie wszystko nabierało tempa. Historia znów zaczynała mnie interesować, a wydarzenia nabierały tempa. Ważnym było to, że tutaj główne bohaterki były bardziej zżyte, i dzięki temu, można było je lepiej poznać.

Oczywiście na przestrzeni czasu moje nastawienie do poszczególnych dziewcząt zaczęło się zmieniać. Nie tylko poprzez to co się o nich dowiedziałam, ale także przez ich zachowania. Zmiany te- raz pozytywne, raz negatywne, okazały się w gruncie rzeczy, bardzo pomocne, w przypadku postrzegania całej fabuły.

Podobało mi się tu również samo wykonanie książki. Strony odpowiednio ze sobą połączone, tekst ładnie rozmieszczony na stronach. Dodatkowo okładka nawiązuje do poprzedniej części, co więcej występują na niej te same modelki co na poprzedniej. I choć znów nie nawiązuje ona do fabuły, to ciągłość jest zachowana.

Cóż, książka nie jest idealna. Jak zazwyczaj drugie tomy. Warto ja jednak przeczytać, ponieważ samo zakończenie jest tak zaskakujące i elektryzujące, że nie mogę się doczekać trzeciej części. I wam, też radzę przebrnąć przez tę historię, bo coś czuję, że kontynuacja naprawdę zaskoczy!

Pierwszy tom, z tego co pamiętam, ogromnie mi się podobał. Ceniłam w nim sobie to, że jest tak tajemnicza, i mimo, iż schematyczna, to potrafi zaskoczyć. Uważałam też, że historia w nim jest całkowicie zakończona, i nie wyobrażałam sobie w jaki sposób mogłaby być dalej kontynuowana. Ale wyszła druga część- więc jak tu się z nią nie zapoznać?

Rozpoczynając czytanie...