Mute to wydanie zbiorcze krótkich, konkursowych historyjek Sebastiana Skrobola, polskiego rysownika charakteryzującego się ciekawą kreską. Album ten zawiera szereg jego prac, które dotąd były rozsiane po różnych antologiach. Tworząc je współpracował z takimi scenarzystami jak Dennis Wojda czy Bartosz Sztybor, co zaowocowało naprawdę pięknymi historiami. Wydawnictwo Komiksowe postanowiło przybliżyć czytelnikom tych autorów, wydając wszystko w jednym albumie zbiorczym, całkiem słusznej grubości. Większość prac to nowele graficzne, gdzie dialogi zastąpiono symboliką. Jednak znajdziemy też kilka klasycznych, o ile mogę tutaj użyć takiego określenia, historyjek. To co jednak wyróżnia je na tle konkurencji to mocne zakończenie i dotykanie bardzo poważnych aspektów społecznych.

Całość składa się z trzynastu prac, z których tylko trzy zawierają pisane dialogi. Okładka zatem wręcz perfekcyjnie oddaje to co otrzyma czytelnik sięgając po Mute. Ten komiks promuje nie tylko ciszę, ale również wyciszenie się, zatrzymanie w odwiecznym wyścigu narzuconym przez technologię i zastanowieniu się czy na pewno pędzimy w dobrym kierunku. Genialnie pokazuje to pierwsza historia zatytułowana Każdy ma swoją wolność. Autor pokazał nam aż zbyt dosadnie co dla człowieka może być najcenniejsze, co uznaje za wyzwolenie. To jednocześnie przerażające jak i pocieszające, gdyż nie każdy wybiera zaszufladkowanie.

Jednak komiks który zapadł mi w pamięć, to jedyna humorystyczna opowieść. Nosi ona tytuł Oby się nie powtórzył i przez niemal cały czas wygląda poważnie. Ukazuje też poniekąd naszą obłudę i to jak łatwo dajemy się sterować innym, "wykształconym" ludziom. Uderza też w obecne problemy społeczne jak religia i orientacja seksualna, co robi w sposób prześmiewczy. jednak to ostatnia klatka tej opowieści sprawia, że czytelnik wybucha gromkim i niepohamowanym śmiechem. Sam wręcz popłakałem się ze śmiechu, rżąc jak głupi przez dobre kilka minut. Z tego powodu nie mogłem skupić się na kolejnych historyjkach, mających bardzo poważny, czasem wręcz smutny, wydźwięk.

Najpiękniejszą opowieścią, w mojej opinii, jest Poeta. Ta bardzo krótka nowela graficzna pokazuje jak ludzie pragną odejść z tego świata na starość, w świetle tego czego dokonali za życia. Jeśli naprawdę przeżyli je godnie i uczciwie to będzie im to dane. Zresztą motyw śmierci pojawia się tutaj w większości prac, choć za każdym razem ma inny wydźwięk. Ofiara, poświęcenie uwolnienie czy zwykłe pragnienie odejścia w swoim stylu. Śmierć przybiera w historiach Skroboli różne oblicza. raz jest dosłowna innym razem to reinkarnacja, bądź też tak to można odebrać.

Historia która ugrzęzła mi w pamięci jest The Wolf. To alternatywna opowieść tłumacząca jedną z słynnych bajek dla dzieci. Widzimy tutaj rzeczy jakie poprzedziły wszystkie wydarzenia znane w bajce, na zasadzie prequela dziejącego się za kurtyną. Nie będę zdradzał o którą z baśni chodzi, choć tytuł powinien nasunąć czytelnikom odpowiedź. Równie silny wydźwięk miała historyjka zatytułowana Bicie serca. Jest ona wyjątkowo prosta, ale piekielnie mocna w finale, potrafiąc wycisnąć łezkę w oku największego twardziela. Obrazuje nam bowiem istotę człowieczeństwa. nie przez pryzmat społeczny, stanu posiadania czy ambicji, ale naszych czynów.

Mute to rewelacyjny zbiór noweli graficznych. Jest różnorodny zarówno pod katem stylu jak i treści. Potrafi wzruszyć, rozbawić do łez, przestraszyć, ale przede wszystkim skłonić nas do chwili refleksji nad sobą samym. Dobrze się stało, że te prace zostały wydane w jednym tomie i przedstawione szerszemu gronu czytelników. Z pewnością są warte każdego grosza, jakie na nie wydano i każdej sekundy jaką autorzy poświęcili aby je stworzyć. Jeśli ktoś dotąd nie miał do czynienia z pracami Sebastiana Skrobola to teraz dostał niepowtarzalną szansę aby się z nimi zapoznać w najlepszy z możliwych sposobów.

Mute to wydanie zbiorcze krótkich, konkursowych historyjek Sebastiana Skrobola, polskiego rysownika charakteryzującego się ciekawą kreską. Album ten zawiera szereg jego prac, które dotąd były rozsiane po różnych antologiach. Tworząc je współpracował z takimi scenarzystami jak Dennis Wojda czy Bartosz Sztybor, co zaowocowało naprawdę pięknymi historiami. Wydawnictwo...

Ładne i nudne, schematyczne i dość infantylne. Nawet najlepsze ilustracje nie poprawią marnej opowieści. Mam wrażenie, że tutaj scenariusze zostały napisane w 5 minut, żeby rysownik mógł się szybko wykazać talentem. Dla nastolatków – spoko. Dla starszych czytelników – strata czasu.

Ładne i nudne, schematyczne i dość infantylne. Nawet najlepsze ilustracje nie poprawią marnej opowieści. Mam wrażenie, że tutaj scenariusze zostały napisane w 5 minut, żeby rysownik mógł się szybko wykazać talentem. Dla nastolatków – spoko. Dla starszych czytelników – strata czasu.

Naprawdę nie ma szału. Na 13 przedstawionych historii, dwie były okej. Niestety, reszta nie była ani zaskakująca, ani nurtująca, ani szczególnie kreatywna. 20 minut lektury, ładnie wydane, przeczytane/obejrzane - zapomniane.

Naprawdę nie ma szału. Na 13 przedstawionych historii, dwie były okej. Niestety, reszta nie była ani zaskakująca, ani nurtująca, ani szczególnie kreatywna. 20 minut lektury, ładnie wydane, przeczytane/obejrzane - zapomniane.

Jestem pod sporym wrażeniem. Nie oglądałem "Quiet Little Melody", ale zazwyczaj gdy przeglądałem na jej temat recenzje, padał zarzut o słabą fabułę w stosunku do pięknej oprawy graficznej. "Mute" podsumowuje współpracę Skrobola ze znanymi i uznanymi scenarzystami, jeśli dodamy do tego kapitalną kreskę i niesamowita kolorystykę, otrzymamy album, od którego trudno się oderwać. Po krótkiej analizie łatwo znaleźć różnice w sposobie opowiadania w zależności od scenarzysty. Historie wymyślone przez Sztybora są prostsze, ale zawsze zaskakują pointą. Prace z Wojdą są trudniejsze, bardziej pokręcone i wymagają większego skupienia. Specyficzne poczucie humoru i przewrotne zakończenia niesamowitych historii mogą przywołać luźne skojarzenia z twórczością Thomasa Otta, a jedna z opowieści (ta o zakochanych) jakby żywcem wycięta z Jasona. Zgaduję, że będzie to jeden z najważniejszych polskich komiksów tego roku.

Jestem pod sporym wrażeniem. Nie oglądałem "Quiet Little Melody", ale zazwyczaj gdy przeglądałem na jej temat recenzje, padał zarzut o słabą fabułę w stosunku do pięknej oprawy graficznej. "Mute" podsumowuje współpracę Skrobola ze znanymi i uznanymi scenarzystami, jeśli dodamy do tego kapitalną kreskę i niesamowita kolorystykę, otrzymamy album, od którego trudno się...

MUTE NA MOJE OCZY

Sebastian Skrobol, zwycięzca konkursu na stypendium komiksowe sklepu Gildia.pl, jakiś czas temu zaprezentował nam bardzo udany album „Quiet Little Melody: A Simply Fairytale”. Jednakże nie jest to jedyny tytuł w jego bibliografii. Przez lata krótkie formy jego autorstwa gościły to tu, to tam, czekając na zebranie w jednym tomie. I ta chwila właśnie nadeszła, a wraz z nią znakomita antologia, w której znów przede wszystkim królują ilustracje, chociaż tekstu także tym razem nie zabrakło.

Na „Mute” złożyło się trzynaście krótkich komiksowych opowieści stworzonych w latach 2009-2016. W każdej z nich, zakończonej przewrotną pointą, zwyczajność splata się z grozą, magią i fantastyką, czasem stanowiąc satyryczną humoreskę, to znów ocierając się o baśniowe klimaty. W „Każdy ma swoją wolność” dziwna istota marzy o sztabce złota leżącej na obelisku. Podobnie jest w „Fajerwerkach”, gdzie chłopiec chce sprzedać duszę w zamian za pokaz sztucznych ogni. Temat zresztą nie znika także w dalszych opowieściach. Przepaść dzieląca młodych zakochanych w „Zauroczeniu”, dziwne sny w „Oby się nie powtórzył!”, czy wyspa w morskiej tragedii „Island of Hope” sprowadzają się do jednego – pragnień ludzkich mających dać im szczęście. Niestety nie zawsze udaje się je osiągnąć. Przekonuje się o tym „Poor Lonsome Cowboy”, który musi stoczyć pojedynek ze śmiercią. Nadzieja jednak nie znika – „Ghost Kids – The Ribbon” ukazuje w iście halloweenowym klimacie, jak niewiele trzeba do wolności, a „Bicie serca” udowadnia, że posiadać ów tytułowy organ nie oznacza „Mieć serce”; co nie wyklucza zarazem zdobycia go. Podobnie jest z życiem – ziemska egzystencja wcale życia nie oznacza. „Poeta”, który umarł „istnieje” dalej, a w „Blasku” owo istnienie zyskuje nową formę. „Mask”, druga opowieść „Ghost Kids” pokazuje uwięzienie i ucieczkę z koszmaru, ale czasem przed koszmarem nie można uciec – o czym przekonuje się pewien dentysta. Na koniec zaś zostaje mocny, bajkowy akcent, w którym wilk jednym kłapnięciem szczęk… właśnie, co ten wilk robi?

Jak wspomniałem we wstępie, w „Mute” królują znakomite ilustracje Skrobola. Podobnie jak w jego debiucie, tak i tutaj to na nich spoczywa największa część odpowiedzialności za prezentację historii. Scenariusze (w których pomagali tym razem znany z „Kapitana Minety” i „Niezłej draki…” Bartosz Sztybor oraz współautor „Mikropolis” Dennis Wojda) to też kawał dobrej roboty (choć kilka oczywistości, jak w przypadku finału „Fajerwerków” się zakradło),ale jednak grafiki Skrobola stanowią najważniejszy aspekt albumu. Można by rzec, że to taki „mute” na moje oczy. Bo nawet jeśli czasem nie wychodzą mu twarze, ciekawa kreska i jeszcze lepszy kolor nadają całości niesamowitego klimatu i przykuwają uwagę.

Jako całość „Mute” to znakomity komiks dla fanów polskich opowieści obrazkowych. Rozrywkowy, acz niegłupi, z nutką sentymentalizmu, humoru i dziecinności. Polecam.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/04/mute-sebastian-skrobol-dennis-wojda-bartosz-sztybor/

MUTE NA MOJE OCZY

Sebastian Skrobol, zwycięzca konkursu na stypendium komiksowe sklepu Gildia.pl, jakiś czas temu zaprezentował nam bardzo udany album „Quiet Little Melody: A Simply Fairytale”. Jednakże nie jest to jedyny tytuł w jego bibliografii. Przez lata krótkie formy jego autorstwa gościły to tu, to tam, czekając na zebranie w jednym tomie. I ta chwila właśnie...

Ładne to i rewelacyjnie wydane, ale cóż z tego, skoro zawarte w tym albumiku historyjki są błahe i wtórne? Raczej nie polecam, chyba że dla komiksowych estetów.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Ładne to i rewelacyjnie wydane, ale cóż z tego, skoro zawarte w tym albumiku historyjki są błahe i wtórne? Raczej nie polecam, chyba że dla komiksowych estetów.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Cudowne rysunki i świetne scenariusze!

Cudowne rysunki i świetne scenariusze!