Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Samobójstwo to nie sztuka, w której masz dążyć do mistrzostwa.

Od dawna marzyłam, żeby Reeve znalazł się w tarapatach. I żeby stracił pewność siebie, przekonanie, że jest lepszy niż wszyscy inni. Wiedziałam też, że na to zasługiwał. W głębi duszy przez cały czas miałam jednak nadzieję, że nigdy do tego nie dojdzie. Łudziłam się, że zdołamy dać mu nauczkę, nie uciekając się do tak drastycznych środków.

Kochałam Reeve’a.
Kochałam go mimo wszystkich tych rzeczy, które mi zrobił. Kochałam go mimo nienawiści. I nie wiedziałam, co zrobić, żeby przestać. A najgorsze było to, że nawet nie wiedziałam, czy tego pragnę.

Ta sytuacja przypominała mi, że dobrym ludziom od czasu do czasu również przydarzają się dobre rzeczy.

Wyraźnie czułam, kiedy to się stało: czułam, jak pękło mu serce.

Kochałam Reeve’a.
Kochałam go mimo wszystkich tych rzeczy, które mi zrobił. Kochałam go mimo nienawiści. I nie wiedziałam, co zrobić, żeby przestać. A najgorsze było to, że nawet nie wiedziałam, czy tego pragnę.