Kilka, a może to już kilkanaście lat temu zobaczyłem w kinie krótkometrażową animacja, która wywarła na mnie niesamowite wrażenie. Ale wiadomo, czas mija, popkultura produkuje taśmowo produkty nieco mniej lub nieco bardziej udane, a to co było gdzieś tam umyka. Podobnie było z 'Katedrą'. Nie miałem dotąd żadnej styczności z twórczością Jacka Dukaja, chociaż od dłuższego czasu przygotowywałem się do takowej lektury niczym student do egzaminu. Nie zdało się to na wiele, gdyż ściana z jaką się zderzyłem zaskoczyła mnie.

'Katedra' opowiada historię planetoidy, na której wyrosła tytułowa budowla, a wszystko za sprawą zmarłego Izmira. Po plotkach jakoby katedra czyniła cuda, uzdrawiała i wpływała na ludzkie umysły na planetoidę zostaje wysłany ksiądz, który ma poczynić badania i przygotowań dla kurii raport. Katedra powoli wciąga go w swoje sidła, uzależnia go od siebie co skutkuje jego całkowita symbioza z budowlą.

Nie historia jest tutaj jednak najważniejsza, bo powiela pewne dobrze sprawdzone schematy. Najważniejszy jest tutaj wyjątkowy styl pisania Jacka Dukaja, narracja trzyma w napięciu, ale i nie cacka się z czytelnikiem. Nie da się ukryć, że trafiamy tutaj na próżnię, próżnię jaką jest język. Mnóstwo neologizmów, języka fachowego, wręcz specjalistycznego z pogranicza nauk ścisłych. Niewątpliwie lektura 'Katedry' jest niezapomnianym przeżyciem.

Co ciekawe, autor w sposób bardzo naturalny łączy ze sobą elementy mistyki, religii i nauki, a we wszystkim czuć gdzieś Stanisława Lema.

Nie jestem fanem tak głębokiego sci-fi i mam świadomość, że opowiadanie nie jest przystępne, nie spodoba się wszystkim. Nie ulega jednak wątpliwości, że Dukaj zna się na rzeczy i potrafi stworzyć coś niesamowitego. Jeżeli nie dla fanów, to polecam głównie przez wzgląd na wyszukaną formę.

Kilka, a może to już kilkanaście lat temu zobaczyłem w kinie krótkometrażową animacja, która wywarła na mnie niesamowite wrażenie. Ale wiadomo, czas mija, popkultura produkuje taśmowo produkty nieco mniej lub nieco bardziej udane, a to co było gdzieś tam umyka. Podobnie było z 'Katedrą'. Nie miałem dotąd żadnej styczności z twórczością Jacka Dukaja, chociaż od dłuższego...